Gençlere şans tanımayan en yaşlı lig

Türk futbolunun gelişmesi için bugüne kadar çok şey yapıldı mı?

Bu sorunun yanıtını bakış açımıza göre değerlendirmek yerine somut gerçeklere göz atmak gerekir.

Son yıllardaki tesisleşmenin en üst düzeyde olduğu bir gerçek.

Yeni statlar, çim sahalar, kısıtlı olsa da altyapı yatırımları güzel örnekler.

Ancak, bu yatırımların geri dönüşümü istenilen düzeye bir türlü ulaşamıyor.

Futbol kulüplerimizin Avrupa macerası ya da başarısızlıkları doğal olarak sorgulanıyor.

Ülkemizde yapılan bu kadar yatırım ve inanılmaz boyuta ulaşan harcamaların karşılığını ne zaman ya da nasıl alacağız?

İşte, yanıt bulamadığımız en can alıcı soru budur.

Öncelikle yabancı futbolcu sayısının çokluğu ya da serbest bırakılması futbolumuza ne kazandırır sorunu yeniden ele alınmalıdır.

Borç batağından çıkmaya çalışan, gelirleri ile ancak faiz ödeyebilen kulüplere neden yaptırım uygulanmaz?

Tesisi olmayan kulüpler nasıl üst liglerde oynar?

Sürekli transfer sarmalındaki kulüpler neden hesap vermez?

Altyapı denetimleri, genç oyuncuların eğitimi, antrenörlerin yeterli olup olmadığı neden göz ardı edilir?

Gençlerin okul-antrenman ilişkisi bir yana beslenmelerine dikkat ediliyor mu?

Bilimsel çalışma bir yana ülke futbolu için belli bir ekol söz konusu mu?

Sorular çok…

GENÇLER SAHİPSİZ

Gençlere şans tanımayan bir anlayışın söz konusu olduğunu rakamlar bize açıklıyor.

Süper Lig’de bırakın 20 yaşı altını, 25 yaş altındaki gençlerin forma şansı bulması yok gibi.

25 yaş altındaki gençlerin ligler de aldığı süre yüzde 19.7.

Tüm bunlar bir yana Süper Lig, Avrupa’nın en yaşlı oyuncularından oluşuyor.

Uluslararası Spor Araştırmaları Merkezi’nin yaptığı araştırmaya göre Süper Lig’de yer alan takımların yaş ortalaması 28.2.

Takımlarımız gençleşeceğine yaşlanıyor.

Türk futbolunun gelişimi bir devlet politikası olarak ele alınmak zorunda.

Örnek vermek gerekirse, her maçını 30-40 bin kişiye oynayan Bursaspor gibi kulüpler desteklenmeli.

Eskişehir, Kocaeli, Altay (İzmir) gibi futbol kenti olan yerler baz alınarak odaklanma bölgeleri saptanmalıdır.

Amaç, ülke sporunu kalkındırmak ise popülist söylemler yerine gerçekler ile yüzleşmek zorundayız.

Çözüm üretecek akıl var. Yeter ki niyet olsun!