Ersun Yanal'a tavsiye

BÜYÜK futbol takımlarının başına geçen teknik direktörler önemlidir.

Karizmatik olmaları, güçlü olmaları, medyatik olmaları ve iyi para alıyor olmaları gerekir.

Bunların biri eksik olduğu zaman o teknik direktör takımla sorun yaşar.

Aksi takdirde her biri milyon dolarlar kazanan, her biri ünlü, her biri sokakta insanlar tarafından alkışlanan, çevrelerinde hayran grupları bulunan futbolcular tarafından ciddiye alınmazlar.

Üç günde madara edilirler. O yüzden de büyük takımların başına büyük teknik adamlar geçer.

O nedenle büyük teknik adamlara büyük paralar ödenir.

Büyük takımların başına geçen genç ve kariyeri henüz büyümemiş teknik adamlar bu nedenle sorunlar yaşarlar.

Kendilerini kabul ettirebilirlerse büyük teknik direktör olurlar, ettiremezlerse tekrar küçük takımlara dönerler.

Aslına bakarsanız "kabul edilmenin" en önemli yolu başarıdır ama o gelmeden önce de bazı formüllerle bu kabul için uğraşır teknik direktörler.

Ve her büyük teknik direktör bu yollardan geçer.

Önce büyük laflar eder, büyük hedefler koyarlar.

Bu yeterli olmazsa, takımdaki "büyük ve en önemli" futbolcuyla tartışmaya başlarlar.

Bu bazen olumlu sonuç verir ama genelde vermez.

Mesela Aykut kendini ve otoritesini ispatlamak için Alex gibi bir efsaneyle kapışma yoluna gitti.

Alex'i harcamayı başardı ama sonunda kendi de harcandı.

Fatih Terim'in Galatasaray'a geldiği ilk dönemde benzer hamleleri oldu. Bir ara Hagi ile bile takıştı ama başarı gelince başkaca bir şeye gerek kalmadı.

Fakat Terim de aynı sıkıntıyı Milan'da yaşadı.

Otoritesini kabul ettirmek için Maldini'yi harcamak istedi. Sonunda Maldini onu harcadı.

Şimdi de Ersun Yanal aynı yola girdi.

Takımın en sevilen ve beğenilen oyuncusu Sow'un üzerine oynuyor.

Sow'u kadro dışı bırakıyor, Sow'la polemiğe giriyor.

Sonunda Sow'u yollayabilir.

Ama başarılı sonuçlar alamazsa, gider.

Teknik direktörler, iyi oyuncuları kendi karizmalarını kanıtlamak için kullanmaya çalışabilirler.

Ama hiçbir şey, başarının getireceği karizma kadar güçlü olamaz.