İstanbul İletişim Başkanlığı

Ankara’nın Altındağ ilçesinde meydana gelen olayları hatırlıyorsunuzdur.

İçeride mukim bir Suriyeli’nin işlediği bir suç sonrası ilçe karışmış, göçmenlere karşı sert tepkiler oluşmuş, bazılarının evleri darmadağın edilip, eşyaları sokaklara atılmıştı.

Olaylar güçlükle bastırılmıştı.

Olaylar dursa da tepkiler durmamıştı.

Bu olaylardan sonra bir karar alınmış ve artık Ankara’ya göçmen sokulmayacakmış.

Afgan veya Suriyeli fark etmez.

Artık Ankara “Ensara ve muhacire” kapandı.

Ankara için bunlar “Ensar ve muhacir” değil artık sadece yasadışı göçmen.

Kapanmayı bırakın, mevcutlar da yakalanacak ve kayıtlı oldukları illere geri yollanacaklar.

Kayıtsızlar ise muhtemelen başka illerde kayıt altına alınacaklar.

Merkezi Hükümet Bolu Belediye Başkanı’nın hayalini Ankara’da gerçekleştirecek anlayacağınız.

Aslında Ankara’daki bu uygulama ile verilen mesaj çok ama çok kötü bir mesaj oldu.

Bir sonraki adım bu göçmenleri CHP’li belediyelerin işbaşında olduğu yerlere yollamak olabilir.

Gülmeyin.

Olur mu olur!

Hıncal Uluç abimiz Ferhan Şensoy’un hastalığından haberi dahi olmadığını, Türk medyasının bu önemli sanatçının hasta olduğunu duyurmadığını yazarak gazetecileri eleştirdi.

Zannedersin ki kendisi gazeteci değil, büfeci.

Kimse yazmadı ise sen yazaydın Hıncal abi diyeceğim ama gerek yok.

Çünkü yazıldı.

Gazeteler yazdı.

1 Temmuz günü yani hemen hemen 2 ay kadar önce Ferhan Şensoy’un anjiyo sonrası oluşan komplikasyonlar nedeniyle hastaneye kaldırıldığı yazıldı.

Bir gün sonra Şensoy’un “İyiyim” açıklaması basında yer aldı.

5 Temmuz günü Cumhuriyet gazetesi Şensoy’un anjiyo sonrası operasyon bölgesinde oluşan komplikasyonların tedavisi için hastanede olduğunu “Hastaneden ilk fotoğraf geldi” başlığı ile bir kez daha duyurdu ve kızı Derya Şensoy’un sosyal medyasına koyduğu babası ile hastane odasında çekilmiş fotoğrafını yayınladı.

Yani anlayacağın Hıncal Abi, sen gazete diye ne okuyorsun bilmiyorum ama pek çok gazete ve internet gazetesi Ferhan Şensoy’un sağlık durumu ile ilgili düzenli olarak bilgi verdi.

Tabii ki, hasta hakları diye bir şey olduğu için fazla da detaya girmeden.

O yüzden sen gazetecilere çatacağına gazete diye okuduğun şeyleri bir gözden geçir.

Sorun gerçek gazetecilerde değil, sorun bazı gazete adı altında yayınlanan kağıtlarda.

Kapiş!

Dün Yargıtay’ın yeni binasının açılışında ilginç bir tören vardı.

Cumhurbaşkanı ve Yargıtay Başkanı’nın yanı sıra Diyanet İşleri Başkanı da açılış sırasında sahnedeydi ve açılış duasını Diyanet İşleri Başkanı yaptı.

Dindar görünmeye çalışan ve inançlara saygılı olduğunu iddia eden bir ülkede, bir açılışta dua edilmesini eleştirecek kadar şuursuz ya da ülkeme yabancı değilim.

Ama yine de yapılanı yanlış değilse de eksik buluyorum.

Elbette ki, Yargıtay binasını ya da bir başka binayı dualarla açabilirsiniz.

Din bilgisi konusunda Diyanet İşleri Başkanı’ndan pek de aşağıda kalmadığını tahmin ettiğim Cumhurbaşkanı Erdoğan bu duayı gayet rahat edebilirdi.

Hadi Cumhurbaşkanı bunu tercih etmedi.

O zaman Türkiye’nin Anayasal sistemi gereği o sahnede sadece Diyanet İşleri Başkanı değil Türkiye’deki tüm inançların dini liderleri olmalıydı.

Yani Patrikler de, Hahambaşı da o sahnede bulunmalıydı.

Ama dönüp dolaşıp dün yazdığıma geliyoruz.

İnançlara saygı meselesine.

Tabii mesele inançlara saygı mı yoksa başka bir şey mi?

Ona da siz karar verin.

Filenin istatistikle dolmadığını anladıkları zaman.