Terör çocuklara nasıl anlatılmalı
Dünya üzerinde kaç ülkede terör kol geziyor! Kaç ülkenin çocukları dünyayı terörle tanımak zorunda kalıyor! Tüm masumiyetleriyle dünyanın güzelliklerini öğrenecekken katliamları öğrenmek zorunda kalan küçücük yavrularımıza bunu nasıl anlatacağız. Bazı anne babalar gibi terör saldırılarını onlardan saklamak çözüm mü, mümkün mü?
Bir anne Paris’teki terör saldırısı olduğu günün ertesi gününü şöyle anlatıyor:
Patlama olduğunda çocuklarıma gün boyu televizyondaki çocuk kanallarını izlettim. Onlara ne söyleyeceğime karar verene kadar kendime bu stratejiyi seçmiştim. Saldırılar uzak ülkelere ait haberler değildi, mahallemizde gerçekleşmişti. En fazla ölümün gerçekleştiği yer, apartmanımızdan yürüyerek beş dakika mesafedeydi. Orada olmadığımıza şükrediyordum.
ANNE BU BİR SALDIRI MI?
Tanıdığım başka insanların saldırı anında olaya daha yakın olduklarını düşünürsek, biz güvenli bir yerdeydik. Bir arkadaşım evinin önünde silah seslerini duyduğunda kızlarıyla akşam yemeği yiyordu.
Durumun ne kadar ciddi olduğunu ilk fark eden sekiz yaşındaki kızı olmuştu. ‘Anne bu bir saldırı mı?
Fransa’da pek çok gazete ve televizyon kanallarında çocuklara saldırılar hakkında nasıl konuşmak gerektiğini anlatan haberler, özel yayınlar yapıldı. Hepsini okudum, dinledim. Tavsiyelerin kaynağı Fransa’nın en etkin psikanalisti olan Françoise Dolto idi. Ve tek kısaca çocuklara karşı dürüst olmamızı tavsiye ediyordu. Tavsiye mesajı özetle şöyleydi: Çocuklar sürekli mutlu olmak zorunda değiller, etraflarında ne olup bittiğini anlamaları gerekir. En kötü zamanlarda bile aileler çocuklarına anlayabilecekleri bir dille doğruyu söylemeliler. Çocuklar zaten bir şeylerin yanlış gittiğini fark ederler. Ailelerin gerçekleri söylememesi daha kötüdür.
GARKLI YERDE DEĞİLLER
Çocuklar Mars gezegeninde yaşamıyorlar. Bizimle aynı dünyada aynı mutluluklarla aynı mutsuzluklarla, aynı tehlikelerle yaşıyorlar. Gerçekleri bilmeleri ve hazırlıklı olmaları gerekir.
Fransa’da bir dergi çocuklara yönelik özel bir sayı hazırladı.
Yazı işleri müdürü bir gurup çocuğu odasına topladı ve Paris’teki saldırılara yönelik sorular sormaya teşvik etti. 10 yaşındaki Theodore, tatlı bir bebeğin büyüyüp nasıl şeytan bir teröriste dönüştüğünü sordu.
Ve ‘Ebeveynleri ile birlikte terörist olamazlar, belki de o çocuğu küçükken teröristler kaçırmıştır’ dedi.
Bazıları herhangi bir çocuğun öldürülüp öldürülmediğini sordu. Ayrıca teröristlerin hedeflerini nasıl seçtiklerini, bilmek istediler.
Çocuklar, eğer sonrasında kendisi de ölecekse, birinin neden saldırı düzenleyeceğini anlayamadılar.
Bunu bizim anlamamız da zor değil mi?
Günün en çok sorulan sorusu ise ‘Teröristler geri gelecek mi?
Oldu.
Bu soruya ise verilen cevap aynen şöyle idi: ‘Olanlar çok üzücü ve çok zor. Ancak şu an daha fazla saldırı olmayacak diyemiyoruz.’
Umarım çocuklarımıza terörü anlatmamız gerekmeyen günlere kavuşuruz!
