Civan Canova'yı kaybettik

Usta oyuncu Civan Canova dan acı haber geldi. Son olarak Show TV nin fenomen dizisi &Uuml;&ccedil; Kuruş ta Oktay karakterini canlandıran Canova nın hayatını kaybettiği &ouml;ğrenildi. CANIM ABİMİZİ KAYBETTİK Acı haberi Kumru Tibet Aydın, sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımla duyurdu. Tibet, yayınladığı g&ouml;nderide, Canım abimi az &ouml;nce kaybettik. G&uuml;le g&uuml;le kıymetlim&hellip; a&ccedil;ıklamasını yaptı. BELKİ YİNE BİR YERDE KARŞI KARŞIYA GELİRİZ Canova nın yakın arkadaşı Esra Dermancıoğlu da Instagram dan yayınladığı g&ouml;nderide, Dostum, bu hayatta i&ccedil;ime en dokunan sıcacık Civan ımı kaybettik. Civan, huzur i&ccedil;inde dolaş bebeğim... Belki yine bir yerde, bir zaman karşı karşıya geliriz... &Ccedil;ok yeni bir haber. Sevdiklerine, sevenlerine buradan duyurmak istedim... şeklinde konuştu. HER ŞEY 2014 YILINDA BAŞLADI &Uuml;nl&uuml; oyuncu, ge&ccedil;tiğimiz hafta hastane odasında yayınladığı bir video ile hayranlarını &uuml;zm&uuml;şt&uuml;. Her şey 2014 yılında G&uuml;m&uuml;şl&uuml;k sahilinde dolaşırken başladı. diyen 67 yaşındaki Canova, birka&ccedil; ay &ouml;nce hastaneye başvurduğunu ve &ccedil;ekilen MR sonucunda akciğerinde belirsiz kitle tespit edildiğini ifade etmişti. AİLEM YANIMDA DEMİŞTİ 15 g&uuml;n hastanede kaldığını ve birka&ccedil; g&uuml;n sonra taburcu olacağını belirten usta oyuncu, daha sonra s&ouml;zlerini ş&ouml;yle s&uuml;rd&uuml;rm&uuml;şt&uuml;: Sol bileğimden ameliyatlıydım, kemik &ouml;l&uuml;m&uuml; vardı bileğimde onu &ccedil;ıkardılar. Kafeye doğru giderken kapkara bir k&ouml;peğin &uuml;zerine bastım. Hayvan da gayrı ihtiyari sı&ccedil;radı tabi, beni yere attı. Sağ kolumun &uuml;zerine d&uuml;şt&uuml;m. Kemik &ouml;l&uuml;m&uuml;, tendon kopması, adele erimesi meydana geldi. MR &ccedil;ekildi ve doktor Protez taktırman gerek. dedi. Onu da ben istemedim, ihmal ettim. 2.5, 3 ay &ouml;nce feci ağrılarım başladı. Gece uyutmayacak kadar. Hastaneye geldim ve MR &ccedil;ektirdim. Koluma protez takılması gerektiğini s&ouml;ylediler. Ama o şimdi 2. planda kaldı. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; akciğer filmi &ccedil;ekerken, belirsiz bir kitle olduğu tespit edildi. 15 g&uuml;nd&uuml;r hastanedeyim. Ailem yanımda. Birka&ccedil; g&uuml;n sonra taburcu edecekler. resim#1002445# Zaman ne g&ouml;sterecek bilemiyorum. &Ouml;yle, &ldquo;sahnede &ouml;lmek istiyorum&rdquo; gibilerinden ulvi dertlerim yok benim. Bence &ccedil;ok bencilce bir d&uuml;ş&uuml;nce bu. Diyelim ki sahnede rol&uuml;n&uuml; oynarken aniden kalp krizi ge&ccedil;irdin ve &ouml;ld&uuml;n. Seyirci ilkin anlamayacak. Rol gereği sanacak. Anlayınca da bir kargaşadır başlayacak salonda. Herkes ayaklanacak. Oyuncular, seyirci, hepsi feryat figan. &ldquo;Doktor yok mu?&rdquo;, &ldquo;Yetişin gidiyor adam!&rdquo;, &ldquo;Ambulans &ccedil;ağırın!&rdquo; neviinden feryatlar. Sonra alacaklar seni gelen ambulansa. Seyirci oyunun sonunu g&ouml;remeden, s&ouml;ylene s&ouml;ylene ayrılacak tiyatrodan. Oyunculardan birka&ccedil;ı hastaneye, bazıları meyhaneye, bir kısmı da makyajını silmeden evlerine d&ouml;necek. Herkesin gecesi rezil olacak. Ne o, sen sahnede &ouml;lmek istedin. Hele bir perde kapansın, sonra git evine, gir yatağına, mışıl mışıl uyurken değiştir d&uuml;nyanı. (G&uuml;l&uuml;yor) Şaka bir yana, ben sadece bana ayrılan s&uuml;re boyunca kaliteli bir yaşam s&uuml;rmek istiyorum. Kaliteden kastım; derin nefes alabilmek, aklımın yerinde olması, kimseye muhta&ccedil; olmadan ihtiya&ccedil;larımı g&ouml;rebilmek. Yaptığım işler zaten mesleğin &ouml;tesinde birer hobi benim i&ccedil;in. İnsan amat&ouml;r kalmayı bilmeli hayatta. Ancak b&ouml;ylelikle arınabilir hırstan, kıskan&ccedil;lıklardan. İ&ccedil;imden geldiğinde hobilerimi de s&uuml;rd&uuml;rebilirsem ne ala. S&uuml;rd&uuml;remezsem de canım sağ olsun. Sağ olduğu kadar. Sonra g&uuml;n&uuml;n birinde belki biri &ccedil;ıkar, bir tuvalin k&ouml;şesine de beni iliştirir. İşte o r&ouml;portaj... O G&Uuml;N HAYATIMIN D&Ouml;N&Uuml;M NOKTALARINDAN BİRİYDİ * Oyunculuğa Yılmaz G&uuml;ney in Arkadaş filmiyle başladınız... Kendisiyle tanışma ve filme dahil olma s&uuml;reciniz nasıl ger&ccedil;ekleşti? 1974 yazıydı. Ben Kumburgaz&rsquo; daki yazlık sitemizin beton perdesi &ouml;n&uuml;nde, elimde &ldquo;Kral Oidipus&rdquo; oyununun kitabı, konservatuvara giriş sınavına hazırlanıyordum. Aynı sitede &ldquo;Arkadaş&rdquo; filminin &ccedil;ekimleri i&ccedil;in mek&acirc;n araştırması yapan Yılmaz G&uuml;ney de gizli gizli beni izliyormuş. Arkadaşım Melike Demirağ s&ouml;ylemişti daha &ouml;nce bizlere, yakın arkadaşlarına; &ldquo;Aramızda kalsın, Yılmaz G&uuml;ney bizim siteye gelecek film &ccedil;ekmeye. Filmde benim de rol&uuml;m var&rdquo; diye. &Ccedil;ok &ouml;zenmiştim ona. Keşke benim de b&ouml;yle bir şansım olsa diye ge&ccedil;irmiştim i&ccedil;imden. Sonra sitenin restoranında g&ouml;rd&uuml;m Yılmaz G&uuml;ney&rsquo;i. Ben yazlık sinemadan eve doğru gidiyordum, o masada oturuyordu. &ldquo;Ko&ccedil;um!&rdquo; diye seslendi el ederek, &ldquo;Oturmaz mısın biraz?&rdquo;. Oturdum yanına s&uuml;kl&uuml;m p&uuml;kl&uuml;m... Biraz sohbet etti benimle; nasılsın, yaz nasıl ge&ccedil;iyor, okul nasıl gibilerden... Sonra da ansızın en can alıcı soruyu sordu; &ldquo;&Ccedil;ekeceğim filmde oynar mısın?&rdquo; Sanırım hayatımın d&ouml;n&uuml;m noktalarından biriydi o g&uuml;n. Bir ay s&uuml;rd&uuml; &ccedil;ekimler. Sonra Yılmaz ağabey Adana&rsquo;ya gitti, &ldquo;Endişe&rdquo; filmine başlamak i&ccedil;in. Akabinde o elim olay ger&ccedil;ekleşti ve cezaevine d&uuml;şt&uuml;. İlkin Mamak Cezaevi&rsquo;ne yolladılar. Ben ise hemen iki durak &ouml;tedeki Ankara Devlet Konservatuvarı&rsquo;na girdim. Sonra Melike geldi Ankara&rsquo;ya, Yılmaz ağabeyi ziyaret i&ccedil;in. Birlikte gittik cezaevine. Ardından da &Ccedil;ankaya Sineması na giderek g&ouml;zyaşları i&ccedil;eresinde &ldquo;Arkadaş&rdquo; filmini izledik. Yılmaz ağabey perdede ilk kez g&ouml;r&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;nde, b&uuml;t&uuml;n salonla birlikte ayağa kalktık, alkış tuttuk. * Benim meslek hayatımdaki ilk şansım Mahir Canova&rsquo;nın oğlu olmaktı. İkinci şansım da Kartal Tibet olmuştur. diye bir a&ccedil;ıklamanız var. Bu iki şansın hayatınıza kattığı en &ouml;nemli şeyleri sıralayabilir misiniz? Konservatuvardaki ilk meslek hocalarım; C&uuml;neyt G&ouml;k&ccedil;er, Bozkurt Kuru&ccedil;, Y&uuml;cel Erten, Ergin Orbey, Raik Alnıa&ccedil;ık, İlyas Avcı, Can G&uuml;rzap, Yalın Tolga, Yıldırım &Ouml;nal, Semih Sergen&rsquo;dir. Hepsinin hocası ise babam Mahir Canova&rsquo;dır. Yani bana tiyatro ve oyunculuk ile ilgili en temel bilgileri babam Mahir Canova vermiştir. Ne &ouml;ğrenebildiysem artık... Sadece tiyatro değil tabi, hayatla, hayattaki duruşla ilgili de avare ge&ccedil;en gen&ccedil;lik yıllarından sonra, biraz ge&ccedil; de olsa, model olarak babamı aldım. Metanetli olmayı, hoşg&ouml;r&uuml;l&uuml; olmayı, tevekk&uuml;kl&uuml; de ondan &ouml;ğrendim. Babam &ccedil;ok zeki ve aşırı esprili, hazırcevap bir kişiydi. Derslerde de &ouml;yle. Ders mi veriyor, espri mi yapıyor, havadan sudan mı konuşuyor anlayamazdınız ilkin. Sonradan d&uuml;ş&uuml;n&uuml;r ve hi&ccedil; de boş konuşmadığını, sizi ne denli donattığını anlardınız. Kulakları &ccedil;ınlasın, eski eşim anlatmıştı. M&uuml;şfik Kenter&rsquo;in sahne dersi varmış babamın &ouml;ld&uuml;ğ&uuml; g&uuml;n. Derse girmiş g&ouml;zleri kıpkırmızı ve ş&ouml;yle demiş; &ldquo;Kusura bakmayın, hocanızın hocası &ouml;ld&uuml; bug&uuml;n.&rdquo; Değerbilir sanat&ccedil;ı b&uuml;y&uuml;klerimin hepsi s&ouml;yler, &ldquo;ne &ouml;ğrendiysek Mahir Hoca&rsquo;dan &ouml;ğrendik&rdquo; diye. Ben de &ouml;yle. Ne kadar &ouml;ğrenebildiysem hayat ve sanat hakkında, ondan &ouml;ğrendim. Kartal ağabey &uuml;vey babamdı. &ldquo;&Uuml;vey&rdquo; nedir, &ldquo;&uuml;veylik ne demek&rdquo; hi&ccedil; bilmedik hayatımız boyunca. Kartal ağabey bizlere, yani kardeşlerime ve bana, akrabalığın kan bağı değil g&ouml;n&uuml;l bağı olduğunu &ouml;ğretti. Evlatları gibi g&ouml;rd&uuml; beni ve ablamı. K&uuml;&ccedil;&uuml;k kardeşlerimizle aramızda hi&ccedil;bir fark g&ouml;zetmedi. Geceler boyu sohbet ederdik oyunculuk, tiyatro ve sinema &uuml;zerine. İlk film seti g&ouml;rd&uuml;ğ&uuml;mde on yaşındaydım. &ldquo;Karaoğlan&rdquo; filminin setine g&ouml;t&uuml;rm&uuml;şt&uuml; beni. Sonraki yıllarda da defalarca gittik birlikte. Kamera nerede duruyor, ışık nasıl alınır, tiyatro salonu ile kameranın farkı nedir, onları anlatırdı bacak kadar &ccedil;ocuğa, bıkmadan usanmadan. Sinemaya ge&ccedil;meden &ouml;nce Ankara Meydan Sahnesi&rsquo;nde oynarken de oyun provalarına giderdik. Ufak ve &ccedil;ok sıcak bir tiyatroydu Meydan Sahnesi. Sahne hemen hemen seyirci seviyesindeydi. Hi&ccedil; unutmam, &ldquo;Evdeki Yabancı&rdquo; adlı oyunu oynuyorlardı rahmetli Esin Avcı ile birlikte. Kartal ağabey sahneye &ccedil;ıkınca ben de oturduğum yerden fırlamıştım sahneye, &ldquo;Kartal abi!&rdquo; diyerek. Annem g&uuml;&ccedil;l&uuml;kle oturtmuştu yerime. Sahnedeki Esin Abla&rsquo;yı g&uuml;lme tutmuş, zor toparlamıştı kendini. Tabi salonda kahkahalar, alkış... Gen&ccedil;lik yıllarımda ise sırdaşım, dert ortağımdı Kartal ağabey. Başım bir derde girse, canım bir şeye sıkılsa hemen ona koşardım. O rahatlatırdı beni. Deneyimlerinden &ouml;rnekler verir, yaşadığı benzer olayları anlatır, teselli ederdi. Babam ve Kartal ağabeyim. İkisinin de ruhu şad olsun. EŞSİZ BİR İNSANI KAYBETTİK * Kartal Tibet i&ccedil;in ayrıca bir parantez a&ccedil;abilir misiniz? Ben &ccedil;ocukluk kahramanımı, gen&ccedil;lik idol&uuml;m&uuml;; kardeşlerim ve annem benzersiz bir aile babasını; ailemiz de her konuda bizleri motive eden eşsiz bir insanı kaybettik. Acısı o kadar taze ki şu an onunla ilgili ne s&ouml;yleyeceğimi, nereden başlayacağımı bilemiyorum. Tam karşımdaki masada resmi, &ccedil;ocukluğumuzu ve hayatımızın en mutlu anlarını kaydettiği 8mm kamerası, onları bize g&ouml;steren film makinesi, aylardır bakışıyoruz karşılıklı. Zamanı gelince başlayacağım yazmaya Kartal ağabeyi ve onun hayatımızdaki anlamını ve yerini. Uzun uzun anlatacağım. * Kartal Tibet in aklınıza kazınan ve kariyerinize şekillendirmenizde yol haritası olarak g&ouml;rd&uuml;ğ&uuml;n&uuml;z bir s&ouml;z&uuml; var mı? Kartal ağabey veciz ifadeler, beylik nasihatlerden ziyade davranışlarıyla &ouml;rnek oldu bizlere. Ailesine olan bağlılığı, ilgisi, sevgisi; mesleğine olan saygısı, disiplini ile, al&ccedil;akg&ouml;n&uuml;ll&uuml;l&uuml;ğ&uuml;, g&ouml;sterişsizliği, sadeliği ile &ouml;rnek oldu. Mesela i&ccedil;meyi severdi bir zamanlar. Herkes de bilirdi bunu. Kimseden de saklamazdı. Ama hi&ccedil; kimse onu &ccedil;akırkeyif ya da sarhoş bir halde g&ouml;rmemiştir. Hi&ccedil; bozmazdı kendini. Bense gen&ccedil;lik yıllarımda olduk&ccedil;a abartmıştım bu zaafımı. 80&rsquo;li yılların sonunda, &ldquo;artık yeter&rdquo; dedi Kartal ağabey, &ldquo;Ben hayatımdan bu mereti &ccedil;ıkartıyorum&rdquo;. &Ccedil;ok iyi hatırlıyorum. Kendine yarım duble viski koydu, bu benim hayatta i&ccedil;tiğim son kadeh dedi, i&ccedil;ti ve bıraktı bardağı bir k&ouml;şeye. Sonra da bir daha &ouml;mr&uuml;n&uuml;n sonuna kadar ağzına bir damla i&ccedil;ki s&uuml;rmedi. Ne yazık ki bazı kendini bilmezler sonraları sette bile i&ccedil;tiğini s&ouml;ylediler. Ne o elleri titriyormuş, elinde bardak varmış. Elleri genetik olarak titrerdi biraz. Rahmetli babasının da titrerdi elleri. Erkek kardeşimin de &ouml;yle. Onun bu kararı bana da &ouml;rnek oldu. Akabinde ben de bıraktım bu k&ouml;t&uuml; alışkanlığımı. Benim de arkamdan konuşanlar, inanmayanlar oldu. Hi&ccedil;birine kulak asmadım. Diyeceğim Kartal ağabey kararlarıyla, davranışlarıyla hepimize; bana, kardeşlerime, &ccedil;evresine doğru ve tutarlı bir yaşam sunmaya &ccedil;alıştı. ARALARINDA GE&Ccedil;EN SON DİYALOĞU ANLATTI * Kendisinin bir vasiyeti var mıydı? Yazılı bir vasiyeti yoktu. Zaten son g&uuml;nlere kadar konuşuyor, şakalar yapıyor, t&uuml;m yakınlarıyla ilgileniyordu. Ailesine &ccedil;ok d&uuml;şk&uuml;nd&uuml;. Sevdiklerinin her daim &ccedil;ok mutlu olmasını isterdi. * Size s&ouml;ylediği son c&uuml;mleyi hatırlıyor musunuz? En son bu yılın mayıs ayında g&ouml;rd&uuml;m. 1 Temmuz&rsquo;da da elveda dedi ve sonsuzluğa karıştı. Vefat etti diyemiyorum &ccedil;&uuml;nk&uuml; &ccedil;ok zor geliyor onun bu hayattan koptuğuna inanmak. &Ouml;l&uuml;m&uuml;nden sonra yalan yanlış haberler &ccedil;ıktı basında; yok depresyondaymış, yok eve kapanmış, yok &ccedil;ok kilo aldığı i&ccedil;in &ccedil;ıkmıyormuş gibi sa&ccedil;ma sapan haberler. Halbuki son g&uuml;nlerine kadar &ccedil;ok neşeli ve &ccedil;ok mutluydu. Ne depresyonu, bizlere bile moral veriyordu. Zaten gen&ccedil;liği boyunca iş dışında sağda solda gezmezdi ki eve kapansın. İşi biter evine gelirdi. Bir de vasiyeti varmış &ouml;ld&uuml;kten sonra t&ouml;ren istememiş diye yazdılar. B&ouml;yle bir şey hi&ccedil; konuşulmadı aramızda. Sadece g&ouml;sterişi sevmezdi. Bunu da bizler bilirdik sadece. &ldquo;Yarın G&uuml;m&uuml;şl&uuml;k&rsquo;e gidiyorum Kartal ağabey.&rdquo; dedim, giderken. &ldquo;G&uuml;le g&uuml;le yavrum. Habersiz bırakma. Kendine iyi bak.&rdquo; dedi. Bu oldu son konuşmamız. &Uuml;zerimde onun hediye ettiği bir g&ouml;mlek vardı. Daha &ouml;nceki seyahatlerimden birine &ccedil;ıkmadan &ouml;nce vedalaşmaya gittiğimde &uuml;st&uuml;me &ccedil;ay d&ouml;km&uuml;şt&uuml;m. Hemen i&ccedil;eri gitmiş, dolabından &ouml;zenle se&ccedil;tiği ve hi&ccedil; giymediği bir g&ouml;mlek getirmişti giymem i&ccedil;in. &ldquo;Bak, bunu sen hediye etmiştin&rdquo; dedim. G&uuml;l&uuml;msedi. Ben G&uuml;m&uuml;şl&uuml;k&rsquo;teyken ağırlaştığı haberi geldi. Apar topar d&ouml;nd&uuml;m İstanbul&rsquo;a. Son iki &uuml;&ccedil; g&uuml;n yoğun bakımdaydı. S&uuml;rekli uyutuluyordu. Artık &uuml;midi kesmişti doktorlar. Direniyor ama &ccedil;ok zorlanıyordu. Yanına kimseyi almıyorlardı. Kız kardeşim, eşi ve Amerika&rsquo;dan apar topar gelen ve babasıyla son kez vedalaşma şansını yakalayan erkek kardeşim hastanede, yoğun bakımın kapısında bekliyordu. Sonra doktor onları da eve yolladı. Kız kardeşim her an telefon başında doktorla konuşuyor, durum hakkında bilgi alıyordu. Artık bekliyorduk acı haberi, ka&ccedil;ınılmaz sonu. Bir ara arka odaya gidip ses kaydetti kız kardeşim telefonuna. &ldquo;Babacığım. Seni &ccedil;ok seviyoruz. Babamız olduğun i&ccedil;in gurur duyuyoruz. Ama &ccedil;ok yoruldun babacığım. Ne olur dinlen artık. Sana s&ouml;z veriyoruz. Anneme &ccedil;ok iyi bakacağız. Ne olur dinlen, huzura kavuş canım babacığım.&rdquo; Bu ses kaydını babasına dinletmesini i&ccedil;in, bir an olsun başından ayrılmayan doktoruna yolladı. Doktor bey dayamış telefonu Kartal ağabeye dinletmiş kardeşimin sesini, kendinde değilken. Sonra hemen kız kardeşimi aradı hayretler i&ccedil;erisinde. Yanında hemşire de varmış. Kardeşimin konuşması bitince nabzı d&uuml;şm&uuml;ş, kısa bir s&uuml;re sonra da son yolculuğuna &ccedil;ıkmış. Tabi ne kadar duydu, anladı mı bilemiyoruz. Gene de &ccedil;ok anlamlıydı bizim i&ccedil;in. * &Ccedil;ok y&ouml;nl&uuml; bir sanat&ccedil;ısınız; Yazarlık, oyunculuk, y&ouml;netmenlik ve ressamlık... Sanki sanatınız, hayatınızın i&ccedil;erisinde değil de, sanatınızın i&ccedil;erisinde bir hayatınız olmuş... Sanat d&uuml;nyasının i&ccedil;inde doğunca ister istemez &ouml;yle oluyor. Hen&uuml;z okuma yazma &ouml;ğrenmeden babamın ve &ouml;ğrencilerinin tiyatro sohbetlerini dinlerdim. Babamın o d&ouml;nemki &ouml;ğrencilerinin &ccedil;oğu sonradan konservatuvarda hocam oldu. &Ccedil;ocukluk ve ilk gen&ccedil;lik yıllarımda, geceleri kendimi tiyatro kulisinde bir rol i&ccedil;in makyaj yaparken hayal eder, &ouml;yle dalardım uykuya. Ama babam istemezdi tiyatrocu olmamı. TED&rsquo;deki eğitimimi tamamladıktan sonra Siyasal Bilgiler&rsquo;e girmemi ya da rahmetli dedem gibi hukuk&ccedil;u olmamı arzu ediyordu. Annemin babasının son g&ouml;revi 3. Ağır Ceza Dairesi başkanlığıymış. Hala dolaşır internette, hukuk sitelerinde; d&uuml;r&uuml;stl&uuml;ğ&uuml; ve meslek etiği ile ilgili yazılar. Kendim s&ouml;yleyemediğim i&ccedil;in ablamı aracı yapmıştım. O s&ouml;ylemişti babama, liseyi bitirdikten sonra konservatuvara girmek istediğimi. Babam da &ldquo;Başarısız olursa hayat boyu acı &ccedil;eker&rdquo; demişti. Ama bir yandan da farkına varmadan teşvik ediyordu. On &uuml;&ccedil; yaşındayken Londra&rsquo;ya g&ouml;t&uuml;rd&uuml;. Her g&uuml;n bir m&uuml;ze gezdirir, resimler ve ressamlar hakkında bilgi verir, iki g&uuml;nde bir de tiyatroya g&ouml;t&uuml;r&uuml;rd&uuml;. &Uuml;&ccedil; hafta kaldık Londra&rsquo;da. B&uuml;t&uuml;n m&uuml;zikalleri orada izledim. Shakespeare&rsquo; in doğduğu kasabayı gezdim, adına d&uuml;zenlenen festivalleri izledim. Madame Tussauds M&uuml;zesi&rsquo;nde balmumu heykelleri g&ouml;r&uuml;nce b&uuml;y&uuml;lendim. Ankara&rsquo;ya d&ouml;n&uuml;şte tuz seramiğinden k&uuml;&ccedil;&uuml;k heykeller yapmaya başladım. Annemin makyaj malzemeleri ile boyuyordum y&uuml;zlerini. Bıyık ya da sa&ccedil; bulamayınca annemin k&uuml;rk&uuml;n&uuml;n i&ccedil;inden keserdim gizli gizli. Elbiselerini eski kumaşlardan diker, g&ouml;zlerine, kirpiklerine, tırnaklarına, saatine, &ccedil;oraplarına varıncaya kadar yapardım. B&uuml;t&uuml;n bu kapıları, dediğim gibi, babam a&ccedil;tı bana. O a&ccedil;ıdan &ccedil;ok şanslı bir &ccedil;ocuktum. CİVAN CANOVA HAKKINDA Tam adı Ahmet Civan Canova olan tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu, 28 Haziran 1955 te Ankara da d&uuml;nyaya geldi. Devlet Tiyatrosu oyunculuğuna 1979 da başlayan Canova, 1990 lı yıllardan itibaren yazdığı tiyatro oyunları ile &ouml;d&uuml;ller aldı. Bir&ccedil;ok dizi ve filmde yer alan sanat&ccedil;ı, 2006 da Eve D&ouml;n&uuml;ş filmindeki işkenceci polis rol&uuml; ile Altın Portakal En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu &Ouml;d&uuml;l&uuml; n&uuml;, 2011 de de &Ouml;l&uuml;leri G&ouml;m&uuml;n oyunundaki rol&uuml; ile Afife Tiyatro &Ouml;d&uuml;lleri Yılın En Başarılı Erkek Oyuncusu &Ouml;d&uuml;l&uuml; n&uuml; kazandı. Fotoğraflar: AHT, Instagram

Son Dakika Son Dakika

Keşfet Keşfet

Canlı Yayın Canlı Yayın

Gündem Gündem

Kadın Kadın

Ekonomi Ekonomi

Yemek Tarifleri Yemek Tarifleri

Spor Spor

Magazin Magazin

Çocuk Çocuk

Teknoloji Teknoloji

Sağlık Sağlık

Dünya Dünya

Yaşam Yaşam

Kültür Sanat Kültür Sanat

Yazılar Yazılar

Grafik Haber Grafik Haber

Video Video

Galeri Galeri

Akıl Oyunları Akıl Oyunları

Servisler Servisler

Portallar Portallar

Hafta Sonu Hafta Sonu

Vefat Vefat

Yerel Haberler Yerel Haberler

Tüm Manşetler Tüm Manşetler

Künye Künye

Yasal İçerikler Yasal İçerikler

Bize Ulaşın Bize Ulaşın

Kısayol Kısayol

Civan Canova'yı kaybettik

Geçtiğimiz hafta kolunda hissettiği ağrı nedeniyle gittiği hastanede çekilen MR sonucunda akciğerinde kitle tespit edildiğini dile getiren Civan Canova, yaşamını yitirdi