Batı'nın Suud projesi
DARBE desen değil, kral tahtında oturmaya devam ediyor. Aralarında prenslerin bulunduğu yüzlerce Suud elitini de bizzat kralın oğlu Veliaht Prens MbS (Muhammed bin Selman) gözaltına aldırıyor.
Bir Suudi bakan “Bu bir devrim” demiş ama benim aklıma bu da yatmıyor. Eh orası da doğru; “O değil, bu değil, yok şu hiç değil” diyerek işin içinden çıkmak da dış haberciye yakışmıyor. İyisi mi ben size buzdağının görünmeyen tarafını, yani gördüklerimden de ziyade bildiklerimi anlatayım.
“Olanlar gerçekten de bir yolsuzluk operasyonu mu?” sorusuyla başlayalım. El cevap; açıklamalardan öyle değilse bile öyle bilinmesinin amaçlandığı anlaşılıyor. Böyle pazarlanınca operasyonlara daha çok destek bulunacağı düşünülmüş. Yanlış bir hesap sayılmaz. Suudi Arabistan, saraya yakınlığın her şeyin üstünde olduğu bir ülke. Bankadan aldığı krediyi ödemeyen binlerce kraliyet mensubu veya yakınlarına dokunan, yürek yemiş olsa bile kurtulamıyor. Yabancı yatırımcı, kolunu kaptıracağı korkusuyla ülkeden uzak duruyor.
“Atbaşlarının yeraltından pompaladığı petrolden gelen servetin de bu bozuk çarkı döndürmekte zorlanacağı günler yakın” deniliyor. Artan işsizlik, ekonomik sıkıntılar nedeniyle yolsuzluk çok daha fazla göze batıyor. Hakkı hukuku ayaklar altına alınmış yüzde 15’lik Şii nüfus bir taraftan, Suudi Arabistan’a çalışmak üzere gelmiş yüz binlerce Müslüman’a yapılan zulüm diğer taraftan kazanın altına habire odun taşıyor.
Yeri gelmişken konuya dair bir anımı da anlatayım. Suud olmadığını öğrendikten sonra Arap arkadaşıma “Onların da iyileri vardır elbet ama sen yine de Suud olmadığın için Allah’a şükretmelisin” demişti. New York’ta bir şeyler alırken tanıştığımız Bangladeşli bir büfeciydi bunu söyleyen. Mekke’de çalıştığı 6 yılın ardından parasına el koyan ve şikâyetçi olunca da emrindeki polisi kullanarak kendisini çölde günlerce açlığa mahkûm eden varlıklı patronunu anlatırken ağlamaklı olan sesi hâlâ kulaklarımda çınlıyor.
Mekke’den sonra çalışmak için geldiği New York’u “Çok daha ahlaklı bir kent” diye tarif etmesi beni utandırmıştı. “Bu nasıl bir sistemdir ki New York’a, adaletin güneşi olması gereken Mekke’ye meydan okuma fırsatı tanıyor?” diye düşünmüş, üzülmüştüm.
Dolayısıyla bu operasyonların Suudi Arabistan’ı yeniden adaletle buluşturmasını gerçekten de çok isterim. Fakat ortadaki realiteler de iyimserliğe fırsat tanıyacak gibi görünmüyor. MbS bu operasyondan 1 hafta önce “Ilımlı İslam’a dönüyoruz” demiş ve aynı gün Batılı şirketlere yaptıracağı 500 milyar dolarlık bir yatırım planını açıklamıştı. Bunu duyduğum gün çıktığım bir televizyon kanalında, “Ilımlı İslam söylemi muhaliflerini sindirirken kullanacağı bir kılıf, 500 milyar dolarlık proje de bu sindirme harekâtını icra ederken kendisini desteklemesi için Batı’ya verilmiş rüşvettir” demiştim. Aynı noktadayım.
Operasyondan bir gün önce Lübnan’ın Riyad destekli başbakanı Hariri’nin İran’ı suçladıktan sonra istifaya zorlanmasının da İsrail’e Tahran’la mücadele konusunda verilen rüşvetin peşinatı olduğu anlaşılıyor. Nitekim bu gelişmenin hemen ardından İsrail, diplomatlarına Suud’a her yerde destek vermeleri için talimat gönderdi.
MbS’ye destek verdiğini önceki gün ilan eden ABD yönetimi, mahallenin Arap sakinlerini kendi eliyle palazlandırdığı Şii İran’la korkutup İsrail’le aleni ittifaka sokmak istiyor.
Yazımı bu planın büyük hedeflerine ilişkin şu 3 tahminle noktalamış olayım:
1. Plan amacına ulaşırsa 32’lik Suud prens MbS, Sünni Arapların lideri, kralı olacak.
2. İran liderliğinde birleşen Arap-Fars-Türk Şiilerin, Fatımiler’den sonra ilk kez Ortadoğu’ya hâkim bir Şii devleti kurması, İsrail-Sünni Arapların ittifakıyla engellenecek.
3. Ortadoğu’ya yayılmış ilk Şii devlet Fatımiler’i tarih sahnesinden silmiş olan potansiyel Türk-Kürt-Arap ittifakının, şimdi İran’ın yeni bir Fatımi devleti kuracağı korkusuyla Türkiye öncülüğünde dirilip bölgeye hâkim olması önlenmiş olacak.
