Diyetisyensiz 25 kilo

Sekiz yaşından beri voleybol oynayan ve şu an 32 yaşında olan Elif Özkartal Gündüz, üniversiteye hazırlanırken bir yılda 25 kilo aldı. Hayatında sadece bir kez üniversite döneminde 20 yaşındayken diyetisyene gidip 16 kilo verdi. Sonrasında ise hep aynı mücadele... 5 kilo verip 7 kilo geri alıyordu. 10 yıl boyunca defalarca başarısızhkla sonuçlanan diyet denemeleri oldu.

Kendini bildi bileli diyet yaptığı için artık diyetisyene gitmek istemeyen Gündüz, sofrasında önemli bir yer kaplayan karbonhidratı hayatından çıkarması gerektiğini biliyordu. Eşi Deniz Gündüz her zaman "20 kilo daha alsan bile ben hep sana âşık olacağım" dese de kilo vermeyi kafasına koymuştu. Düz taban olduğu ve ayaklan çok ağrıdığı için ortopedi doktoruna gidip te daha kapıdan içeri girer girmez "Ağrılarından kurtulmak istiyorsan o kilolar gidecek" uyarısmı alınca kesin kararını verdi.

'ANNEM BİLE İNANMADI'

Bir kibrit kutusu peynir, beş zeytin gibi hesapları yoktu. Zaten yıllarca o hesapları yaptığı için diyeti yarım bırakmamış mıydı. Bu sefer kendi kendisine bir plan yaptı. Önce işe porsiyonları küçültmekle başladı. Karbonhidrat, yani ekmek, makarna, pilav, börek yerine sebzeyi tercih etti. Günlük beslenmesini 2 öğüne indirdi, ara öğünlerde de beyaz leblebi yedi. Şekeri ve çok sevdiği meyve sularını hayatından tamamen çıkardı. Canı istediği herşeyi sadece 1-2 kaşık tadımlık yedi. Tatlı krizlerini ise çikolata ile değil; kuru kayısı ve kuru incir ile atlattı. Sütü çok sevdiği için sütün tadından ödün vermedi, diyet süt içmedi. Tost yaparken de az yağlı light peyniri tercih etmek yerine kepek ekmeğine yağsız ama normal peynirli tost yaptı. Arkadaşlarıyla yemeğe gittiği zaman, ızgara veya salata yemeyi alışkanlık haline getirdi. Akşam 8'den sonra hiç meyve tüketmedi. Diyetine düzenli bir şekilde devam edip kilo verebileceğine başlarda ne kendisi ne de annesi inanıyordu. Sonrasmda ise en büyük destekçisi yine annesi oldu.

'HAMİLELiĞİ DÜSÜNDÜM'

Elif Özkartal Gündüz, 10 aylık zorlu süreçte yaşadıklarım şöyle anlatıyor;

"Ben aslında hep iri yapılıydım. Lisansh voleybol oyuncusuydum. Hâlâ haftada 2 gün arkadaşlarımla maçlar yapıyoruz. Kilo vermeye geçen yıl Şubat ayında, doğum günümde karar verdim. Evlendikten sonra hep düşünüyordum. Hamile kaldığım zaman gelecek kilolar hep aklımdaydı. Ailede genetik şeker hastalığı var. Önümüzdeki yıl çocuk yapmayı düşünüyorum. Eğer doğacak cocuğumda diyabet çıkarsa asla kendimi affedemem diyerekbu işe başladım. Hem ayaklarımm ağrısı hem de diyabetten korktuğum için kesin kararımı verdim. İlk 3-4 ay çok zorlandım. Tabağa koyduklarımı geri bırakmaya başladım. Simdi sadece tadına bakıp bırakıyorum. Profiterolden iki kaşık yiyip masadan gönderiyorum. Sebzenin güzel bir şey olduğunu öğrendim. Benim yaptığım aslında sadece kendimin farkına varıyor olmam. Diyet yaptıktan ve kilo vermeye başladıktan sonra insanların yüzündeki şaşırmayı ve hatta beni tanıyamamalarını görmek çok güzel bir duygu. İnsanlar 25 kilo vereceğiz diye düşünmesin. Kendilerine küçük hedefler koysunlar. Bir 5 kilo daha vereyim derken süreç devam ediyor. Ayaklarımın ağrısı, bel ağrım azaldı. Güvenim yerine geldi. Sağlıklı beslenmeyi öğrendim, artık kilo almayacağım."