"Artık hiçbir şeyi içime atmıyorum"

HT MAGAZİN / Esin ÖVET

Pembe İzler Derneği’nde 20 gazetecinin meme kanserini yenmiş 20 kadınla yaptığı röportajların yer alacağı bir kitap projesi için kimle buluşacağımı bilmeden düştüm yollara. Harika gülen, müthiş güçlü bir kadın geldi karşıma: Nermin Sevimliler. Tam da emekliliğin tadını çıkarmaya hazırlandığı bir dönemde yakalanmış meme kanserine...

Şebnem İşgör aradı, “Esin meme kanserine karşı mücadele eden kadınlar hayata pembe izler bırakıyor. Sen de bir iz bırakmak ister misin?” dedi. Saniye bile düşünmeden atladım. Biliyor musunuz bilmiyorum ama meme kanseri nedeniyle her 11 dakikada bir kadın hayatını kaybediyor. Acıbadem Sağlık Grubu’nun desteklediği Pembe İzler Derneği’nde 20 gazetecinin meme kanserini yenmiş 20 kadınla yaptığı röportajların yer aldığı özel bir kitap, önümüzdeki aylarda raflarda olacak. Yine bizlerin çektiği fotoğrafların yer aldığı bir de sergi yapılacak. Ben de kiminle buluşacağımı bilmeden düştüm yollara. Harika gülen, yeşil güzel gözleri ve kızıl saçları olan harika bir kadın geldi karşıma: Nermin Sevimliler. Oyuncu Akasya Asıltürkmen’in de annesi. Muhteşem bir kadın. Ne olursa olsun önce ailem demiş. Her şeyi içine atan bir Türk kadınının hayatımı yaşıyorum dediği anda karşısına dağ gibi dikilmiş içine attığı tüm sorunları. Oysa bu dağ bir zeytin çekirdeği kadarmış. İşte siz de bu küçük çekirdeğin neler yaptığını okuyacaksınız. Lütfen “Bana olmaz” demeyin.

En başa dönelim. Güzel, iki çocuğu olan başarılı bir anne...

Tabii bu arada çalışma hayatım var. Bankada çalışıyorum. Emlak Bankası Genel Müdürlüğü’nün hemşiresiydim. Genel Müdürlük’te bankada bir sağlık ocağı olur. Ben de orada çalışıyordum. Benim hayatım çocuklarla falan böyle keşmekeşli bir şekilde geçip giderken, arkadaşım benim bir tatile gitmeme vesile oldu. Çocuklarımın dışında daha önce hiç tek tatil yapmamıştım. Bir iki derken üçüncüsünde bir baktım ki bana oturduğum yer dar gelmeye başladı.

‘ÇOK KÖKLÜ ACILAR YAŞADIM’

Kaç yaşındaydınız?

52 yaşındaydım. Elim ayağım tutarken ben bu hayatı kendim için de yaşayım istedim. Çünkü bir anda kendim için yaşamadığımı fark ettim. 2000 yılında emekli oldum. Fakat ne yazık ki, ben bu kararı aldıktan dört ay sonra meme kanseri teşhisi kondu.

Nasıl kondu teşhis? Nasıl anladınız?

Göğsümün üstende zeytin tanesinden de küçük bir beze gördüm.

Sağ mı sol mu?

Sol göğsümdeydi. Böyle içinde değil, elimde kontrol ettiğimde hissettiğim bir şey değil de gözle görülüyordu. Göğsümün üstündeydi. Ben yağ bezesi zannettim. Hep “Giderim, giderim” diyordum, erteledim. Çok önemsemedim. Arkadaşım Cahide sayesinde doktora gittim.

Cahide Hanım hızlı hareket etmese ilgilenmeyecektiniz.

Evet doğru. Bir ay geçmişti fark edeli.

İlk duyduğunuz an ne hissettiniz.

Hayatın bana ihanet ettiğini düşündüm. Kendimi ihanete uğramış gibi hissettim. Tabii sarsıldım. Hemen ameliyat oldum. Göğsümün üçte biri alındı. Yerinde yine bir şeyler vardı. Fazla etkilemedi. Daha sonra doktorum “Bu göğsün tamamı alınacak” deyince çok tepki verdim. Artık bütün bariyerlerim yıkıldı. Ağladım, ağladım.

“Hemen alınsın” mı dediniz.

Ben kesin tedavilerden yanayım. Ameliyattan hiç korkmam. Fakat bu korkulu bir şey. Şartlanmışız. Ya başka bir yerde de var mı? Benim vücudum neden bu hücreyi tanıdı. Ailemde de yok.

Sizde neden olmuş olabilir?

Sıkıntılar, üzüntüler, stres... İki çocuğun büyümesi, okuması kolay değildi.

Eşiniz boşandıktan sonra mı vefat etti?

Evet.

Eşinizle köklü bir acı yaşadınız mı?

Çok köklü acılar yaşadım.

İhanet mi, şiddet mi?

Hepsi vardı. Karakter olarak hep “Evde zehir içsen kızılcık şurubu” hesabı gidiyordum. Ben yaşıyorum ama kimse bilmesin...

Evliliğiniz nasıl son buldu?

Kendi kendine terk etti beni. Yani ben bunu tek başıma yapamazdım. Korkardım. İki çocuk ile aileme bunu yaşatmak istemezdim. Evlilik konusuna farklı bakan insanlar. Bunları yaşatmak istemezdim. Ben atlatmaya çalıştım hep. “Sabredersem düzelir” diyordum.

Evlenince işi bıraktınız mı?

Evet, çalıştırmadı eşim beni.

Aşk evliliği miydi?

Değildi. Vasıtayla oldu. O zaman bana mantıklı bir evlilik gibi göründü.

Eski eşiniz hastalandığınızda hayatta mıydı?

Evet hayattaydı. Eski eşinize karşı nasıl bir duygu kaldı içinizde? Eskiden çok hırslanıyordum ama bir anda hayatın çok güzel olduğunu fark ettim çalışarak. İnsanın kendi kazancıyla hayatını pek güzel devam ettirdiğini gördüm.

Hastalıkla yüzleştiğiniz an?

Hayatım film şeridi gibi geçiyor. Çocuklarım için üzüldüm. Onlara böyle bir acı yaşatacağım için kahroldum. Onlar hep benimleydi. Babalarıyla çok alakaları olmadan büyüdüler. Bunun onlarda büyük bir yıkım olacağını düşünerek üzüldüm. Hep güçlü durmaya çalışıyorsunuz. Ben “Sevinçlerimi paylaşırım, üzüntülerimi paylaşmam. Bunu ben çekiyorum başkası neden üzülsün” hesabıyla gidiyordum.

Çocuklarınız kızmadı mı?

Kızmaz olur mu, çok kırıldılar. “Sen bizimle bunları hiç paylaşmıyorsun, saklıyorsun, kendin yaşıyorsun” dediler. ‘Sevinçleri paylaşırım üzüntüleri paylaşmam’

Kemoterapiden sonra tatil

Ameliyat, kemoterapi dönemlerini nasıl geçti?

3 kez meme ameliyatı, 10 kez kemoterapi oldum. Arkadaşım Cahide sağ olsun beni hiç yalnız bırakmadı. Benim düşmeme hiç izin vermedi. Kemoterapiden hemen sonra tatillere gidiyorduk.

Allah herkese böyle arkadaş versin. Çok şanslıymışsınız.

Çok hem de nasıl. Allah her şeyi ayarlıyor gerçekten. Seyahat-kemoterapi arası bitirdim. Cahide olmasa bazı şeyler çok daha zor geçerdi.

Neden ben dediniz mi?

Tabii çok dedim.

Çocuklarınıza haber vermiyor muydunuz hiç kemoterapi günlerini?

Hayır vermiyordum. Onlar hayatlarına devam ediyordu. Onların hayatlarında bir şeyin değişmesini istemedim.

Ameliyat sonrasında tek göğsünüz alındı değil mi?

Evet, kendimi tek göğüslü kabul ettim. Ve böyle yaşamaya karar verdim. Araştırdım silikon nasıl acaba diye. Gördüğüm şeyler hoşuma gitmedi. Bir gün meme konstrüksiyonu olayını öğrendim. “İşte” dedim, “Aradığım şey bu”. Hemen ameliyat oldum.

‘Göğsümün o tarafına hiç bakmıyordum’

Aynada nasıl görüyorsunuz kendinizi?

Aynada kendimi görmemeye çalışıyordum. Göğsümün o tarafına hiç bakmıyordum. Konstrüksiyondan sonra hayat kolaylaştı. O duygularımı ameliyat sonrasında çözdüm.

Tamamen iyileştiniz. Diğer göğsünüzde herhangi bir müdahale oldu mu?

Hayır. Senede bir de kontrol oluyor. Kontrol sonrasında “Sınıfı geçtik” diyerek birbirimizi tebrik ediyoruz Cahide’yle.

Saçlarınız?

Kemoterapiye girmeden saçlarımı üç numara kestirdim.

Kilo verdiniz mi?

Hayır. Kendime çok iyi baktım.

En büyük dayanağınız neydi?

Önce çocuklarım ve annem tabii ki. Ama arkadaşım Cahide de beni hayata döndürdü. O olmasa zor olurdu.

Eski eşiniz sizi terk etmemiş olsaydı, hasta olduğunuzda terk eder miydi?

Terk etmese bile hastalığımı rahat yaşamama engel olurdu. İnsan bazı üzüntüleri de rahat yaşamak istiyor. Ona bile engel olurdu. Düşünsenize gitmese çalışma hayatım olmayacaktı.