Uzay boşluğunda kaybolan dünyalar: 9 hayalet gezegene ne oldu?

THEİA

Ay'ın kökeni uzun zamandır bir gizemdi ve 19. yüzyıldan itibaren bunu çözmek için birbiriyle yarışan üç teori ortaya çıktı. Birine göre, Dünya ve Ay ilkel güneş bulutsusunda aynı noktada birlikte oluşmuştur.

Bir diğerine göre, Dünya'nın ilk zamanları o kadar hızlı dönüyordu ki, Ay'a dönüşen bir damlayı dışarı fırlattı. (Bu teorinin bir versiyonuna göre Pasifik Okyanusu geride kalan deliktir). Üçüncüsünde ise Ay başka bir yerde oluşmuş ancak Dünya tarafından ele geçirilmiştir.

Ancak bu teorilerin hiçbiri mevcut Dünya-Ay sistemini yeterince açıklayamadı. 1970'lerde yeni bir öneri ortaya çıktı: Ay'ı dev bir çarpışma oluşturmuştu. Çarpan cisim Mars büyüklüğündeydi ve ona Theia adı verilmişti.

Çarpışma sırasında Theia yok oldu ve enkaz Ay'a dönüştü. Enkaz, biri diğerinden daha küçük iki ay bile oluşturmuş olabilir.

Sonunda büyük bir heyelan gibi bir şey olarak tanımlanan bir şekilde çok yavaş çarpıştılar. Heyelan tarafı Ay'ın uzak tarafı haline geldi ve bu teori Ay'ın yakın ve uzak taraflarının neden bu kadar farklı olduğunu açıklayabilir.

VULCAN

Bu gezegen Mr Spock'ın ana gezegeni değil, bazı 19. yüzyıl astronomları tarafından Güneş'e en yakın gezegen olduğu düşünülen bir gezegendir. Merkür'ün yörüngesi, perihelion'u (Güneş'e en yakın olduğu nokta) hareket edecek şekilde dönmektedir.

Fransız astronom Urbain-Jean-Joseph Le Verrier 1859'da bu kaymanın Güneş'e çok yakın bir ya da daha fazla gezegenden, hatta bir asteroit kuşağından kaynaklandığını açıkladı.

SÜPER DÜNYALAR

Birçok yıldızda bizimkinden daha büyük, “süper-Dünya” olarak adlandırılan, 100 gün veya daha kısa periyotlarla yakın yörüngede dönen büyük kayalık gezegenler vardır. Güneş sistemimizde Güneş'e bu kadar yakın olan sadece bir küçük gezegen, 88 günlük periyoda sahip Merkür vardır. Peki neden bizim güneş sistemimizde hiç süper-Dünya yok?

Bunun cevabı Jüpiter'e sahip olmamız olabilir. Bilgisayar modelleri, güneş sistemimizin tarihinin başlarında Jüpiter'in şu anki konumundan içeri doğru göç ettiğini ve Güneş'e yaklaştıkça süper-Dünya bölgesindeki materyallerin yörüngelerini daha eliptik olacak şekilde değiştirdiğini göstermektedir.

Eğer herhangi bir süper-Dünya olsaydı, Jüpiter tarafından tedirgin edilen materyalle çok daha sık çarpışacak ve sadece on binlerce yıllık bir süre içinde Güneş'e düşeceklerdi.

MARS ÇARPIŞTIRICISI

Ay gibi Mars'ın da birbirinden çok farklı iki yüzü vardır. Nispeten pürüzsüz kuzey yarımküre, güney yarımkürenin kraterli dağlık bölgelerinden yaklaşık 6 km daha alçaktır. Bu farklılığın bir açıklaması erken güneş sisteminin şiddetinde bulunabilir.

ASTEROİT KUŞAĞI GEZEGENİ

1766 yılında Prusyalı astronom Johann Titius, gezegenlerin Güneş'e olan uzaklıklarının matematiksel bir model izlediğini fark etti. Bu bulgu 1772 yılında Alman astronom Johann Bode tarafından popüler hale getirildi ve Bode yasası olarak tanındı.

Yasa bilinen altı gezegenin -Merkür, Venüs, Dünya, Mars, Jüpiter ve Satürn- uzaklıklarına çok iyi uyuyordu, ama aynı zamanda Mars ve Jüpiter arasında bir gezegen olması gerektiğini de öngörüyordu.

Peki ama neydiler? Bode yasası bir gezegen öngördüğünden ve sadece küçük parçalar bulunduğundan, asteroitlerin korkunç bir felaketle parçalanan bir gezegenin kalıntıları olduğu düşünüldü.

Ancak bu fikir tutmamıştır. Asteroit kuşağının tüm kütlesi Ay'dan daha azdır ve Jüpiter ile olan yerçekimi etkileşimleri orada bir gezegenin oluşmasına izin vermez.

NİBİRU

Yazar Zecharia Sitchin, The 12th Planet (1976) adlı kitabında eski Sümer metinlerinin Nibiru adlı bir gezegenin varlığını ortaya koyduğunu iddia etmiştir; bu gezegen Güneş'in etrafında her 3.600 yılda bir kuyruklu yıldız gibi uzun bir eliptik yörüngede dönmekte ve perihelion'unda Mars ve Jüpiter'in yörüngeleri arasından geçmektedir.

Üç yüz bin yıl önce, Nibiru'nun sakinleri Annunakiler, ölmekte olan atmosferlerini yenilemek için altın çıkarmak üzere Dünya'ya geldiler. Madenciler isyan etti ve Annunaki, madenlerde köle olarak hizmet etmeleri için Annunaki-Homo erectus melezi Homo sapiens'i yarattı.

Güneş sisteminden geçen bir gezegen kavramı, kendisine yakında bir gezegenin Dünya'nın yakınından geçeceğini söyleyen uzaylılarla zihinsel temas halinde olduğunu iddia eden Nancy Lieder tarafından ciddiye alındı. Bu gezegen bazıları tarafından Nibiru olarak tanımlanmıştır.

GEZEGEN X

Neptün'ün 1846'daki keşfinden sonra, diğer gezegenlerin yörüngelerini bozuyor gibi görünen daha uzak bir gezegen, Gezegen X arayışı başladı. Percival Lowell hayatını bu arayışa adadı ve 1915 yılında hayal kırıklığına uğrayarak öldü. Araştırmalar Lowell Gözlemevi'nde devam etti ve başarı 1930'da geldi: Clyde Tombaugh Plüton'u buldu.

Ancak küçük bir sorun vardı. Plüton pertürbasyonları açıklamak için çok küçüktü. X Gezegeni hâlâ orada mıydı? Öyle görünmüyordu. Uzay sondası Voyager 2'nin Neptün'ün kütlesini çok daha hassas bir şekilde ölçmesiyle, pertürbasyonlar ortadan kalktı.

Güneş sistemini terk eden diğer Pioneer ve Voyager sondalarının konumlarının analizi, çıkış yolunda herhangi bir kayıp gezegenin yanından geçmediklerini gösteriyor.

TYCHE

1999 yılında astrofizikçiler John Matese, Patrick Whitman ve Daniel Whitmire bazı uzun periyotlu kuyruklu yıldızların (200 yıldan daha uzun periyotlu olanlar) Güneş'ten 10.000 AU'dan daha uzakta bulunan dış Oort bulutundan tedirgin edildiğini iddia ettiler.

Tyche adını verdikleri püskürtücü, Jüpiter'in kütlesinin yaklaşık 1 ila 4 katıydı. Matese ve arkadaşları, eğer Tyche var olsaydı, 2009-11 WISE tüm gökyüzü araştırmasında görüneceğini belirttiler. Ama görünmedi.

NEMESİS

1984 yılında paleontolog David Raup ve J. John Sepkoski, büyük yok oluşların 26 milyon yıllık düzenli bir periyotta gerçekleştiğini iddia eden bir makale yayınladılar. İki farklı gökbilimci grubu bir açıklama önerdi: Güneş'in henüz keşfedilmemiş bir yoldaş yıldızı vardır, Nemesis, her 26 milyon yılda bir yörüngesinde döner.

Kaynak: Brittanica