Bel ağrısını hafife almayın!

Beyin, Sinir ve Omurilik Cerrahisi Uzmanı Doç. Dr. Cahide Topsakal, çoğu zaman bel fıtığı ile karıştırılan ''Dar Kanal'' hastalığının hafife alınacak bir rahatsızlık olmadığını belirterek tedavi edilmediği ya da geç kalındığı takdirde hastayı felce kadar götürebileceğini kaydetti.

Doç. Dr. Cahide Topsakal, “Bel fıtığı ile dar kanal hastalıkları çoğu zaman karıştırılıyor. Dar kanal, zamanında tedavi edilmezse sonuçları itibariyle hastayı geri dönüşü çok zor bir durumun içine sokar. Özellikle ayağında felç başlamış hastaların hemen ameliyat edilmeleri gerekir." dedi. Türkiye'nin sayılı kadın beyin cerrahlarından Doç. Dr. Cahide Topsakal dar kanal hastalığıyla ilgili sözlerine şöyle devam etti:

“Dar kanal, omurgayı oluşturan omur kemiklerinin ortasında yer alan omurilik kanalının ön-arka ve/veya sağ-sol çaplarının daralarak, yukardan aşağı içinden geçen omuriliği bazı seviyelerde boğmasıdır. Omurilik kanalının yanlarında her seviyede birer çift sinir kökü kanalı yer alır. Dar kanal bazen de bu ince kemik kanallarının daralarak, sinir köklerini içinden geçtiği sırada gelişir. Dar kanal ameliyatında genellikle arkadan omuriliğe basıp onu sıkıştıran kemik yapılar çıkartılır. Yanlarda sinir köklerine basan ve yan olukları daraltan kemik uzantılar traşlanır.

Fazla kemik aldığımız için taşıma gücü düşen ve hatta kayma tehlikesi taşıyan omurga platin denen (aslında titanyum) metal vida ve rodlarla desteklenmelidir. Bu metaller takıldıktan sonra vücudun kendi kemik yapısı gibi davranacak ve hasta bunların varlıklarını hissetmeyecektir. Titanyumun vücutta alerji yapma riski nerdeyse yok denecek kadar azdır. Birkaç ay içinde omurganın kendisi birbirine kaynayacağından metallere binen yük azalacaktır. Bu metaller MR filmi almaya kesinlikle uygundur.

Dar kanal hastaları en az bel fıtıklı hastalar kadar, hatta onlardan daha fazla teşhis ve tedavide önem taşırlar. Çünkü bu hastalar ya bel fıtığı tanısı almış ve tedavileri ileri yaşları nedeni ile rafa kaldırılmış hastalardır ya da ameliyatta platin takmayı gerektirdikleri için korkutucu ve riskli hastalık grubunda kabul edilip bilerek ihmale uğramışlardır. Oysa dar kanal zamanında tedavi edilmezse sonuçları itibariyle hastayı geri dönüşü çok zor bir nörolojik tablo içine sokar. Yayınlar bulguları yerleşmiş ve felç başlamış bir yıllık vakaların ameliyatlarının taze vakalar kadar iyi sonuç vermeyeceğini, hatta iki yıllık vakaların ameliyatının ise nerdeyse boşuna olduğunu bildirse de elde ettiğimiz ameliyat sonuçlarına göre bu hastalar kaçıncı yılda olurlarsa olsunlar mutlak ameliyat edilmelidirler.