Neyini yazayım?

Futbol için 'dünyanın en demokratik oyunu' denir. Futbola yüzlerce anlam yüklenebilir ama demokrasi, adalet, eşitlik gibi kavramları futbola iteklemek büyük bir kandırmacadır.

Misal, Süper Ligimiz... Sistem, dönüşümlü G.Saray ve F.Bahçe şampiyonluğu üzerine kurulmuştur. Beşiktaş ve Trabzonspor yardımcı rollerde, geri kalan 14 takım figürandır. Sporun özünde olması gereken, fırsat eşitliğinden, rekabetten, ahlaktan uzak bu sistemi, bu takımları anlata anlata bitiremeyiz. Süper Lig'in süper ağır sıklet iki takımı F.Bahçe ve G.Saray'ın hafif sıkletlerdeki rakiplerine karşı verdikleri mücadelenin adıdır Türk futbolu...

Destek, vergi afları, sübvansiyon, dokunulmazlık ve ayrımcılıkla semirtilmiş üç İstanbul kulübünün figüran Anadolu takımlarını nasıl yendiğini sayfalarca okuyabilir, saatlerce izleyebilirsiniz. Son dakika golleri ile sadece Ersun Yanal'ın değil taraftarının da By-Pass geçirdiği F.Bahçe'nin 74 kg'lık rakibi Antalyaspor'u 90. dakikada attığı golle yendiği maç üzerine methiyeler yazıladursun, Sarı-Lacivertliler 120 kg'lık G.Saray ile puan farkını da 9'da tuttu. Süper ağır sıklet G.Saray'ın durumu daha vahim. Önümüzdeki günlerde +120'de gerçek sıkletinde maçları var, bizdeki gibi figüranlar ile değil esas çocuklarla. Orada da tökezlerse yerel rakibi gibi Avrupa macerası bitecek, bir başka deyişle kilosunun hakkını veremeyecek.

F.Bahçe bu hafta son yıllarda kilo düşen Beşiktaş'ı yenerse ligin bitimine 21 hafta kala şampiyonluğunu ilan edecek! Puan farkı çok açılırsa belki devre arasında bir Play-Off daha uydururuz, o zaman 'heyecan geldi' ayağına, alametifarikanın değeri kurtulur.

Bu yazıyı bana "neden maç yazmıyorsun" diyenler için yazdım. Neyini yazayım, yorumlayayım 120'lik ile 74'lüğün maçının! Benim için futbol her takımın fırsat eşitliğine yakın olduğu, dokunulmazlıkların olmadığı, çok takımın şampiyonluk şansı olduğu derecede güzel bir oyun. Yani sporu izlemeyi seviyorum. Mücadeleyi, rekabeti, adaleti, eşitliği. Çadır sirki seyretmeyi değil...