Mustafa Kemal Atatürk'ün sol gözündeki şehlalığın nedeni nedir?
Mustafa Kemal Atatürk'ün sol gözündeki şehlalık, onun hayatı boyunca en çok merak edilen konulardan biri olmuştur. Atatürk'ün şehlalığının nedeni hakkında kesin bir bilgi olmamakla birlikte, bu konuda öne sürülen birkaç teori bulunmaktadır
- 1
ATATÜRK'ÜN GÖZÜNDE NEDEN ŞEHLALIK VARDIR?
Atatürk'ün bazı fotoğraflarında yer alan sol gözündeki hafif şehlalık dikkatinizi çekmiş olabilir. Trablusgrap Savaşı başladığında Osmanlı'nın bölgeye gidecek gücü yoktu. Bir avuç subay, kendilerinden 10 kat fazla kuvvete karşı savaşmak üzere karayoluyla ve gizlice bölgeye giriş yapmaya karar verdiler.
- 2
TRABLUSGRAP SAVAŞI'NA KATILMAK İSTERLER
Binbaşı Mustafa Kemal de çocukluk arkadaşı Nuri ve Fuat ile birlikte yola çıkar. Harbiye Nezareti "Yakalanırsanız hükumetin bilgisi dışında seyahat ediyorsunuz diyeceksiniz" diye tembihler. Geceleri çadırda kalırlar ve Mustafa Kemal Atatürk fasulye ayıklar, Fuat pişirirdi.
Arap kılığına girmişlerdir ancak Mustafa Kemal'in mavi gözleri kendisini ele verir ve açıklama olarak "Gâvurlara karşı kutsal cihada katılmaya gidiyoruz" derler. Böylece sınırı geçerler, üniformalarını giyerler ve savaşa katılırlar.
- 3
Fuat Bulca savaşın en kritik gününü Cemal Kutay'a şöyle anlatır "Biz harabeler içinde mücadeleye devam ederken Mustafa Kemal'in yanındaki az sayıda arkadaşı ile Kasr-ı Harun'un merkez binasına kadar ilerlediği ve buraya daldığı görüldü.
İşte bu sırada gökyüzünde bir gürültü duydum. İki İtalyan hücum uçağı çok alçaktan uçuyor ve bizim arkamıza saldırarak bombalarını koyuveriyordu. Mustafa Kemal'in yanına vardığımda onun yüzünü tanınmaz bir halde buldum. Bir elinde kılıcı vardı, diğer elinde mendili gözünü kapatıyordu. Yaralandığını zannettim. Hayır, yaralı değildi. Fakat harabeler arasında yıkılan bir sütundan fırlayan kireçli bir taş parçası şiddetle gözüne çarpmıştı. Sönmüş kireç olmasına rağmen, bir kısmı göze nüfuz etmişti."
Bu olaydan sonra Atatürk'ün gözü tedavilere rağmen tam olarak düzeltilemez ve hafif bir şehlalık kalır.
