Aydan Şener: Hayatımda kimseyi istemiyorum

Aydan Şener ile kızı Ecem, bir kar tatilinde...

• Genç meslektaşlarınıza neler söylemek istersiniz?
Onlar zaten bilinçliler. Ben gençleri çok seviyorum. Yolları açık olsun diyorum ama işleri zor. Çünkü o kadar çok oyuncu olmak isteyen sektöre hevesli genç var ki…

• Oyuncu olmak başka bir şey, oyunculuğu kullanıp şöhret olmak istemek başka bir şey.
Evet, o da ayrı bir şey... Tabii ki başarılı bir işin içinde olunca da ister istemez şöhret geliyor. Ondan kaçış yok... Her oyuncu veya oyuncu adayı başarılı bir iş yapmayı ister. Benim önerim, çok çalışmaları, çok disiplinli olmaları, çok hayal kırıklığı yaşasalar bile mücadeleci olmaları, hemen düşmemeleri, dibe bile düşseler tekrar çıkabilme gücünü bulmaları.

Aydan Şener'in teyzesi ünlü oyuncu Suzan Avcı

• “Aydan Hanım öylesine güzel bir kadın ama neden yalnız?” Sizin hakkınızda bu soruyu sürekli duyuyorum...
Yaklaşık 10 senedir sürekli bir ilişkim yok. Birkaç denemelerim oldu fakat yalnızlığımı daha çok sevdiğimi fark ettim. Yalnızlık derken, evdeki yalnızlığımı da hayatta yalnız olmayı da daha çok seviyorum. Özgürlüğüme çok düşkünüm, belki ondandır. Bilmiyorum, rahata alıştım. Hayatımda kimseyi istemiyorum. Benim gibi böyle düşünen birkaç sanatçıya daha denk geldim. Biz neden böyle oluyoruz acaba? Bir kuzenim de bana; “Ünlüler, belli bir yaştan sonra neden yalnızlığı tercih ediyor?” gibi bir soru yöneltti. Ben de durdum, bir düşündüm, baktığın zaman uzun süreli birlikteliği hâlâ sürdüren insan sayısı hakikaten çok azaldı. Neticede seçim bu yönlü oluyor. Yanlış seçimler mi yapıyoruz? Bilemiyorum. Ben kendi adıma hiç öyle düşünmüyorum. Yaşanmış her şeyin arkasındayım, hepsine de saygı duyarım. Değerimizi mi bilmiyoruz ya da birlikte olduğumuz insana o şöhreti ve o gücü hissettirmemek adına daha mı olduğumuzdan farklı davranıyoruz? Bilemiyorum. Böyle çok mutluyum, hiçbir sıkıntım yok. Tabii hiçbir şey için büyük konuşmam, olmayacak diye bir şey yok. 10 sene böyle tercih etmiş olabilirim ama bundan sonra olmayacak diye de bir şey yok. Çok güvenebileceğim, her anımda güvenebileceğim hem başımı omzuna koyduğumda güvenebileceğim hem de arkamı döndüğümde kaşı gözü oynamayacak anlamda güveneceğim, düzgün, doymuş, durmuş, oturmuş, benimle aynı beklentileri olan birisi olursa tabii ki olur. Neden olmasın?

Aydan Şener, sokak köpeklerine yuva bulunması için yürütülen çalışmalara sık sık katıldı.

• Sizin hayvan sevginiz bir hayli yüksek. 'Kadına Dair'de de gözler önüne seriliyor. Oysa sizde kedi - köpek korkusu vardı... Beni çocukken köpek ısırmıştı o sebeple bende de aynı durum vardı.
Onlar sayesinde de kendimi hiç yalnız hissetmiyorum. Biri kucağımdan iniyor biri çıkıyor. Eskiden kedilerden, köpeklerden çok korkardım, 10 metre yaklaşamazdım fakat o korkumu yendim. O dönemde de korkuyordum ama bir yandan da yaklaşabilmeyi çok istiyordum. Kucağına bir yavru köpek al, bak korkunu nasıl yeneceksin.

• O korkumu barınaklarda gönüllü çalışarak yendim.
Ne güzel... Onların gözündeki o sevgiyi görüp de nasıl o kadar kötü şeyler yapabiliyorlar. Son zamanlarda beni çok üzen şeyler duyuyorum. Yol da verildi. Urfa’daki köpeği canlı canlı boğan o adam belki de namaz da kılıyor. O ellerini Allah’a açıyor ve o ellerle gidip bir canı alıyor. Gözü olan bir canlıyı nasıl öldürebilirsiniz? Şimdi Kurban Bayramı geliyor diye karaları bağlıyorum. Ona da tahammülüm yok. Yerdeki bir çiçeğe bile basmaya kıyamıyorsun da nasıl gözünün içine bakan bir canlıya kıyabiliyorsun. Ona bir lokma ekmek versen o hayvan senin için canını feda edecek. Nasıl onu öldürebilirsin veya kötü davranabilirsin, tecavüz edebilirsin? Akıl alır gibi değil. Ne olur o insanları uyutsunlar, insan değil onlar, bu varlıklara insan bile demiyorum. Niçin bir tanesi birilerini ısırıyor diye bütün köpekler öldürülüyor. O zaman bir tane katil var diye de bütün insanlar öldürülsün. Böyle bir şey olabilir mi? Çok karşıyım. Bazen "kıyamet kopsun, bir şey olsun, bu dünyadaki kötülükler bitsin" diyorum. Tekrar iyiliklerle dolu güzel bir dünya inşa edilsin ve öyle yaşasınlar. Bazen bunu canı yürekten istiyorum. Çocuklar ölüyor, insanların sığındıkları yerler bombalanıyor. Buna nasıl seyirci kalınıyor? İnanılır gibi değil. Bazen bir şey de çok fazla söylenildiği zaman anlamını yitirir ya onun gibi oluyor. O kadar çok kötülük var ki artık normalleştirilmeye başlanıyor.