Ne bu öfke, bu celal?

Türkiye Demokrasi Vakfı olarak Brüksel’de başladığımız temasları sürdürmek için Berlin’deyiz... “Almanlardan randevu bile alamazsınız” diyenlere rağmen üst düzey görüşmelerimiz gerçekleşti. Son derece tansiyonu yüksek, gergin, hatta zaman zaman atışmalı toplantılar yaptık.

‘’Çok yüklü bir geçmişimiz var!’’ dedi karşımdaki Alman parlamenter. ‘’Ve bu geçmişten gurur duymuyoruz, utanç duyuyoruz...’’

Türkiye Demokrasi Vakfı olarak Brüksel’de başladığımız temasları sürdürmek için Berlin’deyiz... ‘’Bu dönemde oraya gidilir mi? İlişkilere baksanıza... Almanlardan randevu bile alamazsınız’’ diyenlere rağmen, iletişimin gücüne inanan, “Ne durumda olursanız olun konuşmak yakınlaştırır, göz kontağı, dokunmak önemlidir, bir masanın etrafında biz oturmayı beceremiyorsak, siyasetçiler nasıl yapsın?’’ diye düşünen bizler Berlin’deydik... Siz “İflah olmaz iyimser” deyin, ben ‘’Ülkemin gücüne inanıyorum’’ diye cevap vereyim, ortada çok denklemli, çözülmesi çok ama çok zor bir durum olduğu da aşikâr... “Peki, kimsiniz siz?” diye soranlara, ‘’Bir avuç iyimser’’ diye başlarım anlatmaya herhalde... Etrafımızda canımızı sıkacak onca olay, onca demeç, gerginlik, kavga dövüş varken, bizim gibi düşünenlere de ihtiyaç var sanki...