Kardeş şiiri

Kurban bayramının ikinci günü yola düştüm, doğduğum kent Karaman’a doğru. İçimde bilindik bir sevinç...

Kardeşlerimle, akrabalarla, dostlarla kavuşmanın sevincini, paylaşmanın hazzını yaşadık. Kazımkarabekir ilçesinde viraneye dönmüş evimize gittik. Çocukluk hatıraları canlandı. Rahmetli anne babamızı yad ettik.

Sayılı gün gelip geçti. Romanya’da yaşayan kardeşim Ercan, buram buram hasret kokan bir şiir yazmış, affınıza sığınarak paylaşmak istiyorum.

BAK BİZ GELDİK İŞTE

Sana uğradım geçenlerde

Bir bayram gününde

Yukarı eve çıktım koşarcasına

Aralık (hol) penceresinde şeker lokum yoktu

Gelmiyordu kokusu limon kolonyasının

Hayat (bahçe) yıkanmamış,

Duvarlar badanalanmamış.

Sana uğradım geçenlerde

“Göçmenlerin evi”, evimiz.

Diktiğim vişne ağacı kurumuş.

‘Tandır evi’nden gelen ekmek kokusu artık yok..

Senden bir iz aradım odalarda canım annem

Küçük duvar dolaplarını açtım.

Elinle ilmek ilmek dokuyup,

Her birine ruhunu işlediğin, göznuru halılarını aradım.

Mutfak sessizdi anne

Bomboş..

Anakadın teyze gelmedi mi?

Oysa her bayram önü gelir

Su böreği, baklava yapardı ya hani..

Seycan ablam, Fatoş’umla geldik

Hasan ağabeyim de geldi İzmir’den

Konuşması biraz değişmiş mi ne?

Neredesiniz canlarım, bak biz geldik işte..

Her Ramazan iftar açtığımız balkon çökmek üzere.

Aşağı eve giremedik bile

O koskoca sandığımız bahçe iki adımlıkmış meğer

Neredesiniz canlar, bak biz geldik..

Gasaba taşından duvarları

Ağaçtan yeşil yeşil kapıları

Çökmek üzere çatıları

Neredesin babam bak biz geldik..

Gidecek bir babaocağı

Öpecek bir ana eli kalmadı.

Bir garip geçti bu bayram

Şaşkın ördek misali

Neredesiniz canlar, bak geldik, biz de gidiyoruz işte..