Gamze öğretmen konteyner kentte gönüllü eğitmenlik yapıyor

KAHRAMANMARAŞ merkezli depremlerde evi yıkılan rehabilitasyon merkezinde öğretmen Gamze Nur Topaktaş, otizmli oğlu Ayaz (4) ile kaldığı konteyner kentte gönüllü olarak Down sendromlu ve özel gereksinimi olan çocuklara eğitmenlik yapıyor. Gönüllü öğretmenlik yaparken bazı insani değerlerin önemine değinen Gamze Nur öğretmen, “Elimizden geldiği kadar buradaki ailelere yardımcı oluyoruz. Her şerde bir hayır var diyorum. Evim gitti ve yuvam dağıldı. Burada oğlum konuştu ve sosyalleşmeye başladı. Hiçbir zaman hiçbir şey engel değil. Sadece istediğim sevgi. Bizim hayatta ne olacağımız hiç belli değil. Bugünü son günümüz gibi yaşayalım. İnsanları kırmadan, incitmeden güzel anlaşabilelim” dedi.

Kahramanmaraş merkezli depremlerde okul öncesi öğretmeni Gamze Nur Topaktaş’ın otizmli oğlu Ayaz ile yaşadığı ev yıkıldı. Kahramanmaraş’ta konteyner kentte yaşamaya başlayan Topaktaş, burada gönüllü olarak Down sendromlu ve özel gereksinimi olan çocuklara gönüllü eğitmenlik yapıyor. Hafta sonları konteyner kentteki çocuklarla bir araya geldiğini söyleyen Topaktaş, “Kaldığım yerde gönüllü olarak çalışıyorum. Elimizden geldiği kadar buradaki ailelere yardımcı oluyoruz. Her şerde bir hayır var diyorum. Evim gitti ve yuvam dağıldı. Burada oğlum konuştu ve sosyalleşmeye başladı. Hiçbir zaman hiçbir şey engel değil. Sadece istediğim sevgi. Bizim hayatta ne olacağımız hiç belli değil. Bugünü son günümüz gibi yaşayalım. İnsanları kırmadan, incitmeden güzel anlaşabilelim” diye konuştu.

‘UNUTMADIK, UNUTAMIYORUZ’

Depremde oğlu Ayaz ile evden çıktıklarını, depremin üzerinden 1 yıl geçmesine rağmen halen şoku atlatamadıklarını belirten Topaktaş şöyle dedi: “Depreme oğlum Ayaz ile birlikte yakalandık. Biz aslında bu kadar yıkım ve enkaz beklemiyorduk. Gün geç aydınlandı. Aydınlanınca enkazların önünde bir sürü insan yakınlarını bekliyor. Ulaşım yok, kimseye ulaşılmıyor. Herkes bir panik ve korku içinde ağlıyordu. En önemlisi hiç tanımadığınız insanların acısına şahit olduk. Hiç tanımadığımız insanlar için ağladık. Hiç tanımadığımız kişilerin enkazları başında onlara destek verdik. Depremin üzerinden 1 yıl geçti ama hala o gün kulaklarımızda ‘sesimizi duyan var mı?’ AFAD ekiplerinin sesleri ve insanların çığlıklarını hala dün deprem oldu bugüne gözümüzü açmış gibiyiz. Unutmadık ve unutamıyoruz.”

‘İNSANLAR EN UFAK BİR ŞEYE UMUT BAĞLAMIŞ DURUMDA’

Depremin üzerinden geçen 1 yılda yaşadıklarını anlatan Topaktaş, “Bazen konteyner sallandığı zaman deprem mi oluyor hissiyatına kapılıyoruz. Bu psikolojiden çıkmak çok zor. Ben bir yakınımı kaybetmedim oğlum sağ ona dua ediyorum. Artık insanlarla empati kuramıyoruz. Acısına tanık olamıyoruz. Çünkü bunun bir ifadesi yok. Ne kadarda teselli etsek de olmuyor. Bu acı çok farklı günlerce enkazların başında bekledik. En acısı da hala kayıplar bulunmayan insanlar var. ‘Sizin cenazeniz çıktı bir mezarı var’ diyen insanlar var. Burada insanlar en ufak bir şeye umut bağlamış durumda. Mezarı olduğuna dahi seviniyorlar. Gerçekten çok acı bir durum.” ifadelerini kullandı.

Kahramanmaraş

Nöbetçi Eczaneler