Başka dünyanın çocukları
Gözlerindeki en belirgin duygu, umut ve tutku...
Heyecanla bahsettikleri projelerinin bir gün dünyayı değiştireceğine inanıyorlar.
Tutkuyla sarılmışlar projelerine ve aşkla anlatıyorlar…
Türkiye’den, Azerbaycan’dan, Pakistan’dan, Özbekistan’dan… Ülkeleri, milletleri farklı olsa da hepsi birbirinin kopyası sanki.
Genç, iyi eğitimli, zeki, özgüvenli, sevimli ve tutkulu…
Mustafa Haluk Yılmaz, bir şehirdeki ışık sistemleri için geliştirdiği projeyle % 60 tasarruf sağlayarak büyük bir devrim yapmak istiyor. Öylesine kendine güveniyor ki, Oracle’a kafa tutuyor ve kendi uzay uydusunun ön çalışmasını şimdiden yapmış.
Vasıf Memedov geliştirdiği bir uygulamayla Karabağ’daki mayınlı alanlarda nasıl güvenle yaşanabileceğini bulmuş. Bunu tüm dünyada mayınlı araziler için kullanmak istiyor.
Özgür Bayraktar, Türki Cumhuriyetler arasında Swift kullanmadan çok hızlı para transferi yapabileceği bir finans teknolojisi geliştirmiş. Adını da “Turan” koymuş.
Çoğunda milli bilinç çok güçlü. Ülkeleri için yapmak istedikleri şeylerin dünyadaki rakiplerini “perişan” edeceğine inanıyorlar.
Mustafa gözüne Oracle’ı kestirmiş, Özgür Amerikan finans tekelini…
Çok esprili ve rahatlar.
Bazen konuştukları dili anlamakta zorluk çekebilirsiniz. “Fintek” dediklerinde Finans Teknolojisi alanında çalıştığını anlamalısınız.
Kartvizit istediğinizde cep telefonundan bir kare kod gösteriyor. Siz onu telefonunuza okutunca tüm bilgileri kendi telefonunuza kaydetmiş oluyorsunuz. Baktılar okutamıyorsunuz kare kodu, “abi sen cep telefonu ver” diyor!
Hepsi projelerine destek arıyor.
Bakü’de gördüğüm bu çocuklar StartUp projesi olan gençler arasında en şanslıları. İslam İşbirliği Teşkilatı Gençlik Forumu ve Azerbaycan hükümeti onların masraflarını karşılamış ve burada yatırımcılarla buluşturmuş.
Ancak buraya gelemeyen on binlerce böyle genç var. Hepsi tutkuyla, heyecanla proje üretiyor ve bir gün dünyayı değiştirmek istiyor.
Lakin onları destekleyecek, ellerinden tutacak, projelerine yatırım yapacak birisini bulamıyorlar maalesef.
Pakistan, Bangladeş, Malezya, Endonezya gibi ülkeler, yoğun nüfus içinde yüksek enerjisi olan milyonlarca gence sahipler. Bu gençler bir çıkış yolu arıyor sürekli. Ancak ne bir eko sistemleri var ülkelerinde, ne de onları anlayacak yatırımcılar.
Türkiye yine de en iyi durumda olan İslam ülkesi.
Fakat biz de kendimizi batılı ülkelerle kıyasladığımızda durumumuz pek iç açıcı değil.
Genç nüfusumuz içinde Mustafa gibi, Özgür gibi binlerce girişimci var. Ellerinde bilgisayar, her gördükleri yatırımcıya heyecanla projelerini anlatıyorlar.
Ne yazık ki çoğu hayallerini gerçekleştiremiyor.
O zaman gözlerindeki umut ve tutku sönüyor işte…
Bu çocuklarla konuşurken kendi gençlik yıllarım geldi aklıma.
Bilgisayarım proje mezarlığıdır adeta.
Belgeselci alışkanlığı olsa gerek, hiçbir dokümanı da atmam. Bu yazıyı yazdığım bilgisayarda 25 yıldır hazırladığım projeler hala duruyor.
İnternetin olmadığı zamanlarda kitap, belgesel, dergi, gazete projeleri hazırlamışım. İnternet hayatımıza girince dijital gazete, dijital ajans, yeni nesil TV, sosyal medya platformu…
Düşünce kuruluşundan, dünyadaki bağımsız gazetecileri birleştirecek organizasyonlara kadar, onlarca farklı proje üretmişim.
Ben de bu çocuklar gibi umut ve tutkuyla çok proje anlattım yatırımcılara… Benim de projelerimin çoğu hayata geçemedi…
Neyse ki TBMM’de ve Anadolu Ajansı’nda hayallerimin bir kısmını hayata geçirme imkanım oldu da, ruhum biraz tatmin oldu.
Bu nedenle olsa gerek, bu çocukları çok sevdim. Bu yüzden onları iyi anladım galiba.
Baba parası yemektense, boş vakit geçirip eğlenmektense bir hayalin peşinde koşuyorlar…
Ve yılmadan, yorulmadan yapıyorlar bunu.
Başka dünyanın çocukları bunlar.
Onları anlayacak, destek olacak eller, gönüller arıyorlar.
