Damla ÇELİKTABAN / HT MAGAZİN
Bizim buralarda annelik çocuğu yedirip içirmekle, ayağına terlik, sırtına terleme bezi koymakla yakından ilgili... "Çocuk yedikçe annesi doyar" diye bir atasözümüz bile var... Eski zamanlarda, paketli gıdaların yaygın, süpermarketlerin her köşe başında olmadığı, ancak bahçende yetişen ya da fırınında pişen şeyleri yiyebildiğin günlerden kalma bir düstur bu... Gıdanın az ya da kısıtlı olduğu zamandan. Şimdi çocuklarımızı bekleyen tehlike açlık değil; tam tersi, aşırı yeme... Hem de aslında gıda olmayan ama kolayca satın alınan, marketlerde, janjanlı paketlerle, tam da çocukların boyunun erişebileceği yerlere konulan kalori bakımından yüksek, besleyicilik bakımından fakir şeyleri aşırı yeme... Yürüdüğümüz yollar, tırmandığımız ağaçlar, sırtta taşıdığımız su kovaları azaldıkça (ve hatta hiç kalmadıkça), dizilerimiz, video oyunları, çeşit çeşit ekranların etkisi de arttıkça ve biraz önce saydığım çöp gıdaları da yedikçe olduk mu sana obez...