Unutulmaz
TARAFTARLAR için zor bir maçtı. Ayrılık vakti gelince tribünlere hüzün çökmüştü.
Bu duygu ilk yarıda G.Saraylı futbolcuların ayaklarına sanki pranga vurmuş gibi bir etki yarattı. Bir türlü kendi potansiyellerini ulaşamadılar. Yenilen golle buz kesen tribünler, ikinci yarıda oyuncuların biraz olsun kendini bulmasıyla takımlarına itici güç oldu. Hagi’nin oyuncu değişiklikleriyle ateşlediği G.Saray, skoru koruma içgüdüsüyle kapanan B.Şeker’in yorulmasıyla maçı çevirmeyi bildi. G.Saray ikinci yarıda kalitesini ortaya koyunca rakip teslim bayrağını çekti.
Ne Pino, ne Arda santrfor bölgesinde oynayabilecek futbolcular değil. İlk yarıda da benzer sıkıntılar yaşandı. Kazım girdikten sonra G.Saray’ın etkili ayakları işlemeye başladı. Kazım’ın santrfor bölgesinde patlama yapma potansiyeli var. Zaten oyunculuğu konusunda çok fazla tereddüt yok. Fizik olarak çok güçlü. Havadan iyi, arkadaşlarına duvar oluyor. Attığı golde topu alışı, geçişi, sürati ve rahatlığıyla Baros’un yokluğunda çok etkili olacağını gösterdi.
Culio’nun kalitesine kimse bir şey diyemez. Sol ayağı gerçekten çok iyi. Özellikle çizgide değil de ortaya yöneldiğinde çok daha tehlikeli oluyor. Sert şutlar çekiyor. Ama rakip ile sıklet farkı olduğu için bu maçı ölçü olarak değerlendirmemek lazım.
Ali Sami Yen Stadı’nda yaşananabilecek her şey yaşandı. Türk futbol tarihinin en büyük başarılarına imza atıldı. Bunların birçoğunda benim de olmam gurur verici. Eski arkadaşlarımız koşa koşa törene geldi. Veda maçında oynarken de eski stillerinden örnekler verdi. Prekazi, Tanju aynı şekilde vuruş yapmaya çalıştı.
Işıklar kapanırken Hagi’nin ve Tugay’ın gözleri doldu. İnsan olarak duygulanmamak, gözyaşı dökmemek elde değil. Neresinden bakarsanız bakın Ali Sami Yen G.Saray için muhteşem bir stattı. Bu stat, bir takıma verebileceği her şeyi verdi. Türk futbolunun yüz akı oldu. Daha farklı bir Avrupa deviyle oynayarak da veda edilebilirdi. Aşağı yukarı yarım asırlık bir devir kapandı. Şimdi daha büyük bir başarılar için haydi hep birlikte Türk Telekom Arena’ya...
