İstanbul’un Karadeniz kıyılarından Marmara kıyılarına kadar 60 kilometre koştular
Hiç 60 kilometre koşulur mu? Bir maraton koşusunun 42 kilometreye karşılık geldiğini düşünürsek 60 km yaklaşık bir buçuk maraton, başka hesapla üç yarı maraton eder. "Ultra maraton" olarak da tanımlanan bu mesafeyi ne şekilde tarif etmeye kalksak aynı kapıya çıkıyor: Çok uzun… Biri bisikletli 6 kişi İstanbul'un Karadeniz dalgalarıyla buluştuğu kıyısı Karaburun'dan başlayıp Küçükçekmece'deki Marmara kıyılarında son bulan çılgın koşuyu tamamladı…
Orhan Veli, “Gün olur alır başımı giderim” dizesini yazdığında aklından geçen yer neresiydi acaba? Asla bilemeyeceğiz ama alıp başımızı gitmek istediğimiz yerleri bir cevap olarak pekala kabul edebiliriz. Zaten şiir de okuyanın hissettiğine göre anlam kazanmıyor mu? Yolculuğun uzun sürmesi de her zaman en uzağa gidileceği anlamına gelmiyor. Yanıbaşımızda sandığımız bir yere ulaşmak da zorlu adımlar sonucunda mümkün olabiliyor.
Gökhan Yalçın, 38 yaşında bir beyaz yakalı. Masa başında geçen mesaisi dışındaki zamanı ise oldukça hareketli. Hafta sonu tatilinde olduğu 1 Şubat’ta biri bisikletli olmak üzere 5 arkadaşıyla Küçükçekmece’deki Menekşe Plajı’nda son bulacak 60 kilometrelik koşularına başlamak için Karaburun’da buluştu. İstanbul’un Karadeniz kıyılarından Marmara kıyılarına uzanan bu etkinliğe de “İstanbul’un Adımları 8” adını verdiler.
Sondaki 8’den anlaşılacağı üzere, başka rotalarda olsa da, böylesine bir etkinliği de ilk kez yapmıyor. Zaten ilk defa yapılacak bir şey değil 60 kilometre koşmak. Gökhan Yalçın 4 yıldır koşuyor. Öncesinde dağcılık, kaya tırmanışı gibi sporlar da yapmış. Bu koşudan iki gün sonra kendisine ulaştığımda ilk sorduğum “Nasılsınız” sorusu sıradan bir hal hatırın ötesinde bir meraktı. Gayet iyi hissettiğini, daha önce böylesine uzun koşulardan sonra 2-3 gün acısını çektiğini ama artık vücudunun da bu mesafelere alıştığını söyledi.
Spor yapanların aktivitelerini kayıt altına aldığı popüler uygulama Strava’da 7 saat 47 dakika sürdüğü görülen bu etkinliğin koşu zamanı 7 saat 9 dakika. Yani ihtiyaç molaları için verilen araların toplamı 40 dakikadan az. Kış şartlarında çamurlaşan, göle dönüşen yerler gibi engeller de karşılarına çıkmış. Bu nedenle zorunlu duraklamalar ve rotadaki ufak değişiklikler hem toplam süreyi hem de toplam kilometreyi artırmış. Yani aslında yola çıkmadan hesap ettikleri kilometre 60 etmiyormuş. Etkinliğin ilhamını aldıkları Aykut Çelikbaş ve arkadaşları 14 Aralık 2013’te benzer bir rotayı yapmış. Bugünkü İstanbul Havalimanı’na daha yakın bir noktaymış ilham aldıkları rotanın startı. Mecburen daha batıya kayan rotadaki değişimi gözlemlemek de önemli motivasyon olmuş.
Beslenmelerini yanlarında taşıdıkları karbonhidrat jelleri ile sağlamışlar daha çok. Yolları üzerindeki bakkallardan da su almışlar. Ama İstanbul’a neredeyse tarihi boyunca su sağlayan Terkos’un da içinde olduğu rotalarındaki doğal kaynaklar da imdatlarına yetişmiş. Bölgenin doğasını havanın sisli olması nedeniyle yeterince görememişler ama leyleklerin de güzergahı olarak bilinen Sazlıbosna’ya doğru artan yapılaşma da dikkatlerinden kaçmamış. Yarımburgaz civarında yolun bir tarafında tarım arazilerini bir tarafında da yüksek binaların kapladığı şehri gördüklerinde koşularının son bölümüne yaklaştıklarını bilerek güçlerini yitirmemeye çalışmışlar.
Bir koşuda tempoyu korumak ve grup halinde gidebilmek kolay iş değil. Yorulan ve güçten düşeni öne geçirip onun temposuna ayak uydurmuşlar. Böylece hem yorulanın dinlenmesini sağlamışlar hem de grup bir arada kalabilmiş. Bu yolu tek başına yapmanın güvenlik açısından ve psikolojik açıdan zorluğu düşünüldüğünde bir arada kalabilmek elzem. Tempo demişken meraklısına bir istatistik de verelim… 60 kilometreyi 7 ‘Pace’ ile koşmuşlar. Yani 1 kilometreyi ortalama 7 dakikada kat etmişler. İnişli çıkışlı bu rotada 529 metre irtifa kazanmışlar.
Gökhan Yalçın’ın atacağı adımların attıklarından daha fazla olacağını da konuştukça anlıyorum. 60 kilometreleri daha hızlı koşabilmeyi ardından 100 kilometreye ulaşmayı istiyor. Likya Yolu’nun Ruslara ait olduğunu söylediği 480 kilometrelik parkurunda rekoru ele geçirmek de bir diğer hedefi. 6 günde tamamlamayı düşündüğü bu rotanın dışında Eğirdir Gölü, Toroslar, Kapıdağ Yarımadası gibi birçok farklı rota sıralıyor…
“İstanbul’un Adımları” benzeri bir etkinliği ise milli mücadeleye bir saygı duruşu gibi planlamışlar. Bunun için de 1. Anafartalar Muharebesine katılan 12. Tümen’in yürüyüş rotasını seçmişler. Devamını kendilerinden dinleyelim: “12. Tümen, dönemin şartlarına göre bir ordunun günlük yürüyüş mesafesinin yaklaşık 2 katını, hem de Ramazan ayında yürüyerek katılmıştır bu muharebeye. Rota aslında 1. Anafartalar Muharebesini anmak açısından Yusufçuktepe Yazıtlarında bitiyor. Bu noktadan sonra biz 32.000 düşman askerinin çıktığı Suvla Koyu'na kadar gidip bu koyda bitirmek istiyoruz koşumuzu.”
