Yaşasın Ufuk Güldemir

Geçen sene bugündü.

10 Haziran 2007.

Oğlum Uzay erkenden uyanmış, ben kahvaltısını hazırlarken çizgi film seyretmek istemişti.

Üzerimde pijamalar, uyku sersemi televizyonu açtım.

Ve karşımda uzun süredir beklediğimiz ve bir türlü kabul edemediğimiz haberi gördüm.

Ekranda Melih Meriç ve Murat Ongun Ufuk Güldemir'i anlatıyorlardı.

Koltuğa, oğlumun yanına çöktüm...

******

Bir yıl geçti bile.

Ufuk Güldemir'i görmeden, sesini duymadan, konuşmadan bir koca yıl geçti.

Uzun zamandır ilk defa dün gece www.haberturk.com'daki "ANALİZ" köşesini tekrar okudum. Bir kez daha zekasına hayran kaldım.

Hayatımda olayların akışını değiştiren birkaç kişi var, biri Ufuk Güldemir'di.

Adını ilk olarak muhabirlik yaptığım yıllarda ATV Haber Merkezi'nde duymuştum. Herkes parlak zekasından, enerjisinden, yaratıcılığından, cesaretinden söz ediyordu.

Tanışmak ise 2002 yılında mümkün oldu.

Cep telefonuma bir mesaj göndermiş, benimle çalışmak istediğini yazmıştı.

Sefaköy'deki kırık dökük binada bir masanın etrafında sohbet ettik.

Hamileydim, teklifini kabul edemezdim, ama tanışmak ve teşekkür etmek istemiştim.

İki yıl sonra bu kez ben bir cep mesajı gönderdim, "Bana hala ihtiyacınız var mı?" diye sordum. Anında aradı ve böylece ben de Habertürklü oldum, aileye katıldım.

İster inanın ister inanmayın o kırık dökük binada meslekteki en mutlu ve en özgür yıllarımı geçirdim.

Kapısında "Burada şort giymek serbesttir" yazan bir işyeriydi bizimkisi.

Cesareti de özgürlüğünden kaynaklanan bir adamın kurduğu bir işyeri.

Ufuk Güldemir özgür olduğu kadar hırslıydı. Habertürk onun vizyonunda kimsenin aklının almadığı başarılara imza attı.

Ama ne yazık ki yapacakları yarım kaldı...

Yaşasaydı, Türk medyasındaki en yaratıcı ve en cesur işleri yapmaya devam ederdi, hiç şüphem yok.

Ancak bugün yerini dolduran kimse yok, bana kalırsa kısa vadede de olmayacak.

Meslekteki en güzel zamanlarımı bana armağan ettiği için ona minnettarım.

Genç kuşaklar ne demek istediğimi ne yazık ki bilemeyecekler.

Aynı zamanda sektördeki en "Adam gibi adam", en "Vicdanlı" yöneticiyi tanıştırdığı için de ona teşekkür borçluyum.

O kendini bilir.

Ve şu anda tıpkı benim gibi Ufuk Güldemir için gözyaşı döküyordur...

Yaşasın Ufuk Güldemir.

Yaşasın Özgür Düşünce.

ozlemgurses@haberturk.com