İstiklal Marşı nasıl bir çağrıydı?

Bundan yüzyıl önce bu toprakların evlatları ayrım gözetmeksizin topyekün bir var olma mücadelesi verdi. Genci, yaşlısı, kadını erkeği vatan elden gitmesin diye seferber oldular. Şüphesiz onları birleştiren yegane güç, bu milletin tarihi misyonunda vücut bulan bağımsızlık özlemiydi. Mehmet Akif’in de belirttiği gibi “Türk hiçbir vakit istiklalsiz yaşayamamıştı.”

Hatırlayalım:

“Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım/ Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!” denildiğinde aslında bir kadim geçmişin sorumluluğu vardı. Bu sorumluluğun diğer bir yönü de "Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl: Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet; Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!” cümlelerinde vurgulanıyordu.

Evet bu yönüyle İstiklal Marşı, birbiri ardına gün yüzüne çıkan Türk devlet çizgisinde yeniden bir uyanış ve haykırışın ifadesiydi.

İstiklal Marşı o zor günlerde “her şey bitti…” diyenlere karşı bu milletin sarsılmaz iman duygusunun ve cesaretinin mısralarda kök salmasıydı.”

O mısralar ki “Korkma!” diyerek başlarken bu topraklardaki son ocak sönene kadar dalgalanmayı hak eden bir bayrağın müjdesini veriyordu.

Ve şüphesiz İstiklal Marşı bu milletin kim olduğunu, nerelerden nerelere geldiğini ve var oluş amacını nesillere aktaran bir başucu kaynağıdır. Üstelik sadece cephe hattında değil ekonomiden, dış politikaya, bilimden teknolojiye kadar her bakımdan bu ülkeye yönelebilecek tehditler karşısında hazır olmayı, belki de en önemlisi hazırlanmaya çalışmayı bize bir görev saymaktadır.

1921’de Milli Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi Tanrıöver bu mısraları ilk kez okuduğunda bu toprakların iman dolu evlatları bir aradaydı. İşte bu vesileyle bir kez daha ifade edelim ki; Türk Milletinin istiklali ve istikbali için tüm kuşatmaların yıkıldığı, ayrışmanın/kutuplaşmanın son bulduğu ve farklılıklarımızın zenginliğe dönüştüğü bir yıl olsun diyorum.

Bu toprakları bizlere emanet eden kahraman şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum.