90'lar şimdi resmen bitti

New York’un Soho bölgesinde 25 sene önce açılan Mercer Kitchen kapanıyor. Pandemiden önce de kentle özdeşleşen pek çok mekan kapanmıştı, en acısı da Barneys olmuştu. Mercer Kitchen’ın kapanması ayrıca sarstı, çünkü zamanında az gitmedim. Gitmek için yarışırdık; şehrin en havalı lokantasıydı. Ama en önemlisi hep oradaydı, hep orada kalacak gibi dururdu. Gerçi yıllardır uğramıyordum.

Geçenlerde yolum düştü, her zaman olduğu gibi üst katta oturdum. Epey eskimişti, yemek de değişmiş gibiydi. Klasik denemeyecek kadar eskimiş ama. Ünlüler hala lokantanın bağlı olduğu otele giderken Mercer Kitchen çoktandır olduğu gibi sadece turistlere hitap eden bir yere dönüştü. Şehre gelen Türkler de çok severdi burayı, zaten bir ara Türk müdürü de vardı.

Mercer Kitchen’ın sahibi Jean Georges kapanma gerekçesini “25 sene oldu,” diye açıklıyor. “Artık yeter.”

98’de açılan mekan tam anlamıyla 90’lar ruhundan yeni bir binyıla geçişin simgesiydi. Bugün hala birçok lokantanın uyguladığı toplu masada oturma sistemi ilk kez Mercer’da denenmiş ve tutmuştu. Amerikan mutfağıyla Asya unsurlarını birleştirdiği ‘fusion’ mutfağıyla yemeklerinden söz ettirmişti. Asia de Cuba gibi benzer lokantaların ivme kazandığı dönemdi. Bir süre sonra daha iyileri çıktı, daha deneysel şefler daha iyi pişirmeye başlayınca buralar demode kaldı.

Mercer Kitchen da zamanla zamanla kendini yenilemedi, açıldığı günlerdeki gibi kaldı. Turist müşterilere çok fazla sırtını dayadı, mutfağı da vasatlaştı. Bir de ben hiçbir zaman yeraltındaki ana salonda yemeği sevmedim, üst kattaki dört-beş masada turistlerin torbalarından yer bulmak zorlaştı.

90’lardaki New York’tan bir Balthazar kaldı mahallede şimdi, yoluna tıklım tıklım devam ediyor. Mercer Kitchen ise zamanın ruhuna yenildi.

Yıl sonunda kapanmadan önce son bir kez daha gidip üst katta nostalji yapacağım. New York’un artık eski New York olmadığını bilerek.