Nâzım Hikmet kimdir? Nâzım Hikmet nereli? İşte en güzel Nâzım Hikmet aşk şiirleri...

Yasaklı olduğu yıllarda Orhan Selim, Ahmet Oğuz, Mümtaz Osman ve Ercüment Er adlarını da kullanmıştır. İt Ürür Kervan Yürür kitabı Orhan Selim imzasıyla çıkmıştır. Türkiye'de serbest nazımın ilk uygulayıcısı ve çağdaş Türk şiirinin en önemli isimlerindendir. Uluslararası bir üne ulaşmıştır ve dünyada 20. yüzyılın en gözde şairleri arasında gösterilmektedir.

Şiirleri yasaklanan ve yaşamı boyunca yazdıkları yüzünden 11 ayrı davadan yargılanan Nazım Hikmet, İstanbul, Ankara, Çankırı ve Bursa cezaevlerinde 12 yılı aşkın süre yattı. 1951 yılında Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığından çıkarıldı; ölümünden 46 yıl sonra, 5 Ocak 2009 tarihli Bakanlar Kurulu kararı ile bu işlem iptal edildi. Mezarı Moskova'da bulunmaktadır.

NÂZIM HİKMET'İN BESTELENMİŞ ŞİİRLERİ

Ahmet Aslan, Geberiyorum

Ahmet Kaya, Aynı Daldaydık

Ahmet Kaya, Şeyh Bedrettin (Simavne Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Destanı şiirinden uyarlama)

Cem Karaca, Ceviz Ağacı

Cem Karaca, Çok Yorgunum (Mavi Liman şiirinden uyarlama)

Cem Karaca, Hasret (Davet şiirinden uyarlama)

Cem Karaca, Herkes Gibi

Cem Karaca, Hoşgeldin Kadınım (Hoş Geldin şiirinden uyarlama)

Cem Karaca, Kerem Gibi

Cem Karaca, Şeyh Bedrettin Destanı (Simavne Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Destanı şiirinden uyarlama)

Edip Akbayram, Gidenlerin Türküsü

Edip Akbayram, Güzel Günler Göreceğiz (Nikbinlik şiirinden uyarlama)

Edip Akbayram, Korkuyorlar

Esin Afşar, Tahir ile Zühre Meselesi

Ezginin Günlüğü, Japon Balıkçısı

Ezginin Günlüğü, Seni Düşünmek Güzel Şey

Fikret Kızılok, Akın Var

Grup Baran, Güneşi İçenlerin Türküsü

Grup Baran, Salkım Söğüt

Grup Yorum, Ben Bir Asker Kaçağıyam

Grup Yorum, Bu Memleket Bizim

Grup Yorum, İnsanların İçindeyim

Grup Yorum, Veda

Taci Uslu, Piraye [not 1]

Hüsnü Arkan, Bor Oteli

İlhan İrem, Hoşgeldin Kadınım

İlkay Akkaya, Beyazıt Meydanı

Mesud Cemil, Kanatları Gümüş Yavru Bir Kuş[26]

Onur Akın, Sev Bakalım

Onur Akın, Seviyorum Seni

Ruhi Su, Kadınlarımız

Ruhi Su, Masalların Masalı

Ruhi Su, Onlar Ki

Sümeyra Çakır, Hürriyet Kavgası

Yeni Türkü, Mapushane Kapısı

Yeni Türkü, Öldükten sonra

Yeni Türkü, Sen

Zülfü Livaneli, Bulut Mu Olsam

Zülfü Livaneli, Hoşçakal Kardeşim Deniz

Zülfü Livaneli, Karlı Kayın Ormanı

Zülfü Livaneli, Kız Çocuğu

Zülfü Livaneli, Memetçik Memet

Zülfü Livaneli, Saat Dört Yoksun

Zülfü Livaneli, Vapur

NÂZIM HİKMET'İN ŞİİR KİTAPLARI

Dağların Havası (Osmanlıca baskı, 1925)

835 Satır (1929)

Jokond ile Sİ-YA-U (1929)

Varan 3 (1930)

1 + 1 = 1 (1930)

Sesini Kaybeden Şehir (1931)

Benerci Kendini Niçin Öldürdü? (1932)

Gece Gelen Telgraf (1932)

Portreler (1935)

Taranta Babu'ya Mektuplar (1935)

Simavne Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Destanı (1936)

Şeyh Bedreddin Destanına Zeyl (1936)

Kuvayi Milliye (1968)

Saat 21-22 Şiirleri (1965)

Dört Hapishaneden (1966)

Rubailer (1966)

Yatar Bursa Kalesinde (1929-1951)

Memleketimden İnsan Manzaraları (1966-1967)

Yeni Şiirler (1951-1959)

Son Şiirleri (1959-1963)

NÂZIM HİKMET AŞK ŞİİRLERİ

Seni Düşünmek

Seni düşünmek güzel şey,

ümitli şey,

dünyanın en güzel sesinden

en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...

Fakat artık ümit yetmiyor bana,

ben artık şarkı dinlemek değil,

şarkı söylemek istiyorum...

Bir Ayrılış Hikayesi

Erkek kadına dedi ki:

- Seni seviyorum,

ama nasıl?

avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp

parmaklarımı kanatarak

kırasıya,

çıldırasıya...

Erkek kadına dedi ki:

- Seni seviyorum,

ama nasıl?

kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,

yüzde yüz, yüzde bin beşyüz

yüzde hudutsuz kere yüz...

Kadın erkeğe dedi ki:

- Baktım

dudağımla, yüreğimle, kafamla;

severek, korkarak, eğilerek,

dudağına, yüreğine, kafana.

Şimdi ne söylüyorsam

karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana...

Ve artık

biliyorum:

Toprağın

Yüzü güneşli bir ana gibi

En son, en güzel çocuğunu emzirdiğini...

Fakat neyleyim

saçlarım dolanmış

ölmekte olanın parmaklarına

başımı kurtarmam kâbil

değil!

Sen

yürümelisin,

yeni doğan çocuğun

gözlerine bakarak...

Sen

yürümelisin,

beni bırakarak...

Kadın sustu.

SARILDILAR

Bir kitap düştü yere...

Kapandı bir pencere...

AYRILDILAR

Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni

Ne güzel şey hatırlamak seni:

ölüm ve zafer haberleri içinden,

hapiste

ve yaşım kırkı geçmiş iken…

Ne güzel şey hatırlamak seni:

bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin

ve saçlarında

vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının…

İçimde ikinci bir insan gibidir

seni sevmek saadeti…

Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,

güneşli bir rahatlık

ve etin daveti:

kıpkızıl çizgilerle bölünmüş

sıcak koyu bir karanlık…

Ne güzel şey hatırlamak seni,

yazmak sana dair,

hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek:

filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,

kendisi değil

edasındaki dünya…

Ne güzel şey hatırlamak seni.

Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:

bir çekmece

bir yüzük,

ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.

Ve hemen

fırlayarak yerimden

penceremde demirlere yapışarak

hürriyetin sütbeyaz maviliğine

sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım…

Ne güzel şey hatırlamak seni:

ölüm ve zafer haberleri içinde,

hapiste

ve yaşım kırkı geçmiş iken…