Ne kadar bağış o kadar maske ihracatı

Yurtdışına maske ihracat etmek isteyenlerin Devlet Malzeme Ofisi’ne (DMO) ihracat edilecek ürün kadar bağış yapması gerekiyormuş. Üretim ve ihracat tarafındaki işadamlarımızın serzenişle bana ilettikleri bilgi böyle. Çin ile Türkiye arasındaki maske ihracat yarışında bizim işadamlarımız maske fiyatlarının yüksek kalması sebebiyle zorlanıyorlarmış. Türk malı maske, Çin malı karşısında yenik düşüyormuş.

Mesela ihracat maliyeti 80 kuruş olan bir adet maske, bağış sebebiyle maliyeti ikiye katlanıp 160 kuruşa ulaşınca yurtdışı pazarlarda rekabet sıkıntısı çekiyormuş. Çünkü Çin, bizim yakın olduğumuz ülkelere bile bizden daha iyi fiyatlara maske satıyormuş. Kendi ellerimizle bu imkanın önünü kesmişiz!

Ama ihracatçımız bu işin de çıkar yolunu bulmuş. Devlete verdiği maskeyi en ucuzundan, en düşük maliyetlisinden, mesela burunu kavrayacak teli koymayarak veriyor. Böylece ihraç ürün 80 kuruş ise devlete verdiğini de 40 kuruşa denk getiriyor. Aynı şekilde doktorların ve diğer sağlık personelinin giydiği koruyucu tulumların ihracatında benzer şart varmış. Müteşebbislerimiz devlete verdiği tulumları 30 gram, yurtdışına ihraç ettiklerini de istenen kriterlerde 60 gram olarak üretiyorlarmış. Eğer bedava alabildiğiniz maske çabuk bozuluyorsa, koruma derecesi azsa ve tulumlardan da sağlık personeli şikayetçiyse arkasında böyle bir hikaye var, bilinmiş olsun.

Anlaşılan Türkiye’nin maskeyle ilgili tedbirleri gözden geçirmesi gerekiyor. Zira bu işte bir tuhaflık olduğu çok bariz. Vatandaş devletin “bedava vereceğim” diye duyurduğu maskeye ulaşamıyor, piyasadan parasıyla da olsa temin etmekte zorluk çekiyor. Çünkü yasak. Ama şartları zorlayınca tanesi 80 kuruş olan maskeye 3 TL ödeyip satın alabiliyor. Halbuki eczanelerde sabit fiyatlardan pekala satılabilir. Neticede maskeyi üreten de, yurtdışına ihraç etmek isteyen ve kullanmak zorunda olan vatandaş da maskeyle ilgi düzenlemelerden şikayetçi. Gerçekten bu işte bir gariplik yok mu?