Derya içinde olup, deryayı bilmemek!
"BİZ Olimpiyata layık değiliz."
"Bizde spor kültürü yok, o tribünler nasıl dolacak? Dünyaya rezil olacağız."
"Bizde doping var. Dünyaya rezil oluyoruz."
"Bizde ırkçılık var. Dünyaya rezil oluyoruz."
"Bizde şike var. Dünyaya rezil oluyoruz."
"Bizi temsil edenler yabancı dil bilmiyor. Dünyaya rezil oluyoruz."
"Taksim'de polis biber gazı sıkıyor. Dünyaya rezil oluyoruz."
"Bizde demokrasi yok."
"Bize demokrasi fazla, illa bizi güden bir çoban olmalı."
"Bizi Avrupa Birliği'ne almazlar, onları da bozarız."
"Bizden bir b.k olmaz."
"Biz cahiliz."
"Eğitim şart."
Ne kadar tanıdık yorumlar değil mi? Bu sözleri ya kendiniz söylemişsinizdir ya etrafınızdakilerden duymuşsunuzdur. Gazete köşelerinden, TV yorumlarından aşinasınızdır.
Cumhuriyetimizin 100. yılına 10 sene kaldı, hala eğitim şartsa, hala kendimizi hak etmediğimiz şekilde değersizleştiriyor, hala mazoşistçe kendimizi aşağılayıp, aşağılatıyorsak! gerçekten "Bir Türk dünyaya bedel"miş!
Dünyanın gerçeklerinden, rezilliklerinden uzak, ülkesini ve insanını tanımayan sadece kendi küçük çevresi ile dar bilgi haznesini "Dünyanın merkezine koymuş", kapalı, bağnaz ve fazlasıyla bastırılmış nesillerin, dededen toruna bilinçaltına işlenen bu algısıdır aylardır tarif etmeye, anlatmaya çalıştığım...
Nazım'ın yazdığı gibi;
Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil, beş değil, yüz milyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve adeta mağrur, koşarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içre olup deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
- demeğe de dilim varmıyor ama -
kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!