Sahte muhafazakarlığın sindirdiği bir toplum

Beklediğim bir konu daha var.

Bunu da savcılarımızdan ve “Tweet atmak suç değil, içeriği suç” diyen Adalet Bakanı Bozdağ’dan bekliyorum.

SADAT adındaki paralı asker ve lejyoner şirketinin kurucu ve yöneticisi sandıktan çıkacak sonuçların önemli olmadığını, istemedikleri bir seçim sonucu olursa bunu tanımayacaklarını açık açık yazıp söyledi.

Bunu söyleyen herhangi biri değil.

Elinde ordusu, silahlı adamları, paralı askerleri olan ve sağa sola asker yollayan bir şirketin yöneticisi.

Yani söylediğini yapabilecek değilse bile en azından deneyebilecek imkanlara sahip birisi.

Kimseden çıt yok.

Ne bir savcı ne de demokrasinin yılmaz bekçisi olduğu iddiasındaki iktidar.

Duymaza, almaza, görmeze yatıyorlar.

Bir tane de adam gibi savcı çıkıp “Sen ne diyorsun, gel bir bakalım bize de de anlat” demiyor.

Adam tam olarak demokrasiye karşı silahlı ayaklanma yaparız diyor.

Sandığı kabul etmeyiz diyor.

Bir kişi bile bu sözlerin arkasındakini merak etmiyor.

Hukuk devletinde kimsenin gıkı çıkmıyor.

Bunu ben diyor olsa idin, bunu muhalif bir siyasetçi ya da elinde beylik silahından başka bir şey olmayan emekli bir asker diyor olsa idi bugün kıyamet kopuyor, savcılar bu kişinin ifadesini almak ve tutuklu yargılamak için sıraya giriyor olurdu.

Ama SADAT yöneticisi deyince kimsenin gıkı çıkmıyor.

Herhalde bunu da yargılamak için bir 10 yıl geçmesini bekliyorlar.

Devlet ve adalet hiç bu kadar ayağa düşmemişti.

Meğer Türkiye’de yargıya FETÖ’nün hakim olduğu günlerde hapse girmemek için yapılması gereken şey basitmiş.

Dönemin etkili FETÖ’cülerinden, gazeteci kisvesi altında önümüze koyulmuş FETÖ’cülerden birini arıyorsunuz, o da sizi hapse girmekten koruyor.

Bedeli mukabilinde mi, hayır işi olarak mı onu bilmiyoruz.

Vay anam vay.

Olaya bakar mısınız!

Bunu ben söylemiyorum, birisi iddia etmiyor.

Kendileri itiraf ediyorlar.

Güç gösterisi olarak itiraf ediyorlar.

Devleti, adaleti nasıl pespaye hale getirdiklerini, nasıl ayağa düşürdüklerini marifet gibi bir bir ortaya döküyorlar.

Ve yine kimseden ses yok.

O günler çok uzak değil hatırlıyorum.

Anlı şanlı medya patronları, o patronların anlı şanlı yöneticileri bu tiplerle yakınlık kurarak kendilerini kurtarma peşindeydi.

Ben ve benim gibi birkaç kişi ise o gün de, bugün de bunlarla mücadele ediyorduk.

Muhabir arkadaşlar gelip “Abi Zekeriya Öz’ün masasında senin adın yazan dosya var, CD var” diyordu.

Ben ise gülüp geçiyordum.

Bir gün bile bunlardan birini aramak aklımın ucundan geçmedi.

Bu kadar pespaye, bu kadar kıro, görgüsüz, sonradan görme, ayak takımı ile muhatap olmadım.

Aklıma bile gelmedi daha doğrusu.

Böyle bir güçleri olduğuna da asla inanmadım.

Hala da inanmıyorum.

İnansam da muhatap olmazdım.

Hakan Ural…

Bana göre kendi kitlesi içinde başarılı bir televizyon programcısı.

Sahte raporla askerden kaçmış ve yakalanmış.

Beni hiç ilgilendirmiyor.

Çünkü sonuçta yakalanmış ve cezasını çekmiş.

“Vay efendim şimdi nasıl yerlilik ve millilik ahkamları kesermiş.”

Diğer yerlilik ve millilik ahkamı kesenler ne kadar kesmeye hak sahibi ise o da o kadar hak sahibi bana göre.

Hakan Ural’ın televizyonda ve yaptığı yorumlarda toplumsal bir karşılığı olduğunu düşünüyorum.

Temsil ettiği kitlenin kültürüne, duygu ve davranış biçimine, meseleleri ele alma tarzına, anlama ve anlatabilme kapasitesine, birikimine, bilgisine uygun yorumlar yapıyor, ahkamlar kesiyor ve o yüzden de başarılı.

Sakın yanlış anlamayın, fikirlerine, söylediklerine katılıyorum ya da doğru buluyorum demiyorum.

Başarılı buluyorum ve başarısının nedenini anlıyorum sadece.

Ancak bu kez tam anlamıyla saçmaladı ama emin olun ki, bu saçmalaması bile belirli bir kitlenin anlayışını yansıtıyor.

Ural dedi ki, “Z kuşağı oy kullanmasın.”

Niye?

Çünkü genel algı şu.

“Z kuşağı AK Parti ile barışık değil. Oylarını iktidar partisine vermeyi düşünen Z kuşağı gençlerin oranı düşük. Z kuşağı daha özgürlükçü, iktidar partisinin bahsettiği dönemler onlar için taş devri gibi bu yüzden de iktidar söylemlerinin etki alanına girmiyorlar.”

O zaman ne yapmak lazım?

Bu gençlerden duyulan rahatsızlığı somut bir tavra dönüştürmek lazım.

En somut tavır ne olabilir?

Bunları siyaset dışına itmek.

O zaman bunlar oy kullanmasın.

Gerekçe ise apolitik olmaları.

Bilgisiz ve cahil olmaları.

Çok isterim ki, bilgisiz ve cahil dediği o gençlerle Hakan Ural bir araya gelsinler ve tartışsınlar.

Bakalım görelim kim daha bilgisiz, kim daha cahil.

Ama zaten mesele bilgi değil zaten.

Bilgisiz dediği o gençler AK Parti’ye oy verecek olsaydı sorun olmazdı.

Sorun AK Parti’ye oy vermeyecek olmaları.

O zaman daha basit çözümler var.

AK Partili olmayanların oy hakkı olmasın desin Hakan Ural.

Bence en iyi çözüm bu olur.

İşin garip tarafı Hakan Ural’ın söylediği Aysun Kayacı’nın söylediğinin farklı bir versiyonu.

Aysun’a kızanlar, Hakan Ural’a gık demiyor.

Ne de olsa Z kuşağını yetersiz ve cahil bulan Hakan Ural’ın tek rakibi İlber Ortaylı.

Öylesine bir kültür ve bilgi abidesi.

Kavağın gölgesini o gölgede yatan itin gölgesi zannetmediğimiz zaman.