Diyarbakır’dan Princeton’a Ekrem İpek’in başarı öyküsü

Ümran AVCI / HT GAZETE

Ekrem İpek, Diyarbakır Kulp’un bir köyünde dünyaya geldi. Annesi ev hanımı, babası bir apartman görevlisi. İlkokul 3’te Diyarbakır’dan İstanbul’a ailesiyle birlikte göç ettiğinde iki basamaklı sayıları toplayamıyordu. Aradaki açığı kapayabilmek için çalıştı çabaladı. İstanbul Erkek Lisesi’ne 500 tam puanla girdi. Elinde okumaktan başka bir şansı olmayan Ekrem, yıllık 62 bin dolarlık bursla Princeton’a kabul edildi. Akademik başarısının yanı sıra İstanbul Erkek Lisesi’nde 3 boyutlu yazıcı kurulumu ve yazılımı ilk başlatan öğrenci olmasıyla da Princeton’un kapılarını aralayan Ekrem başarısının sırrını anlattı.

‘BABAM DÜNYANIN EN İYİ EKONOMİSTİ’

“Kimi örnek aldı diye sorarsanız; babamı yazın. Çünkü bacağındaki yüzde 40’lık engeli ile yaşamı boyunca bir kez bile yıllık izin kullanmadan çalıştı. Onun çalışkanlığını örnek aldım. Benim babam bence dünyanın en iyi ekonomisti, çünkü asgari ücretle 5 çocuk okutmak herkesin yapabileceği bir şey değil” dedi. Ekrem, yokluklar içinden sıyrılma başarısını da şöyle anlattı: “Elimde olmayanlara kafayı takmıyor, elimde olanlara odaklanıyorum. Böylece ortay daha yaratıcı şeyler çıkıyor.”

Princeton Üniversitesi’ne, Ivy Learning Eğitim Danışmanlığısayesinde girdiğini söyleyen Ekrem İpek, eylül ayında ABD’ye uçacak ve Elektronik Mühendisliği okuyacak.

YOL PARASI İÇİN SPONSOR ARIYOR

Lisans eğitiminin ardından tıbbi cihaz ve robotların yapımı üzerine uzmanlaşmak isteyen Ekrem, Princeton’da profesörler ve kabul edilen öğrencilerle ön tanışma için bugün ABD’ye uçuyor. Ekrem’in ilk tanışma için uçak biletini İstanbul Erkek Lisesi Vakfı karşıladı. Ancak eylül başındaki gidişi için başarılı öğrencinin sponsora ihtiyacı var.

Oğlunun başarısıyla gurur duyan baba Feyat İpek ise; “Diyarbakır’da hayvancılık ve tarla ile uğraşıyordum. İstanbul’a göç ettik. Benzin istasyonunda araba yıkadım, bir ara otoparkçılık yaptım. 15 yıldır da apartman görevlisi olarak çalışıyorum. Oğlum ne yaptıysa kendi kendine yaptı. Diyarbakır’da gittiği okulu bir görseydiniz, bir sırada dört öğrenci oturuyordu. Okulun içi pazar yeri gibi tıktım tıklımdı. Kulp’tan Amerika’ya gideceği kimin aklına gelirdi?” diyor.