Muhalefetin dış politika dağınıklığı

Önceki gün The Guardian Gazetesi’nde dikkat çeken bir haber vardı.

Roma’da gerçekleşen G-20 Zirvesi boyunca, görev süresini tamamlamak üzere olan Almanya Şansölyesi Angela Merkel, liderle yaptığı tüm özel görüşmelere müstakbel Almanya Başbakanı Olaf Scholz ile birlikte girmiş.

Hangi ülkeyle ne konuşuyor halefi de duysun, görsün istemiş.

Yeni başbakan Scholz, Almanya Sosyal Demokrat Partisi’nin adayıydı. Merkel’in üyesi olduğu Almanya Hristiyan Demokrat Birliği ise seçimi kaybetmişti.

Scholz, koalisyon hükümetinde maliye bakanlığı yapıyordu ama sonuçta rakip partidendi.

Buna rağmen Merkel’in toplantılara Scholz’u yanında götürmesi, “Bir ülkede devlet geleneği nasıl oluşur, devlette devamlılık nedir?” sorusunun canlı yanıtı adeta.

Bir an için, “2023’te Cumhurbaşkanı Erdoğan seçimi kaybetse, görevi devretmeden önce devlet başkanlarıyla görüşmelere yanında muhalefet adayını, mesela Kılıçdaroğlu’nu, İmamoğlu’nu veya Akşener’i götürür müydü?” diye düşündüm.

Hayal etmesi bile imkânsız geldi.

AKM yeniden açılalı daha 1 hafta olmadı ancak şimdiden tatlı bir maskotu var.

Sinan Operası sahnelenirken sahnede bir ara sarı-beyaz tüylü bir kedinin dolaştığını gördük.

Pazar akşam Londra Filarmoni Orkestrası'nın (LPO) verdiği konserin başında tekrar sesi duyuldu. Bir süre miyavlamalarıyla orkestraya eşlik ettikten sonra ortadan kayboldu.

Meğer provalarda da oradaymış, LPO, Instagram hesabından “İçeride sürpriz bir misafirimiz var” diye fotoğrafını paylaşmış.

AKM’nin kedisine bir isim bulmak lazım.

Var mı şöyle opera, bale ya da klasik müzik jargonuna uygun öneriniz?

Kültür ve Turizm Bakanlığı, Sinan Operası’nın prömiyeri için oldukça detaylı bir kitapçık basarak koltuklara bırakmıştı.

Operanın hazırlanış hikâyesini, sanatçıları, libretto'ları, sahneleri tek tek yazmışlardı. İzlerken sırada neyin geleceğini biliyordunuz.

Londra Filarmoni Orkestrası konserinde ise kitapçık yoktu.

Klasik müzik konserlerinde kitapçık çok önemlidir. Eğer ki işin uzmanı değilseniz, örneğin Brahms’ın 4. Senfoni'sinin kaç bölümden oluştuğunu bilmiyorsanız, yanlış yerde alkış kaçınılmaz olur. Tabii dinlediğinizin Brahms olduğunu anlayacak kadar kulak yatkınlığınız varsa veya konser biletini satın alırken bakma şansınız olmuşsa...

Önceki akşam piyanist Francesco Piemontesi, Mozart’ın 20 numaralı piyano konçertosunu çalarken salondan çıt çıkmadı. 3 bölümlük eserde tek bir yanlış alkış olmadı. “İstanbul izleyicisi artık ne kadar bilinçli” diye geçirdim içimden.

İkinci yarıdaki Brahms’ta ise 4 bölümde 3 yanlış alkış… Londra Filarmoni’ye biraz mahcup olduk anlayacağınız.

Bu eksiklik fark edilmiş olmalı ki bir sonraki gün gerçekleşen İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası konserinde kitapçık basılmış ve hatta alkış yerleri işaretlenmiş.

Son derece doğru bir çözüm. Kim düşündüyse sağ olsun.

Kültür Bakanlığı’ndan ve AKM, CSO, Cemal Reşit Rey gibi düzenli konserlere ev sahipliği yapan kurumlardan ricam, kitapçık basmayı ihmal etmeyin.

Sadece çalınacak eserleri değil, bestelerin tarihi serüvenini ve icra eden sanatçıları da tanımamız önemli.

Pandemi dönemi tedbiri olarak dağıtmak istemiyorsanız da İKSV’nin 2 yıldır müzik festivallerinde yaptığı gibi dijital kitapçık hazırlatıp konser girişinde kare kodla telefonlara yüklenmesini sağlayabilirsiniz.