Kurban keserken nasıl dua okunur? Kurban keserken nasıl tekbir getirilir? İşte Kurban duası
Kurban Bayramı için kurban kesmeye niyet eden ve kurbanını alan vatandaşlar bayram öncesinde kurban keserken dikkat edilecekleri araştırıyor. Bilindiği gibi kurban kesmeden önce belli dualar okunuyor ve tekbir getiriliyor. Kurban keserken nasıl dua okunur? Kurban keserken nasıl tekbir getirilir? İşte Kurban duası
Kurban keserken nasıl tekbir getirilir? sorusunun cevabı merak konusu oldu. Her sene olduğu gibi bu sene de kurban keserken okunacak dualar araştırılmaya başladı. İşte kurban kesecekler için kurban duası...
KURBAN KESERKEN HANGİ DUA OKUNUR, NASIL TEKBİR GETİRİLİR?
İster kurban niyetiyle olsun ister başka bir amaçla olsun hayvan kesilirken besmele çekilmesi gerekir. Hayvanın kesimi esnasında besmele kasten terk edilirse, o hayvanın eti Hanefîlere göre yenmez. Ancak kasıtsız ve unutularak besmele çekilmezse, bu hayvanın eti yenilir (Kâsânî, Bedâî‘, V, 46; İbn Nüceym, el-Bahr, VIII, 190-191). Şâfiîlere göre besmele kasten çekilmese bile kesilen hayvanın eti yenir (Mâverdî, el-Hâvî, XV, 95; Şîrâzî, el-Mühezzeb, II, 885).
Kurban kesilirken üç defa “Bismillahi Allahü ekber” denilir ve şu âyetler okunabilir (Semerkandî, Tuhfe, III, 66):
“De ki: Şüphesiz benim namazım, ibadetim/kurbanım, hayatım ve ölümüm hepsi âlemlerin Rabbi Allah içindir. O’nun ortağı yoktur. Bana sadece bu emredildi ve ben müslümanların ilkiyim.” (En’âm, 6/162-163)
“Ben, hakka yönelen birisi olarak yüzümü, gökleri ve yeri yaratana döndürdüm. Ben, Allah’a ortak koşanlardan değilim.” (En’âm, 6/79)
KURBAN NE ZAMAN KESİLİR?
Kurban kesim vakti, bayram namazı kılınan yerlerde bayram namazı kılındıktan sonra; bayram namazı kılınmayan yerlerde ise, fecirden (sabah namazı vakti girdikten) sonra başlar. Hanefîlere göre bayramın 3. günü akşamına kadar devam eder (Merğînânî, el-Hidâye, VII, 154). Bu süre içinde gece ve gündüz kurban kesilebilir. Ancak kurbanların gündüz kesilmesi daha uygundur. Şâfiîlere göre ise 4. günü gün batımına kadar kesilebilir (Şirbînî, Muğni’l-muhtâc, IV, 383; İbn Rüşd, Bidâye, I, 436).
