Amirallere sabah baskınına ne gerek vardı?

104 amiralin yayınladığı bildiri, özü itibarıyla bir darbe bildirisi olmasa bile kullandığı dil, gece yarısı yayınlanma biçimi ve “Aksi halde” diye başlayan tehdit gibi anlaşılmaya müsait ifadeler nedeniyle problemli bir metindi.

Montrö’nün tartışma konusu edilmesine ya da cübbeli sarıklı amiral meselesine karşı çıkılmasında elbette hiçbir mahsur yoktur. Amiraller de diğer herkes gibi düşüncelerini özgür bir biçimde ifade edebilir. Ama yöntem bu olmamalıydı.

Zaten bu nedenle yoğun biçimde eleştirdik, eleştiriyoruz.

Fakat yıllarca bu ülkeye büyük hizmetlerde bulunmuş, vatanperverliğinden kuşku duymadığımız Cem Gürdeniz gibi kıymetli isimlerin sabah 06.00'da polis baskınıyla ifadeye götürülmesi de son derece yakışıksız, son derece yanlış bir tutumdur.

İfadeye çağrıldığı takdirde hepsi zaten gidecekken, hükümet hukuk reformundan söz ediyorken bu artık Türkiye’de görmek istemediğimiz bir muameledir.

Askeri vesayetle mücadele edelim, sivil siyasetin önünü sonuna kadar açalım tamam ama bunu yaparken kıvamı kaçırmanın, rövanşizm duygusuyla yeni mağduriyetler yaratmanın âlemi yok.

Ergenekon ve Balyoz kumpasları da FETÖ’nün 15 Temmuz darbe girişimi de bu ülkede yeterince acıya neden oldu.

Artık bu travmaları geride bırakıp birbirimizle kucaklaşacağımız, yaraları saracağımız, demokrasinin, özgür tartışmanın önünü açacağımız bir döneme geçmeliyiz.

Ne eski Türkiye refleksleri ile siyasete ayar çekme girişimleri ne de rövanşist ve orantısız cezalar…

İkisinin de bu ülkeye hayrı yok…