Çocuk sporunda doğru bilinen yanlışlar
1. Spora ne kadar erken başlanırsa, elit sporcu olma ve spor bursu alma ihtimali o kadar fazladır. Hayır, erken yaşlarda oyun formunda çoklu sportif eğitim ve gözlemi takiben her spor için önerilen ideal yaşlarda başlanması uygundur.
2. Sporda özelleşme ne kadar erken olursa, spor bursu alma ve Olimpik düzeyde başarı kazanma şansı o kadar artar. Hayır, erken özelleşme spor yaralanmaları riskini artırması yanında tek yönlü gelişime neden olur ve yüksek verim yaşına geldiğinde fiziksel ve psikolojik pek çok sorunun görülme ihtimali artar.
3. Ebeveynler bir sporu seviyor veya geçmişte bir sporda başarılı olmuşlarsa, çocukları da benzer genetik yapı nedeniyle aynı spora yönlendirilmelidir. Hayır, çocuk hangi genetik mirasa sahip olursa olsun mutlaka çoklu sportif eğitim ve gözlem aşamalarından geçerek yönlendirilmelidir.
4. Ebeveynlerin geçmişte iyi sporcu olamayıp bu rüyalarını çocuklarının gerçekleştirmesini istemeleri, önemli bir başarı reçetesidir. Hayır, bu davranış biçimi genellikle çocuğun ilgi ve yeteneğinin dışında bir branşa yönlendirilmesi ve aşırı baskıyı kaldıramayıp spordan uzaklaşması ile sonuçlanır.
5. Çocukların enerjisi sınırsızdır ve yorulmaksızın birçok takımda aynı anda oynayabilirler. Hayır, çocuğun büyüme-gelişme ve akademik etkinlikler için de enerjiye ihtiyacı vardır ve enerjisini bu alanlar arasında dengeli olarak paylaştırmalıdır.
6. Çocuk vücudu çok esnek olduğundan tendinit ve stres kırığı gibi aşırı kullanım tipi yaralanmalar için riski yoktur. Hayır, erken özelleşme ve aşırı yüklenme, çocukluk çağına özgü pek çok spor yaralanmasının görülme riskini artırır.
7. Çocuk kendisi oynayıp kaybetmektense, yedekte oturup yıldız oyuncuların oynamasını ve maçın kazanılmasını tercih eder. Hayır, çocuğun spor yapma nedenleri arasında “eğlenmek” ve “kendini ortaya koymak” ilk sırada gelirken “kazanmak” ilk ona zor girmektedir.
8. Çocuklar için oyun süresi önemli değildir. Hayır, çocuğun enerji depoları gibi dikkat ve konsantrasyonu da sınırlıdır ve gereğinden uzun egzersiz yapması öğrenmeyi güçleştirir, verimini azaltırken yaralanma riskini artırabilir.
9. Çocuklar antrenörün profesyonel antrenörler gibi bağırıp çağırmasından çok şey öğrenirler. Hayır, çocuk agresif davranışların hataya mı kendisine mi yönelik olduğunu ayırt edemez ve her türlü algısını kapatarak öğrenmeyi durdurur. Çocukluk çağında yaşanan bu tarz antrenör ve beden eğitimi öğretmeni deneyimlerinin, kişilerin ileri yaşlardaki fiziksel aktivite düzeyini ve spor sevgisini olumsuz etkilediği gösterilmiştir.
10. Çocuklar beceri öğrenimi ve uygulaması sırasında olumlu geri bildirim yerine, hataların olumsuz geri bildiriminden daha fazla yararlanırlar. Hayır, önerilen yöntem iki olumlu geri bildirimin arasında düzeltilmesi gereken hatayı belirtmek ve açıklamaktır.
