Biz kazandık
Buraya kadarmış...
Türkiye'nin Avrupa Şampiyonası'ndaki yolculuğu bitti..
En iyi oynadığımız maçı kaybettik!! Çok hazin.
Futbol böyle işte, Fatih Terim'in dediği gibi : "Resultante Importante",
yani skor önemli.
Oysa skor olmasaydı, Şampiyona'daki belki de en güzel gecemizi konuşuyor
olacaktık bu sabah.
O kadar güzel oynadı ki çocuklar ! Her biri bence bir devdi sahada.
Enerjileri, inançları her hücrelerinden fışkırıyordu.
Baktım, bu sabah bütün gazeteler onurlandırmış ayyıldızlı ekibi.
Akşam bültende biz de öyle yapacağız. Bizi olağanüstü bir biçimde temsil
ettiler.
Son dakikada yediğimiz golün ardından maçı birlikte seyrettiğimz
dostlarımızın evini derin bir sessizlik kapladı.
Dakikalar önce koltukların üstünde zıplayıp birbirine sarılan koca koca
adamlar ve kadınlar, resmen bir anda dizlerinin üstüne çöktü ve sustuk...
sustuk.. sustuk....
Sessizliğin arasında aklıma bizim karşımızda daha önce kaybeden takımların
hali geldi.
Mesela Hırvat hoca. Nasıl da yıkılmıştı !! Sonra çimlerin üstünde ağlayan
Hırvat oyuncuları hatırladım.
Tam o anda Lig TV Fatih Terim'i getirdi ekrana. Perişan.
Ve bu kez çimlerin üstünde ağlayanlar Sabriydi, Hakandı, Semihti...
Bizdik...
Yenildiğimize değil, yenilgiyi haketmediğimize ağlıyorduk.
Ama işte futbolda adalet yok!
Ve daha da önemlisi bu "kazanmak" ve "kaybetmek" konusunun her zaman
adaletle bir ilgisi yok.
Sabah oğlum sordu: "Kazandık mı anne ? " diye.
"Kazandık" dedim ona, ne yani kazanmadık mı ?
