Neden bir 200 yıl daha dinlenecek? "Ode to Joy" 200 yaşında
Nazi döneminde Almanya'nın resmi bayramlarda çaldığı şarkılardan biri, Sovyetler Birliği'nin 'komünist' şarkısı, Mao'nun Çin'inde yasaklanmayan tek Batı menşeili eser ve Avrupa Birliği'nin gayriresmi marşı: "Ode to Joy" 200 yaşında. İnsanlığın kodlarına öyle işlemiş, herkesin yaratmaya çalıştığı 'ulu, üstün ve güçlü' personasına tutulan öyle kuvvetli bir ayna ki; bir 200 yıl daha dinlenecek.
ABONE OL
"Avusturyalıların en zekice işi Avusturya doğumlu Hitler'i Alman diye, Almanya doğumlu Beethoven'ı Avusturyalı diye dünyaya pazarlama başarılarıdır" diye ünlü bir söz vardır. Dünyanın gelmiş geçmiş en büyük bestecilerinden Beethoven'ın Dokuzuncu Senfonisi çağları aşmış ve aşmaya devam eden bir eser olarak insanlığın ortak mirası. Eserin finalindeki "Ode to joy" yani "Neşeye Övgü" kısmını ise duymayan yoktur sanırım.
Beethoven'ın ikonik Dokuzuncu Senfonisi'nin prömiyeri 200 yıl önce, 1824 yılında Viyana'da, büyük bir baskı ve aşırı muhafazakâr milliyetçilik döneminde yapıldı. Ancak bestecinin otoriteye, özellikle de emperyalist otoriteye (ve özellikle Napolyon'a) duyduğu bilinen nefret göz önüne alındığında, milliyetçi bir niyeti olduğunu düşünmek zor. Sözler Friedrich Schiller'e ait. Schiller'in şiirindeki temalardan biri, 'hükümdarların olmadığı bir dünyanın tasavvuru' ve 'insanlığın karanlık anlarının üstesinden gelebilmesi için evrensel dostluğun şart olduğu'.