Ağa, Cımbız, Korkak, Kelle...

Üzerine "İki arada bir derede kalmak" gibi atasözleri yazılan dereler, bir zamanlar şehirlerin vazgeçilmez doğal su kaynaklarıydı. İçinde insanların yüzdüğü, hayvanını suladığı, balık avlayarak besin ihtiyacını karşıladığı, çamaşırlarını yıkadığı, dinlenmek için piknik alanları olarak kullanılıyordu. İçinde çamaşır yıkandığı için "Çamaşır", iplik gibi aktığı için "İplik", içinde insanlar yıkandıkları için" Hamam" ya da derenin geçtiği güzergahın tehlikeli olmasından dolayı "Korkak" veya güzergahından dolayı "Çene" gibi isimler halk tarafından verilmiş. İnsanlar ile iç içe olan dereler, zaman içinde artan nüfus, gelişi güzel kurulan şehirleşme ve sanayileşme ile birlikte dereler, oluşan koku, bırakılan atıklar ile birlikte içinde canlıların yaşayamayacağı hale geldi.