Fenerbahçe - Anderlecht maçı yazar yorumları

Ancak herhalde devre arasında yapılan uyarılarla bu sorun giderilince maç Fenerbahçe’ye döndü. İlk maçta da 2-0’dan dönerken savunmaya yapılan baskı önemli rol oynamıştı. Ancak bu sefer, hem baskı tüm hatlarıyla tam olarak yapıldı hem de Valbuena ceza sahası çevresinde topla buluştuğu için tehlikeli oldu. Slimani biraz form tutmuş olsa fark da büyürdü. Fenerbahçe nefes almaya başladı.

Gecenin sorusu

Koeman sezonun kalanında Valbuena’yı önde tutmayı başarabilecek mi?

Maçın starı

Valbuena. Bir gol bir asist. Takıma yetenek dopingi oldu. İşi çözdü. Zararının yararından fazla olduğunu düşünenlerin başında ben vardım. Umarım sezonun kalanında yanılmaya devam ederim.

Maçın olayı

Valbuena’nın hayata dönüşü kuşkusuz. Umudumu kaybetmiştim artık. Galatasaray maçında hareketlendi. Dün Koeman onu ileride tutmayı başardığı dakikalarda sahadakilerin hepsinden yetenekli olduğunu haykırdı.

Kısa mesaj

Takım Koeman’la nefes almaya başladı... Teknik direktör konusunda acele karar vermemek lazım.

Çözüm göklerde değil yerde

UĞUR MELEKE - HÜRRİYET

KADIKÖY’de dakikalar 45’i gösteriyor. Fenerbahçe en geriden bir hücum başlatma niyetinde. Top Harun’da. Harun, önünde müsait arkadaşları olmasına rağmen anlamsız bir şekilde 60 metre şişiriyor topu.

Çünkü orada Frey var. Frey bomboş olmasına rağmen kafayla topu rakibe veriyor. Fenerbahçeliler biraz çabalayıp topu tekrar kazanıp Valbuena’ya aktarıyorlar. Valbuena-Slimani verkaçı sonrası Valbuena bir çalımla çizgiye iniyor, kafasını kaldırıyor. Frey her zamanki gibi penaltı noktası üzerinde orta bekliyor. Slimani de oraya doğru koşu halinde. Valbuena belli ki penaltı noktası üzerine serseri bir orta yapmak istemiyor, yerden nefis bir pas atıyor Slimani’nin önüne. Ama Slimani topu alamıyor, çünkü tek beklentisi yüksek bir orta...

Yukarıdaki 30 saniyelik periyot, hem Cocu döneminin, hem de dünkü ilk 70 dakikanın özeti. Fenerbahçe’nin Galatasaray maçının ikinci yarısında da iyi gözükmesinin sebebi topu yere indirmeleriydi. İlk Anderlecht maçında da aynen dünkü gibi 2 kule santrforla oynamalarına rağmen goller de, pozisyonlar da top yere indiğinde gelmişti. Şu anda dünya üzerinde 2 tane 1.90’lık santrforla oynayan bir büyük takım ben bilmiyorum. Bir büyük takım topa sahip olur, sete yerleşir, pas serisi yakalamaya ve rakibini yormaya çalışır. Sürekli 60 metrelik uzun toplar oynamaz.

Dün de ilk golün sakın yüksek topla filan geldiğini düşünmeyin. Top yere indi, etkili bölgede maçın yıldızı Valbuena ile buluştu, o da penaltı noktasına (ya da Frey-Slimani kulelerine) yüksek bir top değil, Ayew’e görerek-bilerek bir pas attı. Eljif’li, Valbuena’lı, Ayew’li Fenerbahçe’nin oynaması gereken oyun da bu zaten. İkinci golün de, bu kritik galibiyetin de anahtarı buydu yine.

Tarihin en kötü kulübesi

Türk futbolunun en büyük markalarından biri dün Avrupa kupalarında çok kritik bir maça çıkıyor. Sarı lacivertlilerin kulübesi şöyle: Kaleci Erten, savunmacılar Yiğithan, Reyes, Isla, İsmail, genç Barış ve U21 oyuncusu Mahsun... Kadıköy’de oynuyorsunuz, oyuncu değişikliği gerekirse muhtemelen bunu gol bulmak için yapacaksınız ve o durumda kulübede tek bir opsiyon var: Barış Alıcı.

Bu hikayeyi nereden okumak gerek bilmiyorum: Elbette kulübün 621 milyon Euro borcu olduğunu ve transferde düşük profilli futbolculara yöneldiğinin farkındayım. Souza ve Giuliano gibi isimlerin bile yerinin doldurulamadığının da... Ancak yine de filmi bir miktar geriye sarıp şunu sorgulamadan edemiyor insan: UEFA Avrupa Ligi listesine Soldado yerine Aatıf’ın yazılması kararı sadece Cocu’ya mı aitti? Ya da bu kararı Cocu-Comolli birlikte mi aldılar? Ya da bir “halıcılar” müdahalesi mi var orada? Zira bu kadar kötü bir kararın iyi niyetle alındığını düşünmek pek sığmıyor mantığa.

Kuzey Afrika faturası

FAS, FIFA’da 47, Cezayir 67’nci. Ama ligde 17’si bu 2 ülkeden olmak üzere tam 20 Kuzey Afrikalı var var! Ne oldu da Süper Lig’e bir anda K.Afrikalı akını oldu, anlamak güç. Dirar, Aatif, Benzia kadro dışı. Galatasaray’ın en yüksek maaşlısı Feghouli kulübeyi tamamlıyor. Bu sezon bu transfer akını ülke futboluna öyle büyük bir fatura ödetti ki. Akıl alır gibi değil.

Maçın adamı: VALBUENA

Bu adamı niye hapsettiniz!

AHMET ÇAKAR - SABAH

Fenerbahçe arka arkaya iki maç oynadı. Cuma gecesi 2-0'dan mucizevi bir şekilde maçı 2-2'ye getirdi ve dün gece de eğer o, sahneye çıkmasaydı maçı asla kazanamazdı. Peki "O" kim? Tabii ki Valbuena! Fenerbahçe'nin en meziyetli, topu ayağına en fazla yakıştıran ve en fazla üreten oyuncusu o. İlk devreye bakıyoruz, sapır sapır dökülen bir Fenerbahçe var. Pozisyonları varmış gibi gözükse de, rakibe pozisyon vermeseler de topun mutlak hakimi Anderlecht'ti. İstedikleri gibi oynadılar. Bol pas yaptılar, çok çabuk top kaptılar, Fenerbahçe'nin ceza alanına kadar ellerini kollarını sallayarak gelebildiler.

Fakat fazla meziyetli oyuncuları olmadığından ve hücumda pek fazla çoğalamadıklarından pozisyon bulamadılar. İkinci yarı Fenerbahçe toparlandı. Rakibinden daha fazla top kapmaya çalıştı ve çok çabuk kontra pozisyonlar buldu. Slimani kaçırdı, Ayew kaçırdı ve gol adeta geliyorum dedi. Maçı kurtaran adam Valbuena soldan harika ortaladı. Ayew kafayı vuramadı ama top kimseye değmeden gol oldu. Bu golden hemen sonra aynı Valbuena rakip defans oyuncusu çıkarken topu kaptı ve Frey'e al da at dedi.

Şimdi sorulacak çok soru var. Önce Aykut Kocaman'a, sonra da Cocu'ya... Niye bu adamı yıllarca hapsettiniz? Niye aylardır bu adam sürgündeydi? Kabul ediyorum, fizik gücü çok iyi değil ama Fenerbahçe'nin arka arkaya iki maçını kurtardı. Diğer oyunculara bakıyorum, özellikle yaratıcılık konusunda çok az yetenekli oyuncu var. Fenerbahçe bir aksilik olmazsa bu gruptan çıkar ama Süper Lig için asla iyimser değilim. Bir Valbuena ile olmaz. Orta saha bomboş... Kilit oyunculardan Ayew oynamıyor. Frey iyi niyetli ama yetenekleri belli. Yine de Fenerbahçe'yi asla kolay günler beklemiyor.

Yıldızı parlatmak

GÜRCAN BİLGİÇ - FOTOMAÇ

Parmakların işaret ettiği oyuncu Valbuena'ydı.

Ayew golü attığında O'nu işaret etti.

Frey de boş kaleye vuruşunu yaptıktan sonra parmağını O'na uzattı.

Bir oyuncunun farkıyla maçı alıp, götürdü Fenerbahçe.

90 dakika 10 oyuncu canını dişine taktı, ekstra yıldızıyla da farkını yaratıp, Avrupa Ligi'ne devam etme damgasına kavuştu.

Koeman'a tek lafımız olamaz.

Cocu'nun mirası üstüne performans üretmeye çalışıyor.

Takımın sistemi olamamış. Belki saha dizilişi var ama, oyun anlayışı yok İki şansı var; birincisi koşacaklar, ikincisi önemli oyuncuları performans gösterecek.

Bu noktada Valbuena'ya sarıldı, Ayew'in sırtını okşadı, Silimani'ye "koçum benim" dedi.

Fransız, topa şekil vermekteki yeteneğini kullandı ve Anderlecht'in biletini de kesti.

Derbiyi 2-0'dan 2-2'ye getiren kadro arkasına aldığı rüzgarı, özgüveni bu maça sonuna kadar yansıttı. Oyun Anderlecht'in daha istekli görüntüsüyle geçse de, kırılma noktasını Fenerbahçe iyi kullandı. Rakibe "nasıl kaçar" diyebileceğimiz pozisyon vermeden, kendi kaosunu yaratarak, oyuncu kalitesine güvenerek oynadılar.

Bu galibiyetin stratejik önemi vardı. Bunu bir kenara bırakırsak, oyuncu grubunun iki maç üst üste istediklerini aldıklarını görmesi, bundan sonrasını farklı yapabilir.

Bu oyunu seyrederken Comolli'nin ne düşündüğünü de merak ettim.

Elbette gollere sevinmiştir.

Ama ne oynadığı belli olmayan, birileri; bir şeyler yaptığında etkili olabilen bir kadro seyrettiriyor bizlere. Seçtiği hocanın ve futbolcuların ürettiği kaos. Maçı elbette böyle yorumlamayacak, havasını atacaktır etrafa. Yazık...

Valbuena'nın alnından öpüp, ellerinden geleni yapmaya çalışan Fenerbahçe oyuncularını tebrik etmek önceliğimiz.

Eğer Fenerbahçeli'yseniz, bu oyuncuların iyi niyetinin ve inadının peşine düşün.

Hepsi sınırlarını zorluyor, kötü oynamıyorlar, sadece daha iyiyi yapmaya çalışıyorlar.

Maçın iyisi: Valbuena Kötüsü: Bakkali!...

Böyle istedi

GÜRKAN KUBİLAY - FOTOMAÇ

Fenerbahçe 4-4-2 başladı maça... Kötü bir saat olmasına karşı seyircisi de stadı doldurmuştu.

Onlar çıkışta bizim kaptırdığımız toplarla, biz ise kenar ortalarına Slimani'nin biri iyi, diğer 2'si kötü kafaları ve Ayew'in şutu ile ile pozisyon zorladık. Daha iyi olduğumuz ilk 20 dakikalık bölümde Hasan Ali ile kaçan gole de ciddi üzüldük. Anderlecht ise ayağa pasla geliyor, topu şişirmiyordu.

20 ila 30. dakikalar arasında onlar iyiydi ama Hasan Ali, bindirmeleri ile sağ taraflarını tedirgin ediyordu. Eljif ve Jailson taktik gereği savunmamıza yakın oynayınca hücumda çoğalmamızı sağlayamıyorlardı. Ayew ve Valbuena da ilk yarının son anlarında düşünce baskı yiyorduk.

Üst direğimizin sayesinde de gol yemekten kurtuluyorduk.

İlk yarıda en çok dikkatimi çeken şey, topu yüzde 65 ile Anderlecht'e bırakmamızdı. Ama onlar da direğe vuran dışında, '10'da sıfır' şut isabeti ile oynayınca etkili olamıyorlardı.

İkinci yarı ilk 5 dakika temposuzdu.

Slimani'nin bireysel beceri ile götürüp, bireysel beceriksizlikle kaçırdığı pozisyon dışında 60'a kadar yaprak kıpırdamadı.

Topu onlar kullanınca, topun peşinden koşmak da bize kalıyor, bu da bizi yoruyordu. Burada devreye girmesi gereken yıldızlar ve yetenekleri olmalıydı ve Valbuena da Ayew'in kafasına bile çarptırmadan bunu yaptı. Ardından da topu kapıp, Frey'e attırdı Fransız.

79'da 10 kişi kaldı Belçikalılar.

Slimani inanılmaz bir deparla gitti yine kaçırdı, artık atmayı öğrenmesi gerekiyordu. Hasan Ali mükemmeldi.

Özgüveni artan bir takım var yavaş yavaş. Şansları da dönmüşe benziyor. Bu gruptan çıkacaklar, Koeman ile devam da en mantıklı karar. Bu takım çok daha iyi olmaz ama daha iyi olur..

Gol Buena!

ATTİLA GÖKÇE - MİLLİYET

Erwin Koeman, Anderlecht karşısına çıkan on birle hem niyetini ortaya koydu, hem de tribünlere beklenen mesajı verdi: Maçı kazanmak için buradayız. Haydi bir an önce golü atalım.

Kadıköy’de çimene sürdüğü 11 adamın en az dördü, Valbuena, Ayew, Slimani ve Frey hücumcuydu. Onlara ek olarak Eljif Elmas ve Jailson da topu kazandıklarında zaman kaybetmeden öndekileri pozisyona sokmak çabasındaydı ama, asıl önemli hamleler geri dörtlünün iki bekinden -Şener ve Hasan Ali- geldi. Özellikle Hasan Ali. Sol kanattan taşıdığı topla ceza alanına kadar indi, sonra da Slimani pas beklerken dar açıdan şut atıp gol şansını denedi. Olmadı.

Fenerbahçe’nin 2-2’lik Anderlecht ve Galatasaray maçlarından sonra özgüveninin yükseldiğini gördük. Bunda kuşkusuz Koeman’ın yeni açılmış beyaz sayfadaki kredisiyle kadronun Cocu dönemindeki baskıdan uzak kalmasının da rolü vardı.

Olumlu görüntülere rağmen kopuk kopuk oynadı Fenerbahçe. Topla oynayan takım Anderlecht’ti. Sarı-lacivertliler kazandıkları toplarla istedikleri sayıda şut atamadılar. Hücum organizasyonunda son vuruş için alternatif yaratacak birden fazla oyuncuyla rakip ceza alanına giremediler. Anderlecht kazandığı toplarla çok iyi bir pas oyunu sergiledi.Buna karşılık Fenerbahçe savunması da çok iyi alan kapatarak rakibine şans tanımadı.

Maçın en çok yorulan adamı Valbuena oldu. Hem orta alan- ileri uç bağlantısı için koştu; hem de savunmasına yardım için geriye koşarak depar attı. Koeman’ın ikinci yarıda futbolcuları oyunu rakip bölgeye taşıma, birbirlerine daha yakın oynama konusunda uyardığını anladık. Daha etkili, daha baskılı bir ev sahibi ortaya çıktı. Eljif Elmas’ın şutuyla Anderlecht’i tehdit etmeye başlayan Fenerbahçe baskısının karşılığını Valbuena ile aldı. Hakça söyleyelim, oyunun başından itibaren sol kanatta tarifeli tren gibi gidip gelen Hasan Ali’nin asisti de alkışı hak etti. Cocu’nun kenarda beklettiği, yok saydığı adam Valbuena, Koeman’ın itibarını iade etmesiyle, özellikle ikinci yarıda daha rahat oynayarak kendisine açılan krediyi hak etti. Kendi golünden üç dakika sonra göstere göstere Frey’i boş kaleye çağırıp kendi atabileceği golü takım arkadaşına sunması ayrı bir sportmenlik örneği idi.

Üç dakika içinde peş peşe iki gol Anderlecht’i çökertmeye yetti. Hem savunma sorunlarını çözemediler hem de kazandıkları topları istedikleri gibi kullanamadılar.

İki Anderlecht maçı, Galatasaray karşısında ikinci yarıdaki reaksiyon futbolu ve attıkları gollerle Fenerbahçe’nin gecikmiş ruh halini yakaladığını, artık gerçek bir takıma dönüştüğünü söyleyebiliriz.

Hem UEFA Avrupa Ligi’nde, hem de Süper Lig zirvesinde yolu açmak gerekiyor: Fenerbahçe geliyor.