Hepsi İstanbul'u anlattı!

İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş., İstanbul için yazılan 100 şiiri kitaplaştırdı. İstanbul un Yüzleri projesi kapsamında şair Enver Ercan tarafından hazırlanan 100 şiirlik seçkide, bilinen ilk İstanbullu şair Moiro dan Leyla Hanım a Mehmet Akif ten Yahya Kemal e kadar uzanan unutulmaz 100 şairin şiiri yer alıyor. Kitapta dünden bu güne İstanbul şiirinin bir parçası olmuş ve İstanbul dan aldıkları parçalarla şiirini oluşturmuş şairlerin şiirleri de bulunuyor. İşte İstanbul a adanmış 100 unutulmaz şiir! TAPINAĞA SUNULAN ÜZÜM SALKIMI Dionysos un şerbetiyle dopdolu, asılıp kalmışsın ey salkım altın kapısına Aphrodite tapınağının saramaz artık seni zarif dallarıyla anacığın asma, yayamaz başının üst üne o güzel kokulu yapraklarını. MOIRO (MÖ 300 dolayları)KONSTANTİNOPOLİS TE BİR KİLİSE ORGU ÜSTÜNE Ne tuhaf şu gördüğüm kamışlar! Başka bir toprak yetiştirmiş olmalı, belki bir tunç tarlası, doğurmuş büyütmüş bu yabanıl kavalları. Havadaki yel değil onları öttüren, Aiolos un tulumuna benzer bir boğa gönünden, deli bir rüzgâr esip yollar açıyor kendine oyuk kamışların kökleri dibinden, ünlü bir çalgıcı, ayakta durmuş, çevik parmaklarını gezdiriyor, borulara ses veren tuşların üstünde ve parmakların küçük sıçramalarından, ne tuhaf! Tatlı ezgiler doğuyor önümüzde. İMPARATOR IULIANUS (MS 300 - 400) İSTANBUL UN FETHİNE TARİH Feth-i İstanbûl a fursat bulamadılar evvelûn Feth edüp Sultan Muhammed dedi târih: âhirûn AVNÎ (Fatih Sultan Mehmed)KITA Gencîne-i irfân olan İslâmbûl Mahbûbe-i büldân olan İslâmbûl Müştâk senî görmeğe gayretle Şeref Ey mecmâ -i yârân olan İslâmbûl ŞEREF HANIM (İstanbul, 1809) İSTANBUL A DÖNÜŞ Bir de İstanbul a geldim ki: bütün çarşı, Pazar Nâradan çalkanıyor, öyle ya... Hürriyet var! Galeyan geldi mi, mantık savuşurmuş... doğru! Vardı aklından o gün her kimi gördümse zoru, Kimse farkında değil, anlaşılan, yapdığının; Kafalar tütsülü hulya ile, gözler kızgın. Sanki zincirdekiler hep boşanıp zincirden, Yıkıvermiş de tımarhaneyi çıkmış birden! Zurnalar şehrin ahalisini takmış peşine; Yedisinden tutarak tâ dayanın yetmişine! Eli bayraklı alaylar yürüyor dört keçeli. En ağır başlısının bir zili eksik, belli; Ötüyor her taşın üstünde birer dilli düdük, Dinliyor kaplamış etrafını yüzlerce hödük! Kim ne söylerse, hemen el vurup alkışlanacak… -Yaşasın -Kim yaşasın? -Ömrü olan… -Şak! Şak! Şak! MEHMET ÂKİF ERSOYŞARKI Vaktidir ey Pâdişâh-i mehlikâ Kasr-i Kağıdhânede eyle safâ Gül açıl bülbüller itdikce nevâ Kasr-i Kağıdhânedê eyle safâ Sürdiğîçün pâyinê rûy-î niyâz Reşk-i Me vâdır Behariyye bu yâz Dinle bülbül çaldırub ney ince-sâz Kasr-i Kâğıdhânede eyle safâ Gâh gâh itdikce seyr-i mâhtâb Mâh ider mihr-î cemâlinden hicâb Bin yaşâ ey Pâdişâh-î cem-cenâb Kasr-i Kâğıdhânede eyle safâ Virdi mihr-i tal atin gülzâra fer Hep açıldı gonca-i nevresteler Söylesûn Leylâ kulun güfteler Kasr-i Kâğıdhânede eyle safâ LEYLÂ HANIM BİR GÜN İCADİYE DE Bir gün İcadiye`de veya Sultantepe`de, Bir beste kanatlanır, birden olduğun yerde Bir kâinat açılır, geniş, sonsuz, büyülü, Bugünün rüzgârında yıkanan mazi gülü Dağılır yaprak yaprak hayâlindeki suya Bir başka gözle bakarsın ömür denen uykuya... Belki en hülyalısı duyduğun masalların O şafak saltanatı korularda dalların, Her ufku tek başına bekleyen eski çamlar Bir sır gibi ömründen sızdırılmış akşamlar, Ardıçla kestanenin her yılık macerası Harap mezarlıklarda ölülerin rüyâsı Gelir ve tekrar doğar ölmüş sandığın aşka Anlarsın ölüm yoktur geçen zamandan başka! AHMET HAMDİ TANPINARCEVİZ AĞACI Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı nda, budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz… Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı nda. Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril, koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil. Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var. Yüzbin elle dokunurum sana, İstanbul a. Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım. Yüzbin gözle seyrederim seni, İstanbul u. Yüzbin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı nda. Ne sen bunun farkındasın, ne de polis farkında NÂZIM HİKMETCANIM İSTANBUL Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar; Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar. İçimde tüten bir şey; hava, renk, edâ, iklim; O benim, zaman, mekân aşıp geçmiş sevgilim. Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur; Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur. Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale, Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale. İstanbul benim canım; Vatanım da vatanım İstanbul, İstanbul... NECİP FAZIL KISAKÜREKİSTANBUL TÜRKÜSÜ İstanbul da, Boğaziçi nde, Bir fakir Orhan Veli yim; Veli nin oğluyum, Târifsiz kederler içinde. Urumelihisarı na oturmuşum; Oturmuş da bir türkü tutturmuşum: (……) ORHAN VELİ KANIKİSTANBUL ŞEHRİ AĞLIYOR şimdi gökler mecnun rüzgâr yolcu bulutlar şimdi yürek sarhoş kâğıt sarhoş kalem sarhoş minareler elpençe divan durmaktan usanmış mavi yeşil neon lâmbaları bir sönüp bir yanıyor son tramvaylar fren çözüp uykuya doğru uzamış ve iliklerine kadar geçmiş efkâr istanbul şehri ağlıyor (….) ATTİLÂ İLHANİSTANBUL Evin içinde bir oda, odada İstanbul Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm Çekmeğe başladı, oltada İstanbul Bu ne biçim su, bu nasıl şehir Şişede İstanbul, masada İstanbul Yürüsek yürüyor, dursak duruyor, şaşırdık Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul İnsan bir kere sevmeye görsün, anladım Nereye gidersen git, orada İstanbul. ÜMİT YAŞAR OĞUZCANYALNIZLIK CAMLARI Açıktayız gözlerimizin ardı kapkara Bir ayrılışta yıkılıyoruz Bir ayrılışta bağlarımız kopuyor Burası İstanbul Bazı adamlar var şaşıyoruz Avuçlarında sıcağı nasıl Düzenlerini nasıl yitirmiyorlar Şaşıyoruz burası İstanbul Akşam kuşlarını İstanbul un Damlar üzerinden bir kaldırıp Başka damlara konduruyoruz Dışardan yukardan gözlerimizle Bu camlar yalnızlık camları Bu camlara yağmur yağdırıyoruz GÜLTEN AKINALINYAZISI SAATİ Yeryüzüne ayı indir o bir şehir olsun Yaklaştıkça büyüyen Ayrıntıları setleri bahçeleri Yumuşak çizgileriyle ortaya çıkan İşte ben o şehri yaşadım yıllarca İstanbul da parça parça Çeşmelerinde ayı yaşadım Servilerinde ayla birlik bölündüm Ayla birlik yaralandım İstanbul mezarlıklarını aydınlatan ayla Soludum bölük bölük ahiretin Keskin çizgili özgürlüğünü Kanlı canlı özgürlüğünü ay kesmesi İçtim sıcak bir yaz günü içilen buz gibi bir vişne şurubu benzeri SEZAİ KARAKOÇİSTANBUL Bir tohumdan daha az değil Fatihin büyük güvercin kanatları Meleklerin sık aralıklarla Dokunduğu toprak. Güzel buyruklar Gürbüz havalar Boğaziçi bir akımdır Bir akan sudur Nice dergâhlar Dinler gibi nabzını Yeni doğan çocukların CAHİT ZARİFOĞLUİSTANBUL Göğsüme bir istanbul çiziyorum Başparmağımla, kelebek biçiminde Çocukmuşum gibi aynanın önünde Yüzümü saçlarımı okşuyorum Kadıköyden herhangi bir deniz Tenha bir tramvay şişliden Samatyadan belki sultanahmetten İncir ağaçları anmsıyorum Göğsüme bir İstanbul çiziyorum Başparmağımla, kelebek biçiminde Biraz umutsuzum, biraz yorgun işte En çok gözlerimi seviyorum (…) ATAOL BEHRAMOĞLUBİR KADEH BEYOğLU (…) siz tanımazsınız beni (eskiden sokaklar daha dardı) evler, cumbalar dantellerdi gökyüzünü ve yokuşlar öylesine manidar bu şapkalar gökyüzü kadardı. (…) MURATHAN MUNGAN

Hepsi İstanbul'u anlattı!

Dünden bugüne İstanbul'a yazılan 100 şiir İstanbul'un Yüzleri kitabında toplandı. İşte İstanbul'a yazılan şiirlerden bazıları...