Danıştay'dan AIDS tazminatı kararı

Ankara'da yaşayan H.Y. rahatsızlığı nedeniyle Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne giderek tahliller yaptırdı. Tahlillerin sonucunda H.Y.'ye henüz doğrulama testi yapılmadan ölümcül HIV virüsü taşıdığı söylendi.

Doğrulama testi yapılmadan AIDS olduğu söylenen H.Y. bir ay içerisinde ölüm korkusu yaşadığını, nişanlısı tarafından terk edildiğini, ailesinin sıkıntılar yaşadığını, depresyona girdiğini ve psikolojik tedavisinin halen sürdüğünü öne sürerek Ankara Bölge İdare Mahkemesi’ne dava açtı.

Mahkeme, HIV testinin sonucunun doğrulama testi yapılmadan hiç kimseye açıklanmaması gerektiğine dikkat çekti. Mahkeme, Sağlık Bakanlığı’nı tazminat ödemeye mahkum ettiği kararın gerekçesinde şu görüşleri dile getirdi:

“İlgilinin doğrulama testi için bir üst basamak sağlık kuruluşuna sevki gerektiği yolundaki Sağlık Bakanlığının 29.04.1993 tarihli 05300 sayılı yazısı ve de 04.12.2008 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Kan ve Kan Ürünleri Yönetmeliği uyarınca düzenlenen Ulusal Kan ve Kan Ürünleri Rehberinde ‘ilk çalışmada reaktif olarak belirlenen bağışlara ait örneklerin, üretici firma talimatında aksi belirtilmedikçe ikinci defa çalışılacağı, tekrar edilen testlerin herhangi biri reaktif bulunursa bu kanın tekrarlayan reaktif olarak kabul edileceği, HIV için doğrulama laboratuvarına gönderileceği, pozitifliği doğrulandığı takdirde bağışçı ile görüşüleceği ve bağışçı-sonuç bağlantısını doğrulamak amacıyla yeni bir serum örneği alınması’ yolundaki düzenleme karşısında, davalı idarenin doğrulama testinden önce davacıya HIV pozitif olduğuna dair tekrarlayan sonucu açıklamakla hizmet kusuru işlediği, kişinin yaşadığı üzüntü ve korku nedeniyle doğan zararla idari faaliyet arasında uygun illiyet bağı bulunduğu sonucuna varılmış olup, davacının ölümcül AIDS hastalığını taşıdığını zannederek, doğrulama testi sonuçlarını alana kadar kuvvetli bir korku ve derin bir üzüntüye kapıldığı açık olup, uğradığı bu manevi zarardan dolayı ve sebepsiz zenginleşmeye de yol açmamak üzere takdiren 600 bin TL manevi tazminatın idareye başvuru tarihinden itibaren işletilecek yasal faiziyle birlikte davacıya ödenmesi gerektiği kanaatine varıldığından, maddi tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.”