Ahmet kaya sözleri: Ahmet Kaya’nın anlamlı, kısa ve en güzel sözlerinden seçmeler

Ahmet Kaya, Türk müziğinin unutulmaz isimlerinden biri olarak anılır. Şarkılarıyla geniş kitlelere seslenen ve derin duyguları ifade eden en güzel Ahmet Kaya sözleri, insanın iç dünyasına dokunur ve hayatın derinliklerine yolculuk yapar. Anlamlı ve etkileyici sözleriyle dinleyicilerine umut veren, hüzünlenmelerine sebep olan Ahmet Kaya, müziğin gücünü duygusal derinliğiyle birleştirir.

Giriş: 07.03.2024 - 12:13 Güncelleme: 07.03.2024 - 12:13

Sözlerinde sıklıkla aşk, özlem, adaletsizlik ve toplumsal konuları işler, dinleyicilerini duygusal bir yolculuğa çıkarır. Kısa ama etkileyici ve anlamlı Ahmet Kaya sözleri, onun müziğinin ölümsüzlüğünü kanıtlar niteliktedir. Anlamlı Ahmet Kaya sözleri nelerdir? İşte Ahmet Kaya sözleri aşk ve Ahmet Kaya sözleri kısa versiyonları…

Acımasız olma şimdi bu kadar, dün gibi çekip gitme.
İhanetin zincirini tutan utansın. Dönüp arkasına bakan utansın. Dost diye bağrıma bastığım insanlar, arkamı dönünce vuran utansın.
Parmak uçlarına değen sıcaklık, incinen bir hayatın yarasıdır.
Beni bilimle anla iki gözüm felsefeyle anla ve tarihle yargıla.
Kendine iyi bak, beni düşünme, su akar yatağını bulur..
Firarilerin uzmanı olmuşum. Bütün istasyonlarda afişim durur. Beni bir çocuk bile vurur…
Varsın böyle geçsin yabancı günler, varsın canımı yaksın yine yalnızlık. Seninle doluyken baktığım dünler, yıkar mı sandın beni bu yalancı ayrılık.
Yanımdasın susuyorsun. Susuyor konuşmuyorsun. Bakıyor görmüyorsun. Dokunsan donacağım. İçimde intihar korkusu var. Bir gülsen ağlayacağım, bir gülsen kendimi bulacağım.
Hey gönül gene bu gece, kederim geceden yüce. Gel susalım beraberce, böyleymiş kara yazımız.
Bırak ay gitsin, sen kal bu gece…

Parmak uçlarına değen sıcaklık, incinen bir hayatın yarasıdır.
Dibine vurmuş gecelerden geldim. Yalanım yok. Bir cebimde küfür, bir cebimde çocuklara şekerle yaşadım. Hepinizin gurbetindeyim şimdi…
Varsın böyle geçsin yabancı günler, varsın canımı yaksın yine yalnızlık. Seninle doluyken baktığım dünler, yıkar mı sandın beni bu yalancı ayrılık.
Uyku tutmuyor gözüm... Anılar sıraya girdi.
Kokunu verirken vazomda güller, yıkar mı sandın beni bu yalancı ayrılık.
Yorgunum, çünkü yorgunluğumun yaşamak gibi bir anlamı var.
Ben senin sokağına ulaşamam dardayım... O masum gözlerine bakamam firardayım...
Ne Diyarbakır anladı beni ne de sen... Oysa çok sevmiştim ikinizi de bilsen.
Bitti demedi, hoşça kal demedi, elveda da demedi... Allah’a emanet ol hiç demedi, helallik bile istemedi. Gitti sadece gitti.
Artık sigarayı günde üç pakete çıkardım. Olsun gözüm olsun. Ne olacaksa olsun!
Hüzünlü bir akşam susmuşuz, durgunuz hepsi bu...

Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi, yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi
Şimdi saat yokluğunun belası, sensiz gelen sabaha günaydın..
Ah ne fayda ah ne fayda… Kefen beyaz ah ne fayda…
Sonbahar damlardı damlarımıza, biz seninle sararırdık. Aydınlansın diye şu kirli yüzler, biz durmadan savaşırdık.
Ağladım gözyaşlarım düştü ateşe, yine de bu yangını söndüremedim.
Tutsam şu karanlığı tutsam da yırtsam.
Dışarıda kar yağıyor, benim içime yağmur…
Sakin göllerin kuğusuyduk, olmasaydı sonumuz böyle.
Söyle sen neredesin, ben nerede…
Sana boncuktan kuş yaptım konacak pencerene.
Kısa çöp uzun çöpten hakkını alır elbette.
Bir kenar mahalleliyim mecburen uzaktan severim…
Ben derdimi kimseye söyleyemedim.
Giden bu yolculardan, en çok ben şanssızım. Ne kadar çok yaşadıysam, o kadar çok yalnızım.
İki damla gözyaşımla satıldım pazarlarda, kırdılar yüreğimi kırdılar azarlarla, sürgünlere yolladılar sabah dörtte yağmurlarla; ben yandım, siz yanmayın Allah aşkına…

Haykırsam duyamazsın. Çağırsam gelemezsin. Yürekten sevemezsin sen.
Giderim buralardan, giderim bir akşamüstü… Umurunda olmaz, umurunda olmaz, umurunda olmaz bilirim…
Yalnızlığım benim pasaklı kontesim, ne kadar rezil olursak o kadar iyi.
Ben klasik bir kadere teslim olmak istemiyorum ve öldükten sonra değil, şimdi anlaşılmak istiyorum.
Bu dağlara bu yollara, toz eyledi aşk beni. Ben yanarım aşk için, ben yanarım gül için.
Sanki gökten kar yerine kan yağıyor, kar altında üşümüş bir çocuk ağlıyor. Yaşlı gözleriyle bana bakıyor, akan gözyaşını içesim gelir.
Sırtını duvara yaslar, sırtını ağaca yaslar susarsın. Sen artık hiçbir sözü, hiçbir sözü kaldıramazsın.

Bir menekşe kokusunda seni aramak var ya, bu hep böyle böyle gider mi?
Bana böylesi garip duygular bilmem neye gelir, nereye gider? Döndüm işte, acı yüreğimden beynime sızar, bugün de ölmedim anne.
Bir ben kaldım, bir ben kaldım, tenhasında gecenin, avutulmamış ben.
Bu hasretlik kalır gitmez teninde! Eksilmez acılar ezik yüreğimde.
Sen benim hiçbir şeyimsin.
Dostlukmuş. Ölüme yürümekmiş. Üstüne titremekmiş. Vefaymış! Aşk dediğin, zavallı bir kapıyı duvara çarpıp çıkıncaya kadarmış!