Çocuğunuza "annecim" "babacım" demeyin!
Birçok kültürde ebeveynler çocuklarına sevgi dolu olduğunu düşündükleri kelimeler olan "annecim" ya da "babacım" diye hitap ediyor. İran kültüründe de sıkça kullanılan bu ifadeyi örneklerle anlatan bir blogger, neden çocuğuna "annecim" diye seslendiği sorusuna, "Onlar biziz, biz de onlarız" diye cevap veriyor. Bir anne-baba olarak belki de sevginin en saf ifadesi olarak kabul edilen bu kelimeler, uzmanlara göre kullanılmamalı; çünkü bu tür ifadeler çocuklarda rol karmaşasına yol açabiliyor
Türkiye de dahil olmak üzere Bulgaristan, Kosova, Gürcistan, İran gibi birçok ülkede bazı ebeveynler, çocuklarına "annecim", "babacım" diye sesleniyor. Kimi kültürlerde sevgi sözcüğü olarak kabul edilen bu sözcükler, kimi kültürler tarafından ise oldukça ilginç karşılanıyor.
Çünkü çocuk, çocuktur; yetişkin ise yetişkin.
Anne ya da baba, çocuğuna her ne kadar sevgi dolu bir hitapla sesleniyor olsa da "annecim" ya da "babacım" gibi hitapların çocuğun psikolojik gelişimi üzerinde olumsuz etkiler yaratabileceğini unutmamak gerekiyor.
İRANLI BLOGGER: NEDEN ÇOCUKLARIN İSİMLERİ YERİNE 'ANNECİM' 'BABACIM' DİYE SESLENİYORUZ?
İranlı bir blogger, Los Angeles'ta çocuğuna "annecim" dedikten sonra yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
"Bir gün markette alışveriş arabasında oturan bebeğimizin yanaklarını öpüyordum ve Farsça “seni seviyorum annecim" derken, başka bir kadın duydu.
Kafası karışmış gibiydi.
“Adı bu mu?” diye sordu.
Ona İran kültüründe neden çocuklarımızı bize seslendikleri isimlerle çağırdığımızı anlatmaya fırsat bulamadan kasada sıra bana geldi.
Peki İranlılar neden çocuklarının Niloufar, Amir ya da Shadi Amerika'da da Tiffany gibi gerçek isimleri varken, çocuklarına “Annecim” ve “Babacım” diye sesleniyor?
"ONLAR BİZİZ BİZ DE ONLARIZ"
Ebeveynlerin çocuklarıyla bu şekilde konuşmasının nedeni, gerçek bir sevgi ifadesi olarak, iyi ya da kötü, kendileri ve çocukları arasında bir kimlik ayrımı görmemeleridir. Onlar biziz, biz de onlarız.
Çocuklarımızın sevinci bizim sevincimizdir, çocuklarımızın acısı bizim acımızdır.
Yeni yürümeye başlayan çocuğumuz yere düşüp dirseğini incittiğinde ve ağlamaya başladığında, eşim onu kucaklıyor ve “Acıyor mu babacım?” diye soruyor.
Bunu yaparak oğlumuza, kendi “yarasının” aynı zamanda babasının da “yarası” olduğu mesajını veriyor."
SEVGİ SÖZCÜKLERİ KIYMETLİ AMA...
Bu sözcükler hiç şüphesiz, annelerin ve babaların koşulsuz sevgi duydukları çocukları için son derece masum. Ancak uzmanlar, sevgi sözcükleri çocuk gelişimi için çok kıymetli olsa da onların zihinlerinde rol karmaşası yaratmayacak olan kelimelere yönelmek gerektiğinin altını çiziyor.
ÇOCUKLARIN ZİHNİNİ KARIŞTIRIYOR
Uzman Klinik Psikolog Aybeniz Yıldırım, "Özellikle küçük yaş grubuyla çalışırken dikkatimizi çeken önemli bir nokta; anne-babaların sevgi sözcüğü olarak 'annecim', 'babacım' gibi sevgi sözcüklerini çocuklarına karşı kullanıyor olması durumu. Bu, çocukların zihninde bir karışıklığa neden olabiliyor ya da çocuklar aslında burada kendilerinin de anne ve baba rolünde olabileceğini hissedebiliyor" dedi.
"SINIRLAR VE ÇERÇEVELER NET OLMALI"
Yıldırım, "Çocuklarda ne yazık ki rol karmaşaları ortaya çıkabiliyor. Herhangi bir sorun yaşandığında çocuk, zihninde 'Ama ben de anneyim' ya da 'Ben de babayım', 'Ben de bunu yapabilirim' gibi bir etkisinin olduğunu düşünebiliyor. Bu yüzden de küçük yaş grubu çocuklara anne babalık yapılırken en önemli konulardan bir tanesi sınırların ve çerçevelerin net olmasının sağlanmasıdır" ifadelerini kullandı.
Yıldırım, sözlerini şöyle sürdürdü: "Sevgi sözcükleri çocuk gelişimi açısından çok kıymetli ama onların zihinlerinde rol karmaşası yaratmayacak olacak şekilde sevgi sözcüklerinin kullanılması çok önemlidir."
ÇOCUĞA 'ANNECİM' 'BABACIM' DENİLMEMELİ
Uzman Klinik Psikolog Aybeniz Yıldırım, dikkat edilmesi gereken noktalara ilişkin şunları söyledi: "Küçük yaştaki çocukların zihninde soyut düşünebilme becerisi oluşmadığından ve çocuklar 'annecim' 'babacım' gibi ifadeler kullanıldığında bunu gerçek anlamıyla anlayıp kendilerinin de bir anne-baba olduklarını ve aynı sorumlulukları taşıdıklarını ya da kendileriyle aynı akran noktasında anne babaların da kendileriyle aynı özelliklere sahip olduğunu düşünebilmesidir. Örneğin, çocuklar bir tartışma anında 'Sen de bana 'annecim' / 'babacım' demiştin. Ben de anneyim / babayım' gibi söylemlerde bulunabiliyorlar. İşte bu yüzden de bu kavramların olabildiğince az kullanılması mümkünse hiç kullanılmamasının önemli olduğunu vurgulamaktayız" diye konuştu.
