Türkiye - İtalya maçının yazar yorumları

Milli Takım'ı ilk defa son yıllarda bu kadar kötü gördüm. Biz Fransa'da bu çocuklarla Fransa'ya karşı oynadık ama böyle değildik. Şimdi klasik lafı söylüyorum, önümüzdeki maçlara bakacağız ama Galler'i yenmek zorundayız. Yenilirsek bırakın ikinci olmayı ya da en iyi üçüncü olmayı arkamıza baka baka evimize döneriz.

SERDAR ALİ ÇELİKLER: Belli ki oyuncularımız da hocamız da "Biz bunlara gol atamayız. Yemezsek iyi" düşüncesindeydiler. Bu düşünce o kadar baskındı ki bir tane topa bile 'inanarak' girmediler.

İlk maçtan oyun ve skor olarak ezilmek kötü. Biz de milli takımımızı hemen gömmeyelim. Lakin Galler ve İsviçre maçlarında bu 'teslimiyet' ve 'dağılma' görüntüsünün "pardon"u olmaz. İlk devre Uğurcan, Kenan ve Okay iyiydi. 2. devre kimse iyi değildi. Hemen bu maçı unutup DAHA İYİ RAKİP ANALİZİ ile Galler maçına hazırlanmalıyız.

İBRAHİM YILDIZ: Oyunun geneline baktığımızda, futbolun hızlı-çabuk oynandığı ve fizik gücünün ne kadar önemli olduğu gerçeğiyle yüzleşmiş olduk. Neredeyse, nefes almamıza izin vermediler. Bu kadar baskı karşısında oyun planında değişiklik yapmak sonucu değiştirmedi.

Her şey bitmiş değil. Uzun süredir bu kadar etkisiz kaldığımız bir maç oynamamıştık. Bunu unutmak ve kalan maçlara “ders çıkararak” bakmak zorundayız.

ŞANSAL BÜYÜKA: Böyle bir takımın hücumda bu kadar çaresiz kalması kabul edilemez. İnsigne, tek başına bizim milli takımdan daha fazla şut attı. Maç boyu aklımızda kalan sadece Cengiz Ünder‘in şutu oldu. Cengiz, takıma bir hareket getirdi ama yeterli olmadı. Neredeyse rakip ceza alanına girmeden maçı tamamladık. İnanılır gibi değil...

Hayal satmaya gerek yok, berbat oynadık, aciz kaldık, maçı gol pozisyonuna giremeden sadece bir şutla tamamladık. Bütün dünyanın izlediği Avrupa Futbol Şampiyonası açılış maçıydı. Yenilsek bile oyunumuzla, duruşumuzla, mücadelemizle saygı uyandırmalıydık. Hiçbirini yapamadık. Sadece bir averaj takımından acı örnekler verdik.

UĞUR MELEKE: 2000’de ilk maçta İtalya’ya yenildik, çeyrek finale gittik. 2002’de ilk müsabakada Brezilya’ya yenildik, yarı final yaptık. 2008’i Portekiz mağlubiyetiyle açtık, finalin kıyısından döndük. Dünden doğru dersleri çıkarırsak pekala bu turnuvanın içinde de büyüyebiliriz: Kalan maçlarda sahada Cengiz cüretine ihtiyacımız var.

Hiçbir maçı oynamadan kaybetmemeliyiz, İsviçre’nin Blick gazetesinin 2008’de attığı manşet hep aklımızın bir köşesinde olmalı: "Türkler otobüse binmeden maç kazanılmış sayılmaz."

ERMAN TOROĞLU: Futbol iki yönlü bir oyun. Hem defansı yapacaksın hem de hücum edeceksin. Biz dün hep defans yapmayı düşündük. Eğer sen takım olarak hücum edemezsen, bu sefer rakip senin üzerine gelir. Netice ne mi olur? Hem hücum ettikleri için hem de top onlarda olduğu için oynadıkları futboldan da keyif alırlar. Öyle de oldu.. Bizim futbolcularımız dün adeta eziyet çektiler. Topu alabilmek için koştular durdular.

Uzun lafın kısası şu; İtalya bizden çok iyiydi ve net bir galibiyet aldı. Onlar ağır sıklet, biz ise tüy sıklet!

BÜLENT TİMURLENK: Karşındaki milli takım 27 maçtır kaybetmemiş, 8 maçtır kalesinde gol görmemiş ve turnuvanın açılış maçında başkentinde ev sahibi ise hele bir de Mancini ile topa yüzde 60'tan fazla sahip olan bir takımsa oynayacağın oyun bellidir. İyi savunma yapacaksın, geçiş oyunuyla hızlı hücumlarla fırsat kovalayacaksın. İlk yarı bittiğinde işin savunma tarafını doğru yaptık ama hücumda yoktuk.

Biz 5 yıl sonra Burak'ın sağ kanattan ortasına heyecanlanacak ülke değiliz.. Bakü'deki 2 maçta farklı bir oyun karakteri ile sahada olmalıyız. 24 takımın katıldığı turnuvada gerçek turnuva son 16'da başlıyor. İtalya'ya yenilmek üzücü ama bizim için asıl hayal kırıklığı 24'te son 16'ya kalmamak olur.

ATİLLA GÖKÇE: Kendi yarı alanımızda, kendi ceza alanımızda içimize kapanarak oynadığımız teslimiyet oyununun sonucu acı oldu. Bu genç ve dinamik kadro hiç de beklenmedik kötü futbolla kötü bir sonuca imza attı.

Umutla, iddiayla, özgüven patlamasıyla Roma’ya gönderdiğimiz çocuklar kötü bir futbolla hayal kırıklığı yarattılar. Bu oyuna bu sonuç normal. İyi oynayıp kaybetseydik, sadece üzülürdük. Kötü oynayarak fark yedik ve umutsuzluğa uğradık. Bakü’de ne olur? Hiç bir şey diyemiyorum. Bize borcunuz var Bizim Çocuklar.