Gençler için Savunma Sanayii

Allah nazardan saklasın, gençlerle aram çok iyi.

Zannederim bunun en önemli nedeni Teke Tek Bilim.

Televizyondan çok Youtube üzerinden tanışıyoruz, sonra televizyonda da izlemeye başlıyorlar, ardından o tanışıklıkla köşe yazılarını okumaya başlıyorlar ve sonunda abi kardeş oluveriyoruz.

Ben de bundan büyük keyif alıyorum.

Hal böyle olunca, sorgulayan, araştıran, farklı bir gençlik ile karşı karşıya kalıyorum.

Sık sık da sorular soruyorlar. Yanıtlayabildiklerimi yanıtlıyor, yanıtlayamadıklarım için ise kaynak öneriyorum.

Son günlerin popüler soruları ise Türkiye’nin geçmişte silah ve savunma sanayii ürünleri üretip üretmediği ile ilgili.

Bu konuda yapılan açıklamalar ile kendi bilgileri çelişince, gençler de haliyle soruyor.

“Türkiye AK Parti iktidarından önce savunma sanayiinde bir üretim yapamıyor muydu?” diye.

Yapmaz olur mu arkadaşlar.

Tabii ki yapıyordu.

İşin artık Türkiye’nin bu iktidardan önce tabanca yapamadığı gibi bir boyuta getirildiğine bakmayın.

Açın okuyun.

Mesela Şakir Zümre’yi tanıyın.

Atatürk’le olan dostluğu ile Türkiye’de silahlı kuvvetlerin bomba ihtiyacını karşılamak için Bulgaristan’da kurduğu Şakir Zümre silah fabrikası ile 1930’larda dönemin en modern bombalarını üretti. Sadece Türkiye için üretmedi, savunma sanayii alanında ilk ihracatımızı yaptı. Daha sonra ABD yardımları nedeniyle fabrikasına ihtiyaç kalmadığı söylenerek kapatıldı.

Yine aynı yıllarda Enver Paşa’nın kardeşi, Bakü Fatihi Nuri Paşa (Killigil) Almanya’dan gelerek İstanbul’da bir silah fabrikası kurdu. Onun da fabrikası 1949 yılında büyük bir patlama ile yok oldu. Nuri Killigil de bu patlama sırasında havaya uçtu. Siyasal İslamcıların Killigil’in cenazesine devletin izin vermediği yolundaki iddiaları ise gerçek dışıdır. Bedeninden bulanabilen parçalar, şehitliğe defnedilmiştir.

Cumhuriyet’in ilk yıllarında Türkiye’de uçak sanayii alanında da ciddi girişimler vardı. Devletin Kayseri’de kurduğu Tayyare ve Motor T.A.Ş. 200 kadar uçak üretmiş, bunların bazılarını ihraç etmişti. Vecihi Hürkuş’un 1925’te ilk uçağını ürettiği, 1930’ların başında ürettiği ikinci yerli ve milli uçağın Çekoslovakya’da uçuş lisansı aldığı ve fabrikalarının yine ABD’den gelen yardımlar nedeniyle 1950’lerde kapandığı sır değildir.

Bir diğer Türk girişimci Nuri Demirağ da 1930’ların sonunda uçak üretimi yapmış ancak onun da önü 1950’lerde kesilmiştir.

Makine Kimya Endüstrisi Kurumu da Türkiye Cumhuriyeti’nin silah üreten kuruluşlarının başında gelir. Bırakın tabancayı, G3 piyade tüfeğinden türlü mühimmata kadar TSK’nın her türlü ihtiyacını gidermiştir, gidermeye de devam etmektedir.

Keza sevgili dostum, ağabeyim nur içinde yatsın Sarsılmaz Aliş’in geçmişi 150 yılı bulan ve dünya çapında tabanca ve tüfek üreten Sarsılmaz markasını da unutmamak gerekir.

Türk Savunma Sanayii’nin 1950’lerde uğradığı akametin ne kadar büyük boyutta olduğu 1970’lerde anlaşılınca, Türkiye Cumhuriyeti Devleti bunu gidermek için 1970’lerde yeniden bir savunma sanayii hamlesi başlatmıştır.

Bugün yerli ve milli savunma sanayiinin temel taşlarını oluşturan TAI ya da şimdiki adıyla TUSAŞ 1973 yılında, ASELSAN 1975 yılında, HAVELSAN 1982 yılında, F-16 motorlarını üretecek olan TEI 1985 yılında, Roketsan 1988 yılında kuruldu.

Bunlarla birlikte, bu firmalara taşeron hizmet veren, yüksek teknoloji üretim yapabilen pek çok özel sektör firması ortaya çıktı.

Türkiye 1987 yılında F-16 uçaklarının önemli bölümünü yapabilir hale gelmişti ve bu uçakları üretiyordu.

Denizde de Türkiye uzun yıllardır çok başarılı savunma sanayii ürünleri ortaya koymuştur.

AK Parti’den önce olmadığı iddia edilen Türk Savunma Sanayii 1979 yılında Gölcük tersanesinde üretilen ilk Türk denizaltısı Saldıray’ı Türk Deniz Kuvvetleri’ne teslim etmiştir. Doğrudur bu denizaltıların tasarımı Alman’dır ama bugün övündüğümüz TCG Anadolu da bir İspanyol tasarımıdır.

Bunun yanı sıra Yonca Onuk’un yıllardır ürettiği hücumbotlar ve MRTP’ler yıllardır dünyanın neredeyse tüm denizlerinde hizmet vermektedir.

Yani gençler anlayacağınız, bu işler boyacı küpü değildir. Sok çıkar oldu diyemezsiniz.

Yılların birikimidir. Nesillerin emeğidir.

Bugün ortaya çıkan ürünlerin temeli, geçmiş hükümetler, yönetimler tarafından atılmıştır.

Bu işler fidan gibidir. Önce yavaş büyür, sonra hızla boy atar.

Bugün atılan temel var ise onun meyvelerini de gelecek nesiller, gelecek yönetimler görecektir.

Zaten devlet böyle bir şeydir.

Ne bir kişi ile, ne bir parti ile sınırlı değildir.

Bu işler taş taş üzerine koyularak yapılır.

Her taş koyana minnet duyulur.

Ama zaten bir ülkeyi yönetmek arzusu o taşı koymak için değil midir!

Tabii şunu da unutmamak lazım.

Bugün ABD'nin en büyük şirketleri Apple'dır, Tesla'dır, Microsoft'tur, Google'dır.

Ne var ki, Biden çıkıp "Lincoln zamanında üretilmeyen cep telefonunu, bilgisayarı, elektrikli aracı bugün benim yönetimim ürettiriyor" demez.

Çünkü derse komik olur!