Ölümle uzlaşmak mümkün mü?

GÖRSELLEŞEN VERİLER

Corby'nin süregelen kanser tedavisi, bu sergide işlerinin temellendirildiği ana mesele olarak karşımıza çıkıyor. Yaşadığımız çağda, bu illet hastalıkla kuşatıldığımız gerçeğini hatırlayarak izlediğim çalışmalara kayıtsız kalmak mümkün değil. Her birimize yakından ya da uzaktan dokunarak yaralayan "kanser" ile yürütülen uzun soluklu mücadele burada, sanatçının hastalığının ürettiği somut verilerle bambaşka bir perspektiften ele alınıyor.

İçiçe geçen üç odacıktan meydana gelen galeri mekânı, sunulan farklı düzenlemelerin hem her birini hem de birbirleriyle olan etkileşimlerini okutmaya olanak sağlıyor.

"Bir Psiko-Terzilik İndeksi" adlı enstalasyon, sanatçıya ait olduğunu varsaydığımız türlü şapkalarla, onun tedavi sürecinde maruz kaldığı sıkıntıların izini sürmeye ve belirli bir sembol aracılığıyla varsayımlar yürütmeye davet eden etkileyici bir çalışma. Titizce katlanmış beyaz çarşafların üstüste ve yanyana dizildiği "Minimalizmi Grafikle Çizmek" adlı yerleştirme ise nötrofil sayımlarının esas alındığı bir bar grafiğini betimliyor. Serginin odak noktası olarak öne çıkan bu iş, bakanın hayal gücüyle evriliyor.

Tıp, veri, dokümantasyon, ekonomi ve sanat arasındaki sınırları sorgulayan "Kayıt"ta aslında duygusallığa yer yok. Sergi genelinde tıbbi müdahaleye maruz kalmış bir bedenin, veri üretmeye devam eden bir mekanizma olarak ele alınıp dökümünün yapılılışına şahitlik ediyoruz.

Tom Corby'nin yaşam ve ölümün anlamları üzerine olan karmaşık sorularla yüzleştiği "Kan ve Kemikler" başlıklı projesinin bir parçası olan bu sergi, ölüm ve hastalıklarla karşılaşınca yaşanan duygu salınımlarına cesur bir bakış açısıyla yöneliyor.