Trajikomik

Neredeyse 1 yıl kadar önce İstanbul Maslak’taki Atatürk Oto Sanayi sitesine doğru gidiyorum otomobille.

Yanda çok şık bir binanın inşaatı bitmek üzere.

Türkiye’nin TOKİzede olduğu, dört bir yanımızı birbirinden çirkin binaların sardığı, mimari felaket diyebileceğimiz binaların büyük bölümünün kamu binaları olduğu memleketimizde “vaha” gibi bir bina.

Sade ama şık bir Türk mimarisi.

Bir iki yerinde çok şık çini dokunuşları olan, temiz çizgili abartısız bir bina.

“Ulan bu ne güzel bina?” dedim kendi kendime.

Oto sanayideki ustalara sordum, “Bu ne binası diye” yanıtladılar.

“Fatih Abi, MİT İstanbul binası olacakmış. Epeydir sürüyor yapımı” dediler.

Ben de biraz soruşturunca binanın MİT binası olduğunu öğrendim ve binayı çok beğendiğimi anlatan bir yazı kaleme aldım.

Yazıyı yolladım gazeteye, bir süre sonra telefonum çaldı.

Arayan gazetenin hukuk bürosu.

“Fatih Bey, bu yazıyı yayınlamanızı sakıncalı buluyoruz. Söz konusu MİT olunca güvenlik gerekçeleri ve gizlilik nedeniyle hakkınızda dava açılabilir. Yazıda da mimariyi övmekten başka bir şey yapmamışınız ama yine de yayınlamamak daha doğru olur. Boşu boşuna hapse girmenizi istemeyiz.”

“Bundan dolayı hapis mi olur?” diye sinirleniyorum.

“Bahane bulmak isteyene olur” yanıtını alınca yazıyı yayınlamama kararı veriyorum.

Aradan birkaç ay geçiyor.

Benim yazmam halinde devlet sırrını ifşa etmekten ve gizli kalması gereken bilgiyi paylaşmam olarak yargı önüne çıkmama neden olacak bina alay-ı vala ile televizyondan naklen yayınlarla açılıyor.

Hemen telefona sarılıp bizim avukatları arıyorum.

“Bana yazdırmadığınız bina canlı yayında detaylı biçimde yayınlanıyor” diyorum.

Karşılıklı gülüşüyoruz.

Çünkü biliyoruz ki, Türkiye’de suç olan fiil değil, özne artık.

Bunu niye mi yazıyorum.

Benzer bir şekilde Odatv internet sitesi 200 güne yakın bir süredir yasaklı.

Ve daha vahimi iki çalışanı yargılanıyor.

Niyeyse biri tutuklu, biri tutuksuz.

Bir garip Adalet anlayışı var memleketimin.

Hem güldüren, hem ağlatan.