Bazı insanların fiziksel temastan neden kaçındığı bilimsel olarak açıklandı!

BAZI İNSANLAR NEDEN SARILMAKTAN NEFRET EDİYOR?

Neden bazı insanlar iyi bir kucaklaşmayı severken diğerleri bundan nefret ediyor? Uzmanlara göre, bunun nasıl yetiştirildiğinizle bir ilgisi olabilir.

Northern Illinois Üniversitesi'nde Danışmanlık ve Danışman Eğitimi profesörü olan Suzanne Degges-White, "Sarılmak, sırtımızı sıvazlamak ya da bir arkadaşımızla kollarımızı birleştirmek gibi fiziksel temaslarda bulunma eğilimimiz genellikle erken çocukluk deneyimlerimizin bir ürünüdür" diyor.

Comprehensive Psychology'de yayınlanan 2012 tarihli bir çalışma, sık sık kucaklaşan ebeveynler tarafından yetiştirilen kişilerin yetişkinliklerinde de kucaklaşan kişiler olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Çalışma, "sarılmanın bir çocuğun duygusal yetiştirilmesinde önemli bir unsur olduğu" sonucuna varmıştır.

Buna karşılık Degges-White, sarılmayan kişiler tarafından yetiştirilen insanlar için sarılma düşüncesinin onları rahatsız edebileceğini söylüyor. "Tipik olarak fiziksel olarak gösterişçi olmayan bir ailede çocuklar büyüyebilir ve kendi çocuklarıyla aynı kalıbı takip edebilirler" diyor.

Yine de, fiziksel dokunuş olmadan büyümenin aslında tam tersi bir etkiye sahip olabileceği durumlara dikkat çekiyor. Degges-White, "Bazı çocuklar büyürken dokunmaya 'aç' hissediyor ve bir arkadaşını kucaklamadan ya da omzuna dokunmadan selamlayamayan sosyal kucaklayıcılar haline geliyor" diyor.

FİZYOLOJİK ETKİLERİ DE OLABİLİR

Notre Dame Üniversitesi'nde psikoloji profesörü olan Darcia Narvaez, dokunulmamanın büyüyen bir bedeni etkilemesinin iki ana yolu olduğunu söylüyor: Omurilikten karına uzanan bir sinir demeti olan vagus sinirinin az gelişmesine yol açabilir, bu da araştırmaların insanların samimi veya şefkatli olma yeteneğini azaltabileceğini ve insanların diğer insanlarla bağ kurmasına yardımcı olabilecek oksitosin hormonunu salgılayan bezlerin az gelişmiş oksitosin sistemine yol açabileceğini gösteriyor.

Narvaez kanıt olarak, ihmalin gelişmekte olan zihinler üzerindeki kalıcı etkisi üzerine 2014 yılında yapılan bir araştırmanın merkezinde yer alan bir grup Romanyalı yetime işaret ediyor. Araştırmaya göre, evlat edinilen Romanyalı yetimlerin oksitosin sistemleri arızalıydı. Narvaez, "Yetimhanede onlara neredeyse hiç dokunulmadı ve bu nedenle iyi bakılan çocukların ebeveynlerinin kucağında otururken sahip oldukları oksitosin - 'kucaklaşma hormonu' - artışı göstermediler" diyor.

Bu hormon olmadan, sosyal ipuçlarını yakalamak ve hatta daha sosyal olmak daha zor olabilir. Dolayısıyla sarılmak ve dokunmak gençler için son derece önemlidir - bir yetişkin olarak onlardan özellikle hoşlanmasanız bile.

BENLİK SAYGISI

Benlik saygısı ve vücut sorunları da kişinin sarılma tercihlerinde rol oynayabilir. Degges-White, "Başkalarıyla fiziksel temasa daha açık olan kişilerin özgüven düzeyleri genellikle daha yüksektir" diyor. "Genel olarak daha yüksek düzeyde sosyal kaygıya sahip kişiler, arkadaşları da dahil olmak üzere başkalarıyla şefkatli dokunuşlarda bulunma konusunda tereddüt edebilirler."

KÜLTÜRE GÖRE DEĞİŞİYOR

Degges-White'a göre, birilerinin 'elini uzatması' korkusu -hem gerçek hem de mecazi anlamda- bu rahatsızlığı daha da kötüleştirebilir. Sarılmaktan kaçınmanın kültürel bir bileşeni de vardır. UC Berkeley'deki Greater Good Science Center tarafından 2010 yılında yapılan bir araştırmaya göre, ABD ve İngiltere'deki insanlar Fransa veya Porto Riko'daki insanlara göre çok daha az sarılıyor ve dokunuyor.

Kaynak: Mystical Raven