Tanzanya'da Hadzabe Kabilesi'nin avcı-toplayıcı yaşamı

Hadzabe avcıları el yapımı yay, ok ve bıçak kullanıyor. Yay kirişleri için hayvanların tendonları kullanılırken oklar ağaçtan, okların ucu ise taştan yapılıyor.

Çoğunlukla yay ve okla doğada sessizce hareket ederek avlanan bu topluluk, doğayla sağladıkları uyumla dikkati çekiyor. Erkekler, genç yaşlarda avcılık eğitimi alıyor. Fare, kuş ve tavşan gibi hayvanları tek başlarına avlayabilen Hadzabe kabilesi erkekleri, daha büyük avlar için köpeklerle grup halinde hareket ediyor.

Avlanan gruplara çok sayıda köpek de eşlik ediyor. Avların bulunmasına köpekler de yardımcı oluyor. Kabilenin yaşadığı alanda bazı ağaç dallarında hayvanlara ait kafatasları bulunuyor.

Avcılar, av sırasında dayanışma halinde dikkati çekici stratejiler kullanıyor. Bu durum, kabilenin yaşam tarzının hassas dengelere dayandığını da gözler önüne seriyor.

Avlanan hayvanlarla yemek hazırlayan kabile üyeleri, avcı-toplayıcı yaşamın temel ilkelerinden paylaşımı da somut bir şekilde sergiliyor.

HADZABELER İLE İNSANLIK TARİHİNE YOLCULUK

Tanzanya'nın yerli halklarının soyundan gelen Hadzabeler ile Avrupa ülkelerinin teması 19. yüzyılın sonlarına dayansa da kabileye yapılan yerleşik hayata geçirme, tarıma yönelmelerini sağlama ve Hristiyanlığı kabul ettirme girişimleri başarılı olamadı.

Genellikle 20-30 kişilik gruplar halinde yaşayan Hadzabe halkının dilinin tamamen izole olduğu ve diğer herhangi bir dille bağlantısının olmadığı düşünülüyor.

Gruplar içerisinde hiyerarşi bulunmadığı, kabilenin yaşlı üyelere saygı duyduğu ve en başarılı avcıların fikirlerine değer verdiği biliniyor.

Avcılığın yanı sıra Hadzabeler, bal ve meyve de tüketiyor.

Hadzabe Kabilesi, modern dünyaya uzak bir yaşam sürse de bu geleneksel yaşam biçimleri insanlığın geçmişine ve doğayla derin bağına dair birçok unsuru barındırmasının yanı sıra kabile dışından kişiler için adeta "insanlık tarihine yolculuk" niteliği taşıyor.