Bugün bayram

Bugün bayram. ‘Çocuk’ kelimesiyle ‘bayram’ kelimesi ikiz kardeş gibi gelir bana. Bayram çocuksuz, çocuk bayramsız olmaz. Olursa da bir yanı eksik kalır. Şekeri unutulmuş tatlı gibi yavan kalır.

Çocukların yüzlerindeki gülücük içindir aslında bayramlar. Onların mutluluğu güzelleştirir bayramları. Bizim çocukluğumuzdaki bayram tadını şimdiki çocuklar alıyor mu bilmem ama bizim için böylesine engin mutluluktu bayramlar.

Akşamdan hazırlanan yeni elbiseler, yeni ayakkabılar salonun en güzel köşesinde sabah giyilmeyi beklerdi. Sabah kahvaltıdan sonra yakın çevremizdeki birkaç komşu ziyaret edilir, mendil içine konulan harçlıklar mutluluklarımıza mutluluk katardı.

Ama şimdiki çocukların bu özgürlükleri yok artık. Ebeveynler korkuyor. Çünkü geçen yıl bayramlaşma için evinden çıkan 3 çocuktan hala hiçbir haber yok.

Ülke genelinde ise bin 810 çocuk kayıp. Aileleri her yerde onları arıyor. Bayramlarda gülmeleri, koşmaları, topladığı şekerleri birbirleriyle yarıştırmaları gereken bu çocukların hayatta olup olmadıkları bile bilinmiyor. Geleceğimiz çocuklar... Onlar gülerse gelecek nesiller de güler. Çocukların her zaman güldüğü, gözyaşlarının yok olduğu, gerçekten bayram tadında bayramlar diliyorum. Herkesin Kurban Bayramı kutlu, dilekleri kabul olsun. İyi bayramlar...

Fıkra

Bugün bayram demiştik... Biraz da tebessüm edelim.

Padişah ile vezir tartışmaya başlamış. Padişah vezire, “En büyük ve güçlü olan benim. Sen benim emrimdesin” demiş. Vezir, “Hayır ben büyüğüm. Ordunun başında savaşıyorum, sen sadece mühür basıyorsun” diye itiraz etmiş. Tartışma uzayınca padişahla vezir, bir çobanın yanına gidip sormuşlar: “Senin koyunun mu büyük, ineğin mi?” Çoban şaşırmış şaşırmasına da soranlar padişahla vezir... “İneğim” demiş. İkinci soru gelmiş: “Keçin mi büyük, öküzün mü?” Çoban “Öküzüm” de-yince, asıl soruyu yöneltmişler: “Padişahın mı büyük, vezirin mi?” Çoban hiç düşünmeden yanıt vermiş: “Ben bu hay-vanları tanımıyorum.”