Bennu Gerede: 2,5 yıl şiddet gördüm

Her şeyi dün gibi hatırlıyorum, ama artık etkilenmiyorum. Bazı insanlar sağlık açısından, ruh sağlığı açısından iyi değil. Kimseye iftira atmıyorum.

Asıl suçlu benim, çünkü ben kabullendim! Kimse beni zorla tutmadı orada. Bu benim de suçum. Tabii ki karşımdakinin de suçu. Artık burada suçlamak diye birşey kalmadı.

'O seviyor beni, bir daha yapmayacak' diyorsun. Psikolojik bir şiddet de var. Bir fanusun içine sokuluyorsun. Uzaklaşıyorsun, arkadaşlarından insanlarından. Hep 'düzelecek' diyorsun, ama öyle bir şey yok.

İlk ilişkimde 2-2,5 seneye yakın şiddeti yaşadım. Hemen sonraki ilişkimde de aynı şey vardı. Herhalde karma çekiyor. En sonunda 'Bu nereye kadar devam edecek, mezara kadar mı?' dedim. Gençsin, ümitlisin büyük bir aşk ve tutku var ortada. Büyülenmiş gibisin. Üç ay seni kraliçe gibi hissettiriyor. sonra birden bire gerçek yüzleri çıkıyor ortaya. Tabii ki şok oluyorsun.

Çok güzel bir ilişkimiz vardı. Üç ay olmuş adam sokaklarda ve çok içiyor. O da tetiklemiş olabilir, bu da bahane değil. O zaman içme! Eve o halde geliyor. Aradım birkaç kez 'Neredesin? İçme çok fazla' dedim, eve dolarak geldi. Bir şekilde hıncını çıkardı herhalde.

Şiddet olaylarının hiçbiri çocukların önünde olmadı. O kadar zekice ki çok az iz bırakılıyor. Çok zekice!

Bu tarz ilişkileri bitirmek çok zor. Bitmemiş bir aşk var ortada, mecburen bitiriyorsunuz. İki ilişkimde de dibe vurdum. Sonra küllerimden doğdum.

Kitapta sadece şiddet değil, daha özel şeyler de anlatılıyor. Sanırım o özel şeyler çocuklarımı şiddetten daha fazla rahatsız etti, sonuçta erkek çocukları. Asla 'Keşke yazmasaydın' demediler. Okuduktan sonra 'Çok sağlam' dediler.