Yandaş görün 1 koy 100 al

Üniversite öğrencisi genç bir okur mektup yollamış.

Mektup dediysem tabii ki, e mektup.

Siyasetle ilgili görüşlerini anlatmış uzun uzun.

Gelecek beklentilerini, gençlerin sorunlarına siyasetin duyarsızlığını ve kendilerini kandırılacak bir salak gibi görmelerinden yakınmış.

Özellikle de iktidarın.

Gençlerden böyle birçok posta geliyor.

Yardımcım da içinde hakaret olmayanları bana iletiyor. Hepsini de okuyorum.

Bunun dikkatimi çekmesinin ve sizinle paylaşma ihtiyacı hissetmemin nedeni var.

Anlatacağım.

Genç kardeşimiz, iktidar bloğunun seçim tarihi ile ilgili bir iddiada bulunmuş.

Belki de pek çoğumuzun aklına gelmeyen bir iddia.

Şöyle yazmış:

“Fatih Abi, tüm bu yazdıklarımı ek olarak şunu söylemek isterim. Ben AKP’nin seçimleri Mayıs ayı içinde yapacağını düşünüyorum. Bunun size göre pek çok nedeni olabilir ama biz gençlere göre tek nedeni var. Gençleri sandıktan uzak tutmak. Çünkü biliyorlar ki, iktidarı paylaşan her iki parti de gençler arasında çok popüler değil. AKP’nin gençler arasındaki oy, genel oy ortalamasının üçte biri bile değildir. Bunu biz bilirken, her şeyi araştırma ile yapan AKP’nin bilmemesi mümkün değil. Seçimi de bu yüzden Mayıs ayında yapacaklar. Çünkü gençlerin oy kullanmasını istemiyorlar. Mayıs ayı üniversitelerde final dönemi. Yüzbinlerce genç Mayıs ayında evinden uzakta, okuduğu kentte olacak. Bugünün ekonomik koşullarında sadece oy kullanmak için pek çok genç evine dönmez, dönemez. Hele bir de imtihan döneminde. Üstelik bu gençler evlerine dönünce ana babalarını etkileme ihtimali de var. Bu yüzden seçimi Haziran’a bırakmazlar. Bizim oy kullanmamızı istemezler.”

Doğrusu hiç düşünmediğimiz bir şeydi bu.

Ama tek bir oyun bile önemli olduğu bu seçimde, çok da mantıklı.

Beyoğlu’nun simgesel mekanlarından biri daha, Lebon Pastanesi de kapanmış.

Herkes pek üzgün.

Üzüntülüleri sosyal medyada okuyunca tebessüm ettim.

Beyoğlu mu kaldı ki, Lebon kalsın.

Beyoğlu’na, eski adı ile Büyük Pera Caddesi’ne, bizim kullandığımız adı ile İstiklal Caddesi’ne çıktığınız zaman bir Beyoğlu hissi oluşuyor mu içinizde.

Yemin ederim, Beyrut’taki Elhamra Caddesi bile İstiklal’dan daha Beyoğlu.

Beyoğlu dediğin artık Şam’ın bir kenar mahallesi.

Yolda yürürken Türkçe duyduğunuz zaman “Kim bu?” diye şaşkınlıkla bakıyorsunuz.

Dükkanlarda çalışanlar bile Suriyeli.

Arada Batılı turistler de var ve artık Türkiye’yi Arap ülkesi gibi gösteren filmlerin gerçekçi olduğunu düşünüyorlar.

Sokak müzisyenleri bile Arap.

Beyoğlu bitmiş.

Biz “Eyvah Lebon da kapandı” diyoruz.

Kapanır tabii.

Nasıl dayansın Lebon.

En az Lebon kadar Beyoğlu olan Şütte kapandı farkında mısınız!

Markiz çoktan gitmişti zaten.

Bu toprakların en eski markası Hacı Bekir hala dayanıyor ama daha ne kadar dayanır bilmiyorum.

Balıkpazarı’nda Üç Yıldız şekerleme de direniyor.

Nereye kadar direnecek bilinmez.

Tunç Balık da direniyor ama Caddebostan’da yeni açtığı yere kaçacak diye de korkmuyor değilim.

Beyoğlu’nu Beyoğlu yapan pek çok şey bir bir gidiyor elimizden.

Karaköy’deki Baylan az mı simgeseldi Beyoğlu için.

O da çoktan gitti.

Şampiyon Kokoreç artan kiraları ödeyemedi taşındı.

İmroz kapandı.

Biz ise gidenin arkasından hayıflanıyoruz.

İyi de bunlar kapanmasın diye parmağımızı kıpırdatıyor muyuz!

Mesela Lebon kapandı diye üzülenler, ağıt yakanlar Lebon’un kapısından içeri en son ne zaman girdi?

Var mı cevabınız.

Sürekli bir “Bir şey yapılsın” talebi.

İyi de hep başkaları mı yapsın.

Yok mu sizin üzülmek dışında bir sorumluluğunuz.

Hep başkalarından beklemediğimiz zaman.